Jesteś w:
Motyw matki
B. Motyw matki cierpiącej w literaturze. Zaprezentuj i porównaj różnorodne obrazy matek, nawiązując do utworów z wybranych epok.
Przykład wstępu:
Najtragiczniejszym powodem cierpienia matki jest zawsze śmierć lub tragedia jej dziecka. Uważam, że motyw matczynego cierpienia jest stały, ponieważ więź matki z dzieckiem jest najbliższym pokrewieństwem, jakie może łączyć dwoje ludzi (ciało z ciała) i mimo upływu lat, zmian epok ta więź jest taka sama, więc i cierpienie matki po stracie dziecka jest tak samo ogromne. Oprócz tego matka jest jedyną osobą, która bezinteresownie pragnie dla dziecka wszystkiego, co najlepsze. Miłość macierzyńską pięknymi słowami określił Ignacy Kraszewski: „Jest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca - to miłość macierzyńska”. Literatura od najdawniejszych czasów obsadzała wśród swoich bohaterek właśnie postać matki. Spotykamy, więc matki niezwykle kochające, ale jednocześnie tęskniące i cierpiące. W swojej pracy będę się zajmować dziełami, które dotyczą właśnie matek cierpiących i które zaprezentuję chronologicznie.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Obraz matki w literaturze różnych epok. Omów zagadnienie na wybranych utworach literackich.
Przykład zakończenia:
Matka to jeden z najczęściej pojawiających się toposów zarówno w literaturze różnych epok. Realizacji tego motywu podjęło się wielu autorów, począwszy od starożytności, przez wszystkie epoki, aż do współczesności. Najczęściej kreowanym obrazem matki była stereotypowa wizja kochającej rodzicielki, poświęcającej się dla swoich dzieci i rodziny, zdecydowanie można powiedzieć o swoistym kulcie macierzyństwa. Matkę najczęściej przedstawiano jako kobietę cierpiącą wraz ze swoim dzieckiem, również z jako uosobienie wyrozumiałości i wsparcia. Bardzo znane są także motywy matki Polki oraz matki gospodyni. W swojej prezentacji starałem się nawiązać do różnych obrazów rodzicielek spotykanych w tekstach kultury. Należy pamiętać, że możliwe jest również spotkanie się z próbami zachwiania stereotypu matki, jak choćby w opowiadaniu Tadeusza Borowskiego.
B. Motyw matki cierpiącej w literaturze i sztuce. Zaprezentuj i porównaj różnorodne obrazy matek, nawiązując do utworów z wybranych epok.
Przykład zakończenia:
Życie matek nie zawsze jest usłane różami, często obfituje w ból, cierpienie, rozpacz. Wiele matek żegnało po raz ostatni swoje tragicznie zmarłe dziecko. W takiej chwili ból rodzicielki jest niewyobrażalny i zrozumieć ją może jedynie inna matka, która przeżyła podobną tragedię. Nikt inny nie jest w stanie tego pojąć, bo to właśnie matka jest osobą, która dziewięć miesięcy nosi w swym łonie nowe życie - swoje ukochane dziecko. W tym czasie, nienarodzony jeszcze człowiek, stanowi nieodłączną cząstkę jej samej. To stąd pochodzi i tu ma początek miłość matczyna, która trwa nieprzerwanie aż do śmierci kobiety. Każda prawdziwa matka, która kocha swoje dzieci, cierpi także ich cierpieniem i jest gotowa do największych poświęceń. Dla każdej matki najważniejsze jest dobro dziecka i rozpacza, gdy nie może mu pomóc, gdy jest bezradna i bezsilna, gdy los, tego, którego nosiła pod sercem, zależy od innych ludzi, a nie od niej – jego rodzicielki. W literaturze i malarstwie kobiety są ukazywane głównie jako matki cierpiące. Ten topos, dokładniej Topos Mater Dolorosa, jest motywem ponadczasowym. Wyraźnie widać to na podstawie zanalizowanych przeze mnie utworów i dzieł sztuki, w których obraz matki płaczącej nad śmiercią i tragedią dziecka pojawia się niezależnie od czasu, w jakim żyją twórcy.
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu matki:
Książka:
1. Baczyński K. K., Elegia o... chłopcu polskim, [w:] tegoż, To jestem cały ja, Wydawnictwo AD OCULOS, Rzeszów 2008.
2. Biblia. Pismo święte Starego i Nowego Testamentu, „Pallottinum”, Poznań 1980.
3. Bogurodzica (anonim), [w:] Poezja polska. Antologia tysiąclecia, pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo Książkowe IBiS Warszawa, 2002.
4. Borowski T., Proszę państwa do gazu, [w:] tegoż, Wybór opowiadań, KAMA, Warszawa 1994. s. 150-171.
5. Borowski T., Kolęda zła, źródło online: http://rajpoezji.fm.interia.pl/RAJ/Wiersze/polskie/borowski.html#_Toc30693811 (data korzystania 19 listopada 2009).
6. Dąbrowska M., Noce i dnie, Warszawa, Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, 1977.
7. Dostojewski F. , Zbrodnia i kara, tłum. z jęz. ros. i opr. Podgórzec Z., Wydawnictwo Greg, Kraków 2002.
8. Flaubert G., Pani Bovary, Wydawnictwo Zielona Sowa,, Kraków 2008.
9. Gałczyński K. I., Spotkanie z matką, [w:] tegoż, Liryka 1926-1953, PIW 1973.
10. Gombrowicz W., Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004.
11. Kochanowski J., Tren XIX, czyli Sen, Wydawnictwo - Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1969.
12. Lament świętokrzyski (anonim), [w:] Poezja polska. Antologia tysiąclecia, pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo Książkowe IBiS, Warszawa 2002.
13. Konopnicka M., Dym, [w:] tejże, Nowele, Książka i Wiedza, Warszawa 1949, s. 199 – 210.
14. Kuncewiczowa M., Cudzoziemka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1994.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -
Motyw matki
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimB. Motyw matki cierpiącej w literaturze. Zaprezentuj i porównaj różnorodne obrazy matek, nawiązując do utworów z wybranych epok.
Przykład wstępu:
Najtragiczniejszym powodem cierpienia matki jest zawsze śmierć lub tragedia jej dziecka. Uważam, że motyw matczynego cierpienia jest stały, ponieważ więź matki z dzieckiem jest najbliższym pokrewieństwem, jakie może łączyć dwoje ludzi (ciało z ciała) i mimo upływu lat, zmian epok ta więź jest taka sama, więc i cierpienie matki po stracie dziecka jest tak samo ogromne. Oprócz tego matka jest jedyną osobą, która bezinteresownie pragnie dla dziecka wszystkiego, co najlepsze. Miłość macierzyńską pięknymi słowami określił Ignacy Kraszewski: „Jest jedna miłość, która nie liczy na wzajemność, nie szczędzi ofiar, płacze a przebacza, odepchnięta wraca - to miłość macierzyńska”. Literatura od najdawniejszych czasów obsadzała wśród swoich bohaterek właśnie postać matki. Spotykamy, więc matki niezwykle kochające, ale jednocześnie tęskniące i cierpiące. W swojej pracy będę się zajmować dziełami, które dotyczą właśnie matek cierpiących i które zaprezentuję chronologicznie.
Motyw matki - przykłady zakończenia
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Obraz matki w literaturze różnych epok. Omów zagadnienie na wybranych utworach literackich.
Przykład zakończenia:
Matka to jeden z najczęściej pojawiających się toposów zarówno w literaturze różnych epok. Realizacji tego motywu podjęło się wielu autorów, począwszy od starożytności, przez wszystkie epoki, aż do współczesności. Najczęściej kreowanym obrazem matki była stereotypowa wizja kochającej rodzicielki, poświęcającej się dla swoich dzieci i rodziny, zdecydowanie można powiedzieć o swoistym kulcie macierzyństwa. Matkę najczęściej przedstawiano jako kobietę cierpiącą wraz ze swoim dzieckiem, również z jako uosobienie wyrozumiałości i wsparcia. Bardzo znane są także motywy matki Polki oraz matki gospodyni. W swojej prezentacji starałem się nawiązać do różnych obrazów rodzicielek spotykanych w tekstach kultury. Należy pamiętać, że możliwe jest również spotkanie się z próbami zachwiania stereotypu matki, jak choćby w opowiadaniu Tadeusza Borowskiego.
B. Motyw matki cierpiącej w literaturze i sztuce. Zaprezentuj i porównaj różnorodne obrazy matek, nawiązując do utworów z wybranych epok.
Przykład zakończenia:
Życie matek nie zawsze jest usłane różami, często obfituje w ból, cierpienie, rozpacz. Wiele matek żegnało po raz ostatni swoje tragicznie zmarłe dziecko. W takiej chwili ból rodzicielki jest niewyobrażalny i zrozumieć ją może jedynie inna matka, która przeżyła podobną tragedię. Nikt inny nie jest w stanie tego pojąć, bo to właśnie matka jest osobą, która dziewięć miesięcy nosi w swym łonie nowe życie - swoje ukochane dziecko. W tym czasie, nienarodzony jeszcze człowiek, stanowi nieodłączną cząstkę jej samej. To stąd pochodzi i tu ma początek miłość matczyna, która trwa nieprzerwanie aż do śmierci kobiety. Każda prawdziwa matka, która kocha swoje dzieci, cierpi także ich cierpieniem i jest gotowa do największych poświęceń. Dla każdej matki najważniejsze jest dobro dziecka i rozpacza, gdy nie może mu pomóc, gdy jest bezradna i bezsilna, gdy los, tego, którego nosiła pod sercem, zależy od innych ludzi, a nie od niej – jego rodzicielki. W literaturze i malarstwie kobiety są ukazywane głównie jako matki cierpiące. Ten topos, dokładniej Topos Mater Dolorosa, jest motywem ponadczasowym. Wyraźnie widać to na podstawie zanalizowanych przeze mnie utworów i dzieł sztuki, w których obraz matki płaczącej nad śmiercią i tragedią dziecka pojawia się niezależnie od czasu, w jakim żyją twórcy.
Motyw matki - literatura podmiotowa
Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu matki:
Książka:
1. Baczyński K. K., Elegia o... chłopcu polskim, [w:] tegoż, To jestem cały ja, Wydawnictwo AD OCULOS, Rzeszów 2008.
2. Biblia. Pismo święte Starego i Nowego Testamentu, „Pallottinum”, Poznań 1980.
3. Bogurodzica (anonim), [w:] Poezja polska. Antologia tysiąclecia, pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo Książkowe IBiS Warszawa, 2002.
4. Borowski T., Proszę państwa do gazu, [w:] tegoż, Wybór opowiadań, KAMA, Warszawa 1994. s. 150-171.
5. Borowski T., Kolęda zła, źródło online: http://rajpoezji.fm.interia.pl/RAJ/Wiersze/polskie/borowski.html#_Toc30693811 (data korzystania 19 listopada 2009).
6. Dąbrowska M., Noce i dnie, Warszawa, Spółdzielnia Wydawnicza Czytelnik, 1977.
7. Dostojewski F. , Zbrodnia i kara, tłum. z jęz. ros. i opr. Podgórzec Z., Wydawnictwo Greg, Kraków 2002.
8. Flaubert G., Pani Bovary, Wydawnictwo Zielona Sowa,, Kraków 2008.
9. Gałczyński K. I., Spotkanie z matką, [w:] tegoż, Liryka 1926-1953, PIW 1973.
10. Gombrowicz W., Ferdydurke, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2004.
11. Kochanowski J., Tren XIX, czyli Sen, Wydawnictwo - Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1969.
12. Lament świętokrzyski (anonim), [w:] Poezja polska. Antologia tysiąclecia, pod red. Aleksandra Nawrockiego, Wydawnictwo Książkowe IBiS, Warszawa 2002.
13. Konopnicka M., Dym, [w:] tejże, Nowele, Książka i Wiedza, Warszawa 1949, s. 199 – 210.
14. Kuncewiczowa M., Cudzoziemka, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1994.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -