Jesteś w:
Motyw kobiety
• Eliza Orzeszkowa, „Nad Niemnem” - Justyna Orzelskaprzeżywa zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego bardzo kochała. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia. Wychowywana przez Korczyńską, otrzymuje staranne wykształcenie. W domu swojego wuja nie ma praktycznie żadnych obowiązków, co daje jej poczucie bezużyteczności. Justyna charakteryzuje się niezmierną odwagą, nie boi się opinii środowiska, w którym żyje. Jej odwaga ujawnia się również w momencie odrzucenia Teofila Różyca, który zachwycony jej uderzającą urodą zdecydował się na małżeństwo z nią. Nie interesują ją jednak pieniądze, odrzuca wszelkie wygody, które miałaby zapewnione wychodząc za arystokratę. Umie cenić swą godność i prawdziwe uczucie, dlatego wbrew wszelkim panującym zasadom przyjmuje oświadczyny zubożałego szlachcica, Jana Bohatyrowicza. To właśnie z nim odnajduje to, co zapewnia jej uczucie potrzebnej i pożytecznej. Justyna jest więc uosobieniem dobra i wszelkich cnót, jakimi może odznaczać się kobieta.
Emilia to kobieta nienawykła do pracy, mająca wysokie wymagania finansowe, wciąż uskarżająca się na migreny, unikająca ruchu na świeżym powietrzu i lękająca się dama spędza czas zamknięta w swym pokoju wraz z towarzyszką swych cierpień – dawną nauczycielka dzieci Terenią. Czas wypełniają jej skargi, pseudointelektualne rozmowy, lektury, picie kakao i marzenia o lepszym życiu. Emilia nie jest zdolna do realnej oceny spraw majątkowych, problemy podupadającego majątku przejmuje za nią mąż. Emilia Korczyńska w ujęciu pozytywistycznym jest postacią komiczną, która nie docenia naczelnej wartość epoki – idei pracy i udoskonalania życia ludzi z niższych warstw społecznych.
• Gustav Flaubert, „Pani Bovary” - Emma stanowi typ kobiety nieszczęśliwej i niespełnionej. Wychowana na literaturze romantycznej, marzy o takiej właśnie miłości – pragnie komunii dusz, całkowitego porozumienia i zespolenia z kochankiem. Ma romansową duszę, jest bardzo uczuciowa i skłonna do wzruszeń. Emma ma niezwykle bujną wyobraźnię, w rojonych przez siebie marzeniach, postrzega siebie jako romantyczną kochankę – wyjątkową, godną hołdów, nieziemsko piękną heroinę o anielskiej duszy. Ma dwóch kochanków – Rudolfa Boulanger`a i Leona Dupui`a. Związki te przeżywa bardzo silnie, wręcz na pograniczu egzaltacji. Zadłuża się, robiąc kochankom prezenty, okłamuje męża. Jednak przez obydwu zostaje porzucona. Często popada w skrajności – od wyuzdania w kontaktach z kochankami po przesadną religijność. Ma również skłonności do chorób nerwowych. Ostatecznie pod wpływem przytłaczającej rzeczywistości – popełnia samobójstwo.
• Lew Tołstoj, „Anna Karenina” - tytułowa bohaterka jest postacią tragiczną. Pochodzi z arystokratycznej rodziny, mieszkanki XIX-wiecznej Rosji. Anna wiodła spokojne życie wraz ze swoim mężem carskim dygnitarzem i synem Sieriożą. Porządek zburzyło pojawienie się hrabiego Wrońskiego. Wraz z nadejściem gorącego romansu pojawiło się przed nią wiele trudności. Przede wszystkim stanęła przed dylematem nie do rozwiązania: czy pozostać kochającą matką, rezygnując z miłości czy zachować miłość kosztem macierzyństwa. W końcu wybrała miłość i Wrońskiego, z którym zaszła w ciążę. Coraz bardziej męczyły ją wyrzuty sumienia z powodu porzucenia syna i chęć spotkania się z nim. Została odizolowana od towarzystwa, które choć samo zdradzało w ukryciu, nie tolerowało jawnej zdrady. Pod koniec swojego życia stała się ofiara chorobliwej zazdrości. W końcu bohaterka sama wyzbyła się złudzeń - nie spełniła się żadna z jej nadziei. Swoje życie, pełne niepowodzeń i moralnych niepokoi, postanowiła zakończyć pod kołami pociągu.
• Emil Zola, „Nana” - Nana to kobieta demon, obiekt pożądania, uosobienie erotyzmu. Jest luksusową paryską kurtyzaną, pochodzącą ze społecznych nizin. Rozpoczyna karierę, jako aktorka jednego z podrzędnych teatrzyków. Żyje z głupoty mężczyzn, słynie z rozrzutności i wyzywającej urody. Nie stanowi rasowej piękności, jednak bije od niej hipnotyzujący czar. To kobieta pozbawiona zasad moralnych, zepsuta wewnętrznie, lecz niezwykle pociągająca. Jest żywiołowa i pozbawiona wszelkich hamulców. To zapatrzona w siebie egoistka mająca narcystyczne zapędy. Nie potrafi kochać – jej miłości są chwilowe lub chore. W niszczeniu mężczyzn kieruje nią pragnienie bycia sławną, bogatą i poważaną. Jej urok budzi zwierzęce instynkty i obezwładnia mężczyzn tak, że nie pragną niczego ponadto, by ją posiąść. Symboliczną wymowę ma śmierć Nany na ospę, kończąca powieść. Zostaje przedstawiona w naturalistyczny sposób, który jest symbolem jej losu i roli, jaką pełniła w paryskim świecie.
• Fiodor Dostojewski, „Zbrodnia i kara” - postać Soni Marmeładowej ukazuje nam zagadkowości i przemianę kobiety, a przede wszystkim jej zbawczy wpływ na dalsze losy Rodiona Raskolnikowa. Sonia - biedna, młoda dziewczyna - po śmierci swojego ojca alkoholika musi dokonać radykalnych zmian w swoim życiu, po części zmusza ją do tego Katarzyna Iwanowa - macocha, która wypomina jej, że jest bezużyteczna i że nie zamierza jej dłużej utrzymywać. Postawiona w takiej sytuacji Sonia decyduje się zastać prostytutką, robi to z myślą o przyrodnim rodzeństwie, które żyje w skrajnym ubóstwie. Zagadkowość Soni polega głównie na postrzeganiu jej jako osoby prawie świętej, która pomimo swojej profesji zachowuje niewinność i czystość, jest uosobieniem pokory i poświęcenia. Jako niespełna osiemnastoletnia prostytutka wzbudza u czytelnika wielką sympatię, czyni to przede wszystkim dzięki swojej głębokiej wierze w Boga, która zapewnia jej równowagę i spokój ducha.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -
Motyw kobiety w literaturze, sztuce i filmie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Eliza Orzeszkowa, „Nad Niemnem” - Justyna Orzelskaprzeżywa zawód miłosny, gdyż presja środowiska uniemożliwiła mezalians i nie pozwoliła jej wyjść za Zygmunta Korczyńskiego, którego bardzo kochała. W wyniku tego wydarzenia Justyna przeżywa rozczarowanie i załamanie, czuje, że jej życie zostało pozbawione sensu. Justyna ceni sobie proste życie, jest idealistką pracy To bardzo wrażliwa i uczuciowa kobieta. Zbierane na samotnych spacerach bukiety kwiatów, skłonność do rozmyślań i refleksji ukazują ją jako osobę delikatną, wrażliwą i sentymentalną, ale te cechy nie tłumią w niej zdrowego rozsądku i racjonalnego podejścia do życia. Wychowywana przez Korczyńską, otrzymuje staranne wykształcenie. W domu swojego wuja nie ma praktycznie żadnych obowiązków, co daje jej poczucie bezużyteczności. Justyna charakteryzuje się niezmierną odwagą, nie boi się opinii środowiska, w którym żyje. Jej odwaga ujawnia się również w momencie odrzucenia Teofila Różyca, który zachwycony jej uderzającą urodą zdecydował się na małżeństwo z nią. Nie interesują ją jednak pieniądze, odrzuca wszelkie wygody, które miałaby zapewnione wychodząc za arystokratę. Umie cenić swą godność i prawdziwe uczucie, dlatego wbrew wszelkim panującym zasadom przyjmuje oświadczyny zubożałego szlachcica, Jana Bohatyrowicza. To właśnie z nim odnajduje to, co zapewnia jej uczucie potrzebnej i pożytecznej. Justyna jest więc uosobieniem dobra i wszelkich cnót, jakimi może odznaczać się kobieta.
Emilia to kobieta nienawykła do pracy, mająca wysokie wymagania finansowe, wciąż uskarżająca się na migreny, unikająca ruchu na świeżym powietrzu i lękająca się dama spędza czas zamknięta w swym pokoju wraz z towarzyszką swych cierpień – dawną nauczycielka dzieci Terenią. Czas wypełniają jej skargi, pseudointelektualne rozmowy, lektury, picie kakao i marzenia o lepszym życiu. Emilia nie jest zdolna do realnej oceny spraw majątkowych, problemy podupadającego majątku przejmuje za nią mąż. Emilia Korczyńska w ujęciu pozytywistycznym jest postacią komiczną, która nie docenia naczelnej wartość epoki – idei pracy i udoskonalania życia ludzi z niższych warstw społecznych.
• Gustav Flaubert, „Pani Bovary” - Emma stanowi typ kobiety nieszczęśliwej i niespełnionej. Wychowana na literaturze romantycznej, marzy o takiej właśnie miłości – pragnie komunii dusz, całkowitego porozumienia i zespolenia z kochankiem. Ma romansową duszę, jest bardzo uczuciowa i skłonna do wzruszeń. Emma ma niezwykle bujną wyobraźnię, w rojonych przez siebie marzeniach, postrzega siebie jako romantyczną kochankę – wyjątkową, godną hołdów, nieziemsko piękną heroinę o anielskiej duszy. Ma dwóch kochanków – Rudolfa Boulanger`a i Leona Dupui`a. Związki te przeżywa bardzo silnie, wręcz na pograniczu egzaltacji. Zadłuża się, robiąc kochankom prezenty, okłamuje męża. Jednak przez obydwu zostaje porzucona. Często popada w skrajności – od wyuzdania w kontaktach z kochankami po przesadną religijność. Ma również skłonności do chorób nerwowych. Ostatecznie pod wpływem przytłaczającej rzeczywistości – popełnia samobójstwo.
• Lew Tołstoj, „Anna Karenina” - tytułowa bohaterka jest postacią tragiczną. Pochodzi z arystokratycznej rodziny, mieszkanki XIX-wiecznej Rosji. Anna wiodła spokojne życie wraz ze swoim mężem carskim dygnitarzem i synem Sieriożą. Porządek zburzyło pojawienie się hrabiego Wrońskiego. Wraz z nadejściem gorącego romansu pojawiło się przed nią wiele trudności. Przede wszystkim stanęła przed dylematem nie do rozwiązania: czy pozostać kochającą matką, rezygnując z miłości czy zachować miłość kosztem macierzyństwa. W końcu wybrała miłość i Wrońskiego, z którym zaszła w ciążę. Coraz bardziej męczyły ją wyrzuty sumienia z powodu porzucenia syna i chęć spotkania się z nim. Została odizolowana od towarzystwa, które choć samo zdradzało w ukryciu, nie tolerowało jawnej zdrady. Pod koniec swojego życia stała się ofiara chorobliwej zazdrości. W końcu bohaterka sama wyzbyła się złudzeń - nie spełniła się żadna z jej nadziei. Swoje życie, pełne niepowodzeń i moralnych niepokoi, postanowiła zakończyć pod kołami pociągu.
• Emil Zola, „Nana” - Nana to kobieta demon, obiekt pożądania, uosobienie erotyzmu. Jest luksusową paryską kurtyzaną, pochodzącą ze społecznych nizin. Rozpoczyna karierę, jako aktorka jednego z podrzędnych teatrzyków. Żyje z głupoty mężczyzn, słynie z rozrzutności i wyzywającej urody. Nie stanowi rasowej piękności, jednak bije od niej hipnotyzujący czar. To kobieta pozbawiona zasad moralnych, zepsuta wewnętrznie, lecz niezwykle pociągająca. Jest żywiołowa i pozbawiona wszelkich hamulców. To zapatrzona w siebie egoistka mająca narcystyczne zapędy. Nie potrafi kochać – jej miłości są chwilowe lub chore. W niszczeniu mężczyzn kieruje nią pragnienie bycia sławną, bogatą i poważaną. Jej urok budzi zwierzęce instynkty i obezwładnia mężczyzn tak, że nie pragną niczego ponadto, by ją posiąść. Symboliczną wymowę ma śmierć Nany na ospę, kończąca powieść. Zostaje przedstawiona w naturalistyczny sposób, który jest symbolem jej losu i roli, jaką pełniła w paryskim świecie.
• Fiodor Dostojewski, „Zbrodnia i kara” - postać Soni Marmeładowej ukazuje nam zagadkowości i przemianę kobiety, a przede wszystkim jej zbawczy wpływ na dalsze losy Rodiona Raskolnikowa. Sonia - biedna, młoda dziewczyna - po śmierci swojego ojca alkoholika musi dokonać radykalnych zmian w swoim życiu, po części zmusza ją do tego Katarzyna Iwanowa - macocha, która wypomina jej, że jest bezużyteczna i że nie zamierza jej dłużej utrzymywać. Postawiona w takiej sytuacji Sonia decyduje się zastać prostytutką, robi to z myślą o przyrodnim rodzeństwie, które żyje w skrajnym ubóstwie. Zagadkowość Soni polega głównie na postrzeganiu jej jako osoby prawie świętej, która pomimo swojej profesji zachowuje niewinność i czystość, jest uosobieniem pokory i poświęcenia. Jako niespełna osiemnastoletnia prostytutka wzbudza u czytelnika wielką sympatię, czyni to przede wszystkim dzięki swojej głębokiej wierze w Boga, która zapewnia jej równowagę i spokój ducha.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 - - 17 - - 18 -