Jesteś w:
Motyw kobiety
B. Kobieta jako literacka bohaterka. Przedstaw na wybranych przykładach z różnych epok.
Przykład wstępu:
Literatura piękna przez wieki była zdominowana przez mężczyzn. To oni byli twórcami, pisarzami i w związku z tym główne role w utworach przypadały mężczyznom. Kobiety raczej były bohaterkami pobocznymi, stanowiły jedynie tło. Przedstawiane były głównie jako kochanki, żony, matki, obiekty pożądania, fascynacji, uwielbienia i zazdrości. W miarę upływu czasu pozycja kobiety w życiu rodzinnym, społecznym i politycznym wzrosła, co przyczyniło się do powstania nowych kreacji kobiecych w literaturze jak np. typ społecznicy w „Siłaczce” Żeromskiego. Przedstawicielki płci pięknej często stawały się postaciami decydującymi o dalszym przebiegu akcji.
Kobieta to niezwykła istota o złożonej osobowości, słabsza fizycznie, ale za to wytrwała, konsekwentna, zdolna do poświęcenia i miłości, patrząca na świat poprzez pryzmat uczuć, posiadająca wewnętrzną siłę. Od zarania dziejów towarzyszyła mężczyźnie. Z Biblii możemy dowiedzieć się, że Bóg widząc jak Adam jest samotny postanowił dąć mu towarzyszkę - Ewę. Niewiasta powstała z żebra miała go wspierać i uzupełniać. Stała się jednak przyczyną jego zguby, namawiając go do grzechu. W literaturze wykształciło się wiele odmiennych sposobów ukazywania kobiet, różnorodność tych typów jest ogromna. Trudno jest jednoznacznie zaklasyfikować kobietę do jednego z nich, gdyż wiele postaci przejawia cechy pośrednie. W swojej pracy przedstawię najbardziej charakterystyczne kreacje kobiece oraz przeprowadzę ich analizę na podstawie wybranych utworów literackich z literatury różnych epok.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Postacie kobiece w literaturze i sztuce. Porównaj wybrane bohaterki z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Na przedstawionych przykładach z literatury i sztuki widać, jak bardzo portrety kobiet są różne. Dzieli je zarówno wygląd, jak i charakter. Dzieje się tak, ponieważ każdy artysta postrzega kobietę inaczej i dodaje jej inny, przez siebie zauważony walor, bądź pokazuje jej wady. Dlatego uważam, że portret kobiety, jaki tworzy literatura i sztuka nigdy nie może być pojmowany jednoznacznie. Można się jednak pokusić o stworzenie idealnego portretu kobiety z cząstek bohaterek, które ukazane zostały w mojej pracy, ale oczywiście będzie to wizerunek nieprawdziwy i niemożliwy do osiągnięcia, ponieważ nikt nie jest i nie może być doskonały. Jeśli chodzi o mnie idealnym portretem kobiety może być postać podobna z wyglądu do Izabeli Łęckiej, mogłaby mieć spojrzenie i uśmiech tajemniczy jak Mona Lisa. Z Justyny Bogutówny pożyczyłabym wrażliwość, z Elżbiety Bieckiej lojalność i silną wolę, a z Dulskiej zaradność. Zostaje jeszcze stara kobieta, która na pozór wydaje się być niepotrzebna w tym wizerunku idealnej kobiety ze swoja brzydotą i starością, jednak ja wzięłabym od niej pokorę i zrozumienie świata, które widać w jej oczach.
B. Kobieta jako literacka bohaterka. Przedstaw na wybranych przykładach z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Literatura obfituje w różne wizerunki kobiet. Z pewnością na ich tle wyróżniają się kobiety występne, które swoimi wyborami i zachowaniem często wzbudzały kontrowersje. Jednakże motywy każdej z zaprezentowanej przeze mnie bohaterek okazywały się na wskroś naturalne, a niekiedy nawet szlachetne. Tęsknota za miłością u Anny, poświęcenie swojego ciała za kilka rubli przez Sonię, które pozwolą zjeść obiad rodzinie, czy w końcu niewinna ciekawość świata i kobiecy instynkt, które cechowały Lolitę. Ich decyzje, które w dużym stopniu stały w opozycji do powszechnie przyjętych norm oraz ich własnej moralności skazały je na ostracyzm społeczny, samotność, a często na przedwczesną śmierć. Osobliwe jest, ze to właśnie one weszły do kanonu literackich bohaterek. Odrzucenie dekalogu norm społecznych i konwenansów rzucało na nie światło bezwzględnej opinii publicznej z ich prawymi mężami i cnotliwymi matronami. Jest to smutne potwierdzenie niepisane zasady, że to hipokryzja króluje nad szczerością, a obłuda i strach przed złamaniem zasad obyczajowych nie pozwalają ludziom podążać za ich uczuciami.
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu kobiety:
Książka:
1. Balzac H. de, Ojciec Goriot, przeł. [z fr.] Tadeusz Żeleński. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1995.
2. Bergman I., Persona [w:] tegoż, Scenariusze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe Warszawa 1987, s. 202 – 236.
3. Boccaccio G., Sokół, [w:] tegoż, Dekameron, Warszawa 1993.
4. Bułhakow M., Mistrz i Małgorzata, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1990.
5. Dehnel J., Lala, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2006.
6. Dzieje Tristana i Izoldy, [z franc.] Tadeusz Boy-Żeleński, Książka i Wiedza, Warszawa 1987.
7. Ewangelia według Świętego Jana. [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Tłum. benedyktynów tynieckich pod red. ks. Kazimierza Dynarskiego. Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2005 (teksty: J 2,3-5 str.1395, J 19,25-27 str.1420, J 20,1-18 s.1421).
8. Ewangelia według Świętego Łukasza. [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Tłum. benedyktynów tynieckich pod red. ks. Kazimierza Dynarskiego. Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2005 (teksty: Łk 1,26-38.46-56 str.1353-1354, Łk 2,6-7 s.1354-1355).
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Motyw kobiety w literaturze, sztuce i filmie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimB. Kobieta jako literacka bohaterka. Przedstaw na wybranych przykładach z różnych epok.
Przykład wstępu:
Literatura piękna przez wieki była zdominowana przez mężczyzn. To oni byli twórcami, pisarzami i w związku z tym główne role w utworach przypadały mężczyznom. Kobiety raczej były bohaterkami pobocznymi, stanowiły jedynie tło. Przedstawiane były głównie jako kochanki, żony, matki, obiekty pożądania, fascynacji, uwielbienia i zazdrości. W miarę upływu czasu pozycja kobiety w życiu rodzinnym, społecznym i politycznym wzrosła, co przyczyniło się do powstania nowych kreacji kobiecych w literaturze jak np. typ społecznicy w „Siłaczce” Żeromskiego. Przedstawicielki płci pięknej często stawały się postaciami decydującymi o dalszym przebiegu akcji.
Kobieta to niezwykła istota o złożonej osobowości, słabsza fizycznie, ale za to wytrwała, konsekwentna, zdolna do poświęcenia i miłości, patrząca na świat poprzez pryzmat uczuć, posiadająca wewnętrzną siłę. Od zarania dziejów towarzyszyła mężczyźnie. Z Biblii możemy dowiedzieć się, że Bóg widząc jak Adam jest samotny postanowił dąć mu towarzyszkę - Ewę. Niewiasta powstała z żebra miała go wspierać i uzupełniać. Stała się jednak przyczyną jego zguby, namawiając go do grzechu. W literaturze wykształciło się wiele odmiennych sposobów ukazywania kobiet, różnorodność tych typów jest ogromna. Trudno jest jednoznacznie zaklasyfikować kobietę do jednego z nich, gdyż wiele postaci przejawia cechy pośrednie. W swojej pracy przedstawię najbardziej charakterystyczne kreacje kobiece oraz przeprowadzę ich analizę na podstawie wybranych utworów literackich z literatury różnych epok.
Motyw kobiety - propozycje zakończeń wypracowań
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Postacie kobiece w literaturze i sztuce. Porównaj wybrane bohaterki z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Na przedstawionych przykładach z literatury i sztuki widać, jak bardzo portrety kobiet są różne. Dzieli je zarówno wygląd, jak i charakter. Dzieje się tak, ponieważ każdy artysta postrzega kobietę inaczej i dodaje jej inny, przez siebie zauważony walor, bądź pokazuje jej wady. Dlatego uważam, że portret kobiety, jaki tworzy literatura i sztuka nigdy nie może być pojmowany jednoznacznie. Można się jednak pokusić o stworzenie idealnego portretu kobiety z cząstek bohaterek, które ukazane zostały w mojej pracy, ale oczywiście będzie to wizerunek nieprawdziwy i niemożliwy do osiągnięcia, ponieważ nikt nie jest i nie może być doskonały. Jeśli chodzi o mnie idealnym portretem kobiety może być postać podobna z wyglądu do Izabeli Łęckiej, mogłaby mieć spojrzenie i uśmiech tajemniczy jak Mona Lisa. Z Justyny Bogutówny pożyczyłabym wrażliwość, z Elżbiety Bieckiej lojalność i silną wolę, a z Dulskiej zaradność. Zostaje jeszcze stara kobieta, która na pozór wydaje się być niepotrzebna w tym wizerunku idealnej kobiety ze swoja brzydotą i starością, jednak ja wzięłabym od niej pokorę i zrozumienie świata, które widać w jej oczach.
B. Kobieta jako literacka bohaterka. Przedstaw na wybranych przykładach z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Literatura obfituje w różne wizerunki kobiet. Z pewnością na ich tle wyróżniają się kobiety występne, które swoimi wyborami i zachowaniem często wzbudzały kontrowersje. Jednakże motywy każdej z zaprezentowanej przeze mnie bohaterek okazywały się na wskroś naturalne, a niekiedy nawet szlachetne. Tęsknota za miłością u Anny, poświęcenie swojego ciała za kilka rubli przez Sonię, które pozwolą zjeść obiad rodzinie, czy w końcu niewinna ciekawość świata i kobiecy instynkt, które cechowały Lolitę. Ich decyzje, które w dużym stopniu stały w opozycji do powszechnie przyjętych norm oraz ich własnej moralności skazały je na ostracyzm społeczny, samotność, a często na przedwczesną śmierć. Osobliwe jest, ze to właśnie one weszły do kanonu literackich bohaterek. Odrzucenie dekalogu norm społecznych i konwenansów rzucało na nie światło bezwzględnej opinii publicznej z ich prawymi mężami i cnotliwymi matronami. Jest to smutne potwierdzenie niepisane zasady, że to hipokryzja króluje nad szczerością, a obłuda i strach przed złamaniem zasad obyczajowych nie pozwalają ludziom podążać za ich uczuciami.
Motyw kobiety - literatura podmiotowa
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu kobiety:
Książka:
1. Balzac H. de, Ojciec Goriot, przeł. [z fr.] Tadeusz Żeleński. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1995.
2. Bergman I., Persona [w:] tegoż, Scenariusze, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe Warszawa 1987, s. 202 – 236.
3. Boccaccio G., Sokół, [w:] tegoż, Dekameron, Warszawa 1993.
4. Bułhakow M., Mistrz i Małgorzata, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1990.
5. Dehnel J., Lala, Wydawnictwo W.A.B., Warszawa 2006.
6. Dzieje Tristana i Izoldy, [z franc.] Tadeusz Boy-Żeleński, Książka i Wiedza, Warszawa 1987.
7. Ewangelia według Świętego Jana. [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Tłum. benedyktynów tynieckich pod red. ks. Kazimierza Dynarskiego. Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2005 (teksty: J 2,3-5 str.1395, J 19,25-27 str.1420, J 20,1-18 s.1421).
8. Ewangelia według Świętego Łukasza. [w:] Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu. Tłum. benedyktynów tynieckich pod red. ks. Kazimierza Dynarskiego. Wydawnictwo Pallotinum, Poznań 2005 (teksty: Łk 1,26-38.46-56 str.1353-1354, Łk 2,6-7 s.1354-1355).
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -