Jesteś w:
Motyw buntu
• „Woodstock”, reż. Michael Wadleigh - zapis jednego z najsłynniejszych wydarzeń ubiegłego wieku - legendarnego koncertu na farmie Woodstock w stanie Nowy Jork, w którym uczestniczyło prawie pół miliona ludzi. W przeważającej mierze są to pokojowo nastawieni hipisi, przeciwnicy wojny w Wietnamie: dzieci-kwiaty, którzy w filmie bez skrępowania pokazują swój swobodny, pacyfistyczny styl życia. Na scenie przewijają się największe osobowości ówczesnego rocka, między innymi.: Joe Cocker, Jimi Hendrix, Richie Havens, Santana, Jefferson Airplaine oraz The Who. Niemal każdy z ich utworów to coś w rodzaju hymnu nowego pokolenia.
• „Zło”, reż. Mikael Hafstrom - nękany przez ojczyma Eric odgrywa się na otoczeniu w jedyny znany sobie sposób - bijąc każdego, kto stanie mu na drodze. Wyrzucony ze szkoły dostaje jeszcze jedną szansę: naukę w prestiżowej prywatnej szkole z internatem. Radość opuszczenia toksycznego domu gaśnie w chwili, gdy uświadamia sobie, że również tam zło jest częścią panującego porządku... Czy jest w nim miejsce na przyjaźń i miłość? I czy Eric będzie do nich zdolny? Momentami film przypomina melodramaty w stylu „Buntownika bez powodu” Nicholasa Raya.
• „Zmruż oczy”, reż. Andrzej Jakimowski - po ucieczce z domu, dziesięcioletnia dziewczynka szuka schronienia u swojego byłego nauczyciela, outsidera, który odrzucił życie w mieście i osiadł na opustoszałej farmie pracując jako nocny stróż. Na przekór bogatym rodzicom, mała zadomawia się na odludziu. Nowy opiekun nie poddaje się ich naciskom i pozwala dziewczynce mieszkać razem z nim.
A. Motyw buntu w literaturze. Na wybranych przykładach zanalizuj źródło i sens buntowniczej postawy wybranych bohaterów.
Przykład wstępu:
Według „Słownika języka polskiego” bunt to nic innego, jak „sprzeciw, protest, opór”. Ludzie buntowali się od zawsze - przeciwko otaczającemu ich światu, przeciwko prawu i bezprawiu, władzy i jej braku, a nawet przeciwko samym sobie. Samo zjawisko buntu nie jest niczym nadzwyczajnym, wydaje się dość powszechne. Nabiera znaczenia dopiero wtedy, kiedy staje się przyczyną poważniejszych zmian, zachodzących albo w samym buntującym się, albo w otaczającym go świecie.
űródeł buntu może być wiele, rozpoczynając od tych niepozornych, najbardziej błahych, takich jak potrzeba zamanifestowania swej odmienności, wybicia się poza szary tłum i zaistnienia w danym środowisku, czy chęć szybkiej zmiany niewygodnych zasad, a skończywszy na tych bardziej istotnych, do których należy chociażby chęć osiągnięcia dojrzałości psychicznej, kształtowania własnego charakteru czy sprzeciwienia się panującemu wokół bezprawiu, wszechobecnej przemocy czy patologiom. Także głęboki sens buntu i jego znaczenie są bardzo różne i nie można mówić o nich ogólnikami. W swojej prezentacji ukażę kilka buntowniczych postaw wybranych bohaterów, przyjrzę się ich motywacjom i charakterowi sprzeciwu.
B. Bohater zbuntowany. Przedstaw i porównaj literackie portrety bohaterów zbuntowanych i wyobcowanych odwołując się do wybranych przykładów z literatury.
Przykład wstępu:
Bunt jest odwiecznym elementem życia człowieka. Ma także wiele twarzy. Od zarania dziejów uciśnieni ludzie sprzeciwiali się władzy, niesprawiedliwości społecznej, Bogu i religii czy innym ludziom. Bunt, przez który przeszedł w życiu każdy z nas to bunt przeciwko rodzicom wynikający z konfliktu pokoleń. Sprzeciw zawsze zrodzony jest z cierpienia, ucisku lub niezgody na otaczający świat. Zawsze wnosi jakieś zmiany, stwarza nową jakość nawet, jeśli nie prowadzi do poprawy to otwiera innym ludziom oczy na daną sprawę, którzy być może zastanowią się nad własnym życiem i pójdą drogą, jaką obrał sobie pierwszy buntownik.
W eseju filozoficznym pt. „Człowiek zbuntowany” Albert Camus nazywa bunt momentem, w którym w człowieku zwycięża jego idea, w którym on sam jednostkowo się wyzwala, co pozwala mu na sprzeciw. Żaden myślący człowiek nie potrafi przejść obok zła, obłudy, fałszu obojętnie. Przeciętni ludzie powiedzą niesprawiedliwości „nie” i na tym kończy się ich sprzeciw. Ale tylko niektórzy zdolni są do prawdziwego buntu, podejmują konkretne działania, które dla nich są ostatecznością i nie potrafią żyć bez swej pięknej idei zmieniania otaczającego nas świata na lepsze. „Człowiek, aby istnieć musi się buntować” - pisze Camus. W swojej pracy zaprezentuje kilka wybranych postaci, które potrafiły sprzeciwić się wobec otaczającego ich świata.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Motyw buntu w literaturze. Na wybranych przykładach zanalizuj źródło i sens buntowniczej postawy wybranych bohaterów.
Przykład zakończenia:
Podsumowując moje rozważania, źródeł buntu jest niemalże tyle ilu buntowników. Przykłady literackie przeze mnie ukazane wskazują na ich różnorodność. Silny sprzeciw może mieć swój początek w wydarzeniach osobistych, ale także może być rozpatrywany w kontekście historycznym. Często postawę nonkonformistyczną kształtuje również otoczenie. Stworzone przeze mnie portrety buntowników są oczywiście uproszczone, gdyż bunt to zjawisko złożone, które z założenia nie podlega usystematyzowaniu. Bunt nie jest wyłącznie domeną ludzi młodych. Wokół tematów z nim związanych panuje wiele stereotypów, a każda epoka literacka dostarcza nowych powodów do sprzeciwu. Jednak czynnikiem łączącym wszystkie postawy jest fakt, iż bunt to podstawa do rozwoju nie tylko społeczeństwa, ale przede wszystkim jednostki. Buntownicy XXI wieku mają utrudnione zadanie. Muszą szukać nowych sposobów na wyrażanie swoich poglądów, aby móc uchodzić za wyobcowanych ekscentryków. Pytania, co będzie dla nich źródłem buntu i kto tak naprawdę może za podmiotem lirycznym z wiersza St. Grochowiaka „Święty Szymon Słupnik” powiedzieć „Powołał mnie Pan na bunt” pozostają wciąż otwarte.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -
Motyw buntu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Woodstock”, reż. Michael Wadleigh - zapis jednego z najsłynniejszych wydarzeń ubiegłego wieku - legendarnego koncertu na farmie Woodstock w stanie Nowy Jork, w którym uczestniczyło prawie pół miliona ludzi. W przeważającej mierze są to pokojowo nastawieni hipisi, przeciwnicy wojny w Wietnamie: dzieci-kwiaty, którzy w filmie bez skrępowania pokazują swój swobodny, pacyfistyczny styl życia. Na scenie przewijają się największe osobowości ówczesnego rocka, między innymi.: Joe Cocker, Jimi Hendrix, Richie Havens, Santana, Jefferson Airplaine oraz The Who. Niemal każdy z ich utworów to coś w rodzaju hymnu nowego pokolenia.
• „Zło”, reż. Mikael Hafstrom - nękany przez ojczyma Eric odgrywa się na otoczeniu w jedyny znany sobie sposób - bijąc każdego, kto stanie mu na drodze. Wyrzucony ze szkoły dostaje jeszcze jedną szansę: naukę w prestiżowej prywatnej szkole z internatem. Radość opuszczenia toksycznego domu gaśnie w chwili, gdy uświadamia sobie, że również tam zło jest częścią panującego porządku... Czy jest w nim miejsce na przyjaźń i miłość? I czy Eric będzie do nich zdolny? Momentami film przypomina melodramaty w stylu „Buntownika bez powodu” Nicholasa Raya.
• „Zmruż oczy”, reż. Andrzej Jakimowski - po ucieczce z domu, dziesięcioletnia dziewczynka szuka schronienia u swojego byłego nauczyciela, outsidera, który odrzucił życie w mieście i osiadł na opustoszałej farmie pracując jako nocny stróż. Na przekór bogatym rodzicom, mała zadomawia się na odludziu. Nowy opiekun nie poddaje się ich naciskom i pozwala dziewczynce mieszkać razem z nim.
Motyw buntu - propozycje wstępów
A. Motyw buntu w literaturze. Na wybranych przykładach zanalizuj źródło i sens buntowniczej postawy wybranych bohaterów.
Przykład wstępu:
Według „Słownika języka polskiego” bunt to nic innego, jak „sprzeciw, protest, opór”. Ludzie buntowali się od zawsze - przeciwko otaczającemu ich światu, przeciwko prawu i bezprawiu, władzy i jej braku, a nawet przeciwko samym sobie. Samo zjawisko buntu nie jest niczym nadzwyczajnym, wydaje się dość powszechne. Nabiera znaczenia dopiero wtedy, kiedy staje się przyczyną poważniejszych zmian, zachodzących albo w samym buntującym się, albo w otaczającym go świecie.
űródeł buntu może być wiele, rozpoczynając od tych niepozornych, najbardziej błahych, takich jak potrzeba zamanifestowania swej odmienności, wybicia się poza szary tłum i zaistnienia w danym środowisku, czy chęć szybkiej zmiany niewygodnych zasad, a skończywszy na tych bardziej istotnych, do których należy chociażby chęć osiągnięcia dojrzałości psychicznej, kształtowania własnego charakteru czy sprzeciwienia się panującemu wokół bezprawiu, wszechobecnej przemocy czy patologiom. Także głęboki sens buntu i jego znaczenie są bardzo różne i nie można mówić o nich ogólnikami. W swojej prezentacji ukażę kilka buntowniczych postaw wybranych bohaterów, przyjrzę się ich motywacjom i charakterowi sprzeciwu.
B. Bohater zbuntowany. Przedstaw i porównaj literackie portrety bohaterów zbuntowanych i wyobcowanych odwołując się do wybranych przykładów z literatury.
Przykład wstępu:
Bunt jest odwiecznym elementem życia człowieka. Ma także wiele twarzy. Od zarania dziejów uciśnieni ludzie sprzeciwiali się władzy, niesprawiedliwości społecznej, Bogu i religii czy innym ludziom. Bunt, przez który przeszedł w życiu każdy z nas to bunt przeciwko rodzicom wynikający z konfliktu pokoleń. Sprzeciw zawsze zrodzony jest z cierpienia, ucisku lub niezgody na otaczający świat. Zawsze wnosi jakieś zmiany, stwarza nową jakość nawet, jeśli nie prowadzi do poprawy to otwiera innym ludziom oczy na daną sprawę, którzy być może zastanowią się nad własnym życiem i pójdą drogą, jaką obrał sobie pierwszy buntownik.
W eseju filozoficznym pt. „Człowiek zbuntowany” Albert Camus nazywa bunt momentem, w którym w człowieku zwycięża jego idea, w którym on sam jednostkowo się wyzwala, co pozwala mu na sprzeciw. Żaden myślący człowiek nie potrafi przejść obok zła, obłudy, fałszu obojętnie. Przeciętni ludzie powiedzą niesprawiedliwości „nie” i na tym kończy się ich sprzeciw. Ale tylko niektórzy zdolni są do prawdziwego buntu, podejmują konkretne działania, które dla nich są ostatecznością i nie potrafią żyć bez swej pięknej idei zmieniania otaczającego nas świata na lepsze. „Człowiek, aby istnieć musi się buntować” - pisze Camus. W swojej pracy zaprezentuje kilka wybranych postaci, które potrafiły sprzeciwić się wobec otaczającego ich świata.
Motyw buntu - propozycje zakończeń
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Motyw buntu w literaturze. Na wybranych przykładach zanalizuj źródło i sens buntowniczej postawy wybranych bohaterów.
Przykład zakończenia:
Podsumowując moje rozważania, źródeł buntu jest niemalże tyle ilu buntowników. Przykłady literackie przeze mnie ukazane wskazują na ich różnorodność. Silny sprzeciw może mieć swój początek w wydarzeniach osobistych, ale także może być rozpatrywany w kontekście historycznym. Często postawę nonkonformistyczną kształtuje również otoczenie. Stworzone przeze mnie portrety buntowników są oczywiście uproszczone, gdyż bunt to zjawisko złożone, które z założenia nie podlega usystematyzowaniu. Bunt nie jest wyłącznie domeną ludzi młodych. Wokół tematów z nim związanych panuje wiele stereotypów, a każda epoka literacka dostarcza nowych powodów do sprzeciwu. Jednak czynnikiem łączącym wszystkie postawy jest fakt, iż bunt to podstawa do rozwoju nie tylko społeczeństwa, ale przede wszystkim jednostki. Buntownicy XXI wieku mają utrudnione zadanie. Muszą szukać nowych sposobów na wyrażanie swoich poglądów, aby móc uchodzić za wyobcowanych ekscentryków. Pytania, co będzie dla nich źródłem buntu i kto tak naprawdę może za podmiotem lirycznym z wiersza St. Grochowiaka „Święty Szymon Słupnik” powiedzieć „Powołał mnie Pan na bunt” pozostają wciąż otwarte.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -