Jesteś w:
Motyw buntu
• Bunt jest jednym z ważniejszych motywów w literaturze. Można odnaleźć wiele cech wspólnych niepogodzonych ze światem bohaterów literackich.
• Bunt jest zjawiskiem złożonym, ma różne przyczyny i przyjmuje różne formy.
• Przyczyną buntu bohaterów literackich jest ich sprzeciw wobec zastanej rzeczywistości.
• Bunt jest następstwem niezgody na obserwowaną rzeczywistość.
• Bunt jest niezgodą na zastaną rzeczywistość. Tylko jednostki silne, a jednocześnie wrażliwe są zdolne do buntu.
• Bunt jako podstawa egzystencji wielu bohaterów literackich.
• Bunt literacki ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości.
• Bunt jest wpisany w naturę człowieka.
• Przyczyn buntu jest tak wiele, jak wielu jest buntowników.
Teza może wskazywać na buntujące się osoby i ich cechy:
• Próba odnalezienia różnic i cech wspólnych bohaterów zbuntowanych na przykładzie literatury różnych epok.
• Buntownik jako silny indywidualista.
Przy wykorzystaniu motywu buntu można odwołać się do jego istoty - potrzeby zmiany otaczającej rzeczywistości, rozwoju świata:
• Młodzi buntownicy są światu bardzo potrzebni, gdyż to oni dają sygnał do zmian.
• Dopóki na świat przychodzić będą buntownicy, dopóty będzie się on rozwijał.
• Bunt wynika z potrzeby zmiany, udoskonalenia siebie i świata.
• Buntownicy zmieniając przestrzeń wokół siebie, zmieniają świat. Są światu bardzo potrzebni.
Wśród innych tez możemy wyróżnić:
• Trzech bohaterów – Werter, Giaur i Baryka – daje odmienne ujście swojej niezgodzie na otaczającą rzeczywistość.
• Bunt jest skutkiem silnych uczuć i przez to nierzadko wiedzie buntownika w ślepy zaułek.
• Buntownik, który walczy w słusznej sprawie, jest zawsze zwycięzcą.
• W historii filmu i literatury możemy odnaleźć różnorodne obrazy buntowników. Wszystkich ich łączy niezgoda na zastaną rzeczywistość, a dzieli forma i źródła buntu.
• Istota i sens buntu bohaterów literackich wobec Boga.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca.
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu buntu:
Książka:
1. Barańczak St., Przywracanie porządku, [w:] tegoż, Przywracanie: Oficyna Wydawnicza „Syzyf”, Poznań 1983.
2. Biblia. Pismo święte Starego i Nowego Testamentu, Pallottinum, Poznań 1980.
3. Byron G. G.., Giaur, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1984.
4. Camus A., Dżuma, przeł. [z fr.] Joanna Guze, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2000.
5. Coelho P., Weronika postanawia umrzeć, przeł. Grażyna Misiorowska, Basia Stępień. „Drzewo Babel”, Warszawa 2002.
6. Dostojewski F., Zbrodnia i kara, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1992.
7. Goethe J.W., Cierpienia młodego Wertera, przeł. F. Mirandola, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2007.
8. Gombrowicz W., Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989.
9. Herbert Z., Przesłanie Pana Cogito, [w:] tegoż, Wybór wierszy, PIW, Warszawa 1983.
10. Herling-Grudziński G., Inny świat: zapiski sowieckie, „Czytelnik”, Warszawa 2000.
11. Huxley A., Nowy wspaniały świat, Porozumienie Wydawców, Warszawa 2001.
12. Kleinbaum N. H. , Stowarzyszenie Umarłych Poetów, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2007.
13. Kochanowski J., Tren IX, Tren X, Tren XI, [w:] tegoż, Treny, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2000.
14. Księga Rodzaju, Biblia Tysiąclecia, Stary Testament, Pallottinum, Poznań 2002.
15. Księga Hioba, Biblia Tysiąclecia, Stary Testament, Pallottinum, Poznań 2002.
16. Mickiewicz A., Dziady cz. III, Wydawnictwo GREG Kraków 2005.
17. Mickiewicz A., Oda do młodości, [w:] tegoż, Wiersze, Czytelnik Warszawa 1982, s.14-16.
18. Miłosz Cz., Który skrzywdziłeś, [w:] tegoż, Wiersze, tom II, Znak, Warszawa 2002.
19. Mrożek S., Tango, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1989.
20. Orwell G., Folwark zwierzęcy, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa 2008.
21. Orwell G., Rok 1984, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1989.
22. Parandowski J., Mitologia. Wydawnictwo PULS, Londyn 2009.
23. Pilch J., Moje pierwsze samobójstwo, [w:] Moje pierwsze samobójstwo i dziewięć innych opowieści, Świat Książki, Warszawa 2006.
24. Salinger D. J., Buszujący w zbożu, tłum. Maria Skibniewska, Iskry, Warszawa 1988.
25. Shakespeare W., Romeo i Julia, przeł. [z ang.] Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2004.
26. Shakespeare W., Makbet, przeł. [z ang.] Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 1998.
27. Sienkiewicz H. Potop, Wydawnictwo GREG, Kraków 2006.
28. Słowacki J., Kordian, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986.
29. Sofokles, Antygona, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984.
30. Witkiewicz S. I., Szewcy, [w:] tegoż, Dramaty III, opr. Janusz Degler, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2004.
31. Żeromski S., Ludzie bezdomni, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2002.
32. Żeromski S., Przedwiośnie, Wydawnictwo GREG, Kraków 2005.
Malarstwo:
1. Bruegel Pieter, Wieża Babel, olej na desce, 1563, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń.
2. Delacroix Eugène, Wolność wiodąca lud na barykady, olej na płótnie, 1830, Luwr, Paryż.
3. F�ger Heinrich Friedrich, Prometeusz przynosi ludzkości ogień, olej na płótnie, 1817, Muzeum Lichtenstein.
4. Goya Francisco, Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808, olej na płótnie, 1814, Muzeum del Prado, Madryt.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -
Motyw buntu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Bunt jest jednym z ważniejszych motywów w literaturze. Można odnaleźć wiele cech wspólnych niepogodzonych ze światem bohaterów literackich.
• Bunt jest zjawiskiem złożonym, ma różne przyczyny i przyjmuje różne formy.
• Przyczyną buntu bohaterów literackich jest ich sprzeciw wobec zastanej rzeczywistości.
• Bunt jest następstwem niezgody na obserwowaną rzeczywistość.
• Bunt jest niezgodą na zastaną rzeczywistość. Tylko jednostki silne, a jednocześnie wrażliwe są zdolne do buntu.
• Bunt jako podstawa egzystencji wielu bohaterów literackich.
• Bunt literacki ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości.
• Bunt jest wpisany w naturę człowieka.
• Przyczyn buntu jest tak wiele, jak wielu jest buntowników.
Teza może wskazywać na buntujące się osoby i ich cechy:
• Próba odnalezienia różnic i cech wspólnych bohaterów zbuntowanych na przykładzie literatury różnych epok.
• Buntownik jako silny indywidualista.
Przy wykorzystaniu motywu buntu można odwołać się do jego istoty - potrzeby zmiany otaczającej rzeczywistości, rozwoju świata:
• Młodzi buntownicy są światu bardzo potrzebni, gdyż to oni dają sygnał do zmian.
• Dopóki na świat przychodzić będą buntownicy, dopóty będzie się on rozwijał.
• Bunt wynika z potrzeby zmiany, udoskonalenia siebie i świata.
• Buntownicy zmieniając przestrzeń wokół siebie, zmieniają świat. Są światu bardzo potrzebni.
Wśród innych tez możemy wyróżnić:
• Trzech bohaterów – Werter, Giaur i Baryka – daje odmienne ujście swojej niezgodzie na otaczającą rzeczywistość.
• Bunt jest skutkiem silnych uczuć i przez to nierzadko wiedzie buntownika w ślepy zaułek.
• Buntownik, który walczy w słusznej sprawie, jest zawsze zwycięzcą.
• W historii filmu i literatury możemy odnaleźć różnorodne obrazy buntowników. Wszystkich ich łączy niezgoda na zastaną rzeczywistość, a dzieli forma i źródła buntu.
• Istota i sens buntu bohaterów literackich wobec Boga.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca.
Motyw buntu - literatura podmiotowa
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu buntu:
Książka:
1. Barańczak St., Przywracanie porządku, [w:] tegoż, Przywracanie: Oficyna Wydawnicza „Syzyf”, Poznań 1983.
2. Biblia. Pismo święte Starego i Nowego Testamentu, Pallottinum, Poznań 1980.
3. Byron G. G.., Giaur, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1984.
4. Camus A., Dżuma, przeł. [z fr.] Joanna Guze, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2000.
5. Coelho P., Weronika postanawia umrzeć, przeł. Grażyna Misiorowska, Basia Stępień. „Drzewo Babel”, Warszawa 2002.
6. Dostojewski F., Zbrodnia i kara, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1992.
7. Goethe J.W., Cierpienia młodego Wertera, przeł. F. Mirandola, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2007.
8. Gombrowicz W., Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989.
9. Herbert Z., Przesłanie Pana Cogito, [w:] tegoż, Wybór wierszy, PIW, Warszawa 1983.
10. Herling-Grudziński G., Inny świat: zapiski sowieckie, „Czytelnik”, Warszawa 2000.
11. Huxley A., Nowy wspaniały świat, Porozumienie Wydawców, Warszawa 2001.
12. Kleinbaum N. H. , Stowarzyszenie Umarłych Poetów, Dom Wydawniczy Rebis, Poznań 2007.
13. Kochanowski J., Tren IX, Tren X, Tren XI, [w:] tegoż, Treny, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2000.
14. Księga Rodzaju, Biblia Tysiąclecia, Stary Testament, Pallottinum, Poznań 2002.
15. Księga Hioba, Biblia Tysiąclecia, Stary Testament, Pallottinum, Poznań 2002.
16. Mickiewicz A., Dziady cz. III, Wydawnictwo GREG Kraków 2005.
17. Mickiewicz A., Oda do młodości, [w:] tegoż, Wiersze, Czytelnik Warszawa 1982, s.14-16.
18. Miłosz Cz., Który skrzywdziłeś, [w:] tegoż, Wiersze, tom II, Znak, Warszawa 2002.
19. Mrożek S., Tango, Młodzieżowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1989.
20. Orwell G., Folwark zwierzęcy, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA, Warszawa 2008.
21. Orwell G., Rok 1984, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1989.
22. Parandowski J., Mitologia. Wydawnictwo PULS, Londyn 2009.
23. Pilch J., Moje pierwsze samobójstwo, [w:] Moje pierwsze samobójstwo i dziewięć innych opowieści, Świat Książki, Warszawa 2006.
24. Salinger D. J., Buszujący w zbożu, tłum. Maria Skibniewska, Iskry, Warszawa 1988.
25. Shakespeare W., Romeo i Julia, przeł. [z ang.] Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2004.
26. Shakespeare W., Makbet, przeł. [z ang.] Maciej Słomczyński, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 1998.
27. Sienkiewicz H. Potop, Wydawnictwo GREG, Kraków 2006.
28. Słowacki J., Kordian, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1986.
29. Sofokles, Antygona, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1984.
30. Witkiewicz S. I., Szewcy, [w:] tegoż, Dramaty III, opr. Janusz Degler, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 2004.
31. Żeromski S., Ludzie bezdomni, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2002.
32. Żeromski S., Przedwiośnie, Wydawnictwo GREG, Kraków 2005.
Malarstwo:
1. Bruegel Pieter, Wieża Babel, olej na desce, 1563, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń.
2. Delacroix Eugène, Wolność wiodąca lud na barykady, olej na płótnie, 1830, Luwr, Paryż.
3. F�ger Heinrich Friedrich, Prometeusz przynosi ludzkości ogień, olej na płótnie, 1817, Muzeum Lichtenstein.
4. Goya Francisco, Rozstrzelanie powstańców madryckich 3 maja 1808, olej na płótnie, 1814, Muzeum del Prado, Madryt.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -