Jesteś w:
Motyw miłości
• „Umrzeć z miłości”, Agnieszka Osiecka – autorka pisze, że warto choć raz w życiu kochać, choćby nawet przez chwilę doznać tego szczęścia, a później cierpieć przez długi, długi czas. Warto kochać, by móc potem innym udowadniać, że miłość istnieje, że czasem się zdarza. Ale z drugiej strony Osiecka także daje do zrozumienia, że jeśli ktoś choć raz zazna miłości i jeśli nawet zakończy się ona nieszczęśliwie to resztę życia i tak będzie błagał Boga, by przydarzyło mu się to drugi raz, by chociaż jeszcze raz mógł cierpieć z miłości. Poetka przedstawiła miłość jako uczucie, którego trzeba doznać choć raz w życiu i przez które cierpi się przeokropnie, a mimo to pragnie się kochać i być kochanym.
• „Spóźnieni kochankowie”, William Wharton - tematem książki jest uczucie, jakie rozkwitło pomiędzy podstarzałym, malarzem Jackiem, niewidomą Mirabelle. Miłość musi przezwyciężyć nie tylko barierę wieku, jaka dzieli oboje kochanków – Mirabelle, o dwadzieścia lat starsza, mogłaby być matką Jacka – ale także kalectwo kobiety. Miłość Mirabelle i Jacka rodzi się powoli. Jack stopniowo odkrywa w kobiecie ciepło i wdzięk, kochankowie z każdym dniem poznają się lepiej, ich miłość oparta jest na wzajemnym szacunku i pokrewieństwie dusz. Miłość odciska piętno na obojgu kochankach: dla Mirabelle będąc ukojeniem i lekarstwem, Jacka natomiast przywraca do rzeczywistości, zabliźnia rany, pozwala mu wrócić do życia artystycznego.
• „Samotność w sieci”, Janusz Leon Wiśniewski – powieść jest historią dwojga ludzi, którzy poznają się dzięki niewinnemu mailowi z prośbą o wysłuchanie problemów będącej na krawędzi depresji kobiety. List ten zapoczątkowuje wielką miłość, która z powodu odległości dzielącej kochanków nie może być spełniona. W dodatku kobieta jest zamężna, co także stoi na przeszkodzie w miłości między nimi. Uczucie Jakuba i Jej ilustrowane jest wymienianymi przezeń pełnymi uczuć mailami.
• Bronzino A., „Alegoria z Wenus i Kupidynem” - Czas, ukazany na obrazie pod postacią starczego Chronosa podnosi zasłonę znad objętych miłosnym uściskiem Wenus i Kupidyna. Pozostałe figury to personifikacje Rozkoszy, Zabawy, Oszustwa i Zazdrości. To zestawienie alegorycznych postaci i licznych symboli erotycznych wskazuje, że Czas, któremu ulega nawet miłość, odsłania tu prawdę o namiętności, cielesnej miłości: jest ona tylko chwilową rozkoszą i przyjemnością, a w istocie prowadzi do omamienia pokusami i do grzechu zawiści. Prawdziwa miłość winna być wzniosła i duchowa — cielesna jest złudna i szkodliwa dla duszy.
• Canova A., „Eros i Psyche” - rzeźba oddaje moment, kiedy Amor przywraca Psyche z jej śmiertelnego snu.
• Klimt G., „Pocałunek”, Gustav Klimt - w górnej części obraz ukazuje omdlewającą z zachwytu kobiecą twarz, jej nagie ramie wystaje z różnobarwnej obcisłej sukienki, a drobna dłoń spoczywa na męskim karku. Kobietę klęczącą na kwiecistym podłożu obejmuje postawny barczysty brunet o ciemnej karnacji skóry. Widoczny jest tylko profil jego twarzy. Rękoma przytrzymuje głowę partnerki, by na jej policzku złożyć pocałunek. Kochankowie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach.
• Matejko J., „Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki” - przykład miłości ojcowskiej. Poeta, pochylając się nad zwłokami dziewczynki, troskliwie obejmuje i całuje jej głowę. Na twarzy poety widnieje smutek, ból i rozpacz, wynikające ze śmierci najbliższej mu córki.
• Rembrandt, „Izaak i Rebeka” - stojący z lewej strony mężczyzna bardzo czule spogląda na młodszą od siebie kobietę i jedną rękę trzyma nieśmiało na jej ramieniu, a drugą na piersi kobiety, która tę rękę przykrywa swoją własną. Gest ten prawdopodobnie symbolizuje ogromne uczucie, jakim wzajemnie darzą się te dwie osoby.
• Stuck F. von, „Pocałunek Sfinksa” - obraz przedstawia miłosną parę w uścisku. Kochankowie to główny temat obrazu. Ich uczucie pełne jest namiętności, ale i ulotności.
• „American beauty”, reż. S. Mendes – przeciętny Amerykanin, którego rodzina traktuje go jak niewolnika własnego losu zakochuje się w pięknej Angeli, koleżance swojej córki, co odmienia jego życie, sprawia, że mężczyzna - w dosłownym tego słowa znaczeniu - zakochuje się jak dziecko. Sprawia, że Lester umiera szczęśliwy, świadom swego największego pragnienia - szczęścia bliźnich.
• „Casablanca”, reż. M. Curtiz – właściciel nocnego klubu Rick Blaine spotyka swoją dawną miłość Ilsę, która okazuje się żoną działacza czeskiego ruchu oporu Victora Laszlo. Dawne uczucia odżywają.
• „Czasem słońce, czasem deszcz”, reż. K. Johar – to zrealizowana z ogromnym rozmachem, pełna humoru opowieść o uczuciu, które pokonuje wszelkie przeszkody. W filmie najważniejsza jest miłość, która natrafia na niespodziewane przeszkody, ale mimo zawirowań - zgodnie ze schematem, według którego powstają tego rodzaju filmy - wszystko kończy się szczęśliwie. Chemii i iskrzenia między bohaterami jest sporo, ale brak scen miłosnych, które w Bollywood są niedopuszczalne.
• „Dirty Dancing”, reż. E. Ardolino – to wzruszająca historia miłości młodej dziewczyny - Baby i przystojnego instruktora tańca. Losy zakochanych oraz ich przyjaciół tworzą doskonałe tło do przedstawionych w filmie prawd dotyczących życia, wielkich idei moralnych oraz walki o swoje przekonania.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 -
Motyw miłości w literaturze różnych epok, sztuce i filmie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Umrzeć z miłości”, Agnieszka Osiecka – autorka pisze, że warto choć raz w życiu kochać, choćby nawet przez chwilę doznać tego szczęścia, a później cierpieć przez długi, długi czas. Warto kochać, by móc potem innym udowadniać, że miłość istnieje, że czasem się zdarza. Ale z drugiej strony Osiecka także daje do zrozumienia, że jeśli ktoś choć raz zazna miłości i jeśli nawet zakończy się ona nieszczęśliwie to resztę życia i tak będzie błagał Boga, by przydarzyło mu się to drugi raz, by chociaż jeszcze raz mógł cierpieć z miłości. Poetka przedstawiła miłość jako uczucie, którego trzeba doznać choć raz w życiu i przez które cierpi się przeokropnie, a mimo to pragnie się kochać i być kochanym.
• „Spóźnieni kochankowie”, William Wharton - tematem książki jest uczucie, jakie rozkwitło pomiędzy podstarzałym, malarzem Jackiem, niewidomą Mirabelle. Miłość musi przezwyciężyć nie tylko barierę wieku, jaka dzieli oboje kochanków – Mirabelle, o dwadzieścia lat starsza, mogłaby być matką Jacka – ale także kalectwo kobiety. Miłość Mirabelle i Jacka rodzi się powoli. Jack stopniowo odkrywa w kobiecie ciepło i wdzięk, kochankowie z każdym dniem poznają się lepiej, ich miłość oparta jest na wzajemnym szacunku i pokrewieństwie dusz. Miłość odciska piętno na obojgu kochankach: dla Mirabelle będąc ukojeniem i lekarstwem, Jacka natomiast przywraca do rzeczywistości, zabliźnia rany, pozwala mu wrócić do życia artystycznego.
• „Samotność w sieci”, Janusz Leon Wiśniewski – powieść jest historią dwojga ludzi, którzy poznają się dzięki niewinnemu mailowi z prośbą o wysłuchanie problemów będącej na krawędzi depresji kobiety. List ten zapoczątkowuje wielką miłość, która z powodu odległości dzielącej kochanków nie może być spełniona. W dodatku kobieta jest zamężna, co także stoi na przeszkodzie w miłości między nimi. Uczucie Jakuba i Jej ilustrowane jest wymienianymi przezeń pełnymi uczuć mailami.
Motyw miłości w sztuce
• Bronzino A., „Alegoria z Wenus i Kupidynem” - Czas, ukazany na obrazie pod postacią starczego Chronosa podnosi zasłonę znad objętych miłosnym uściskiem Wenus i Kupidyna. Pozostałe figury to personifikacje Rozkoszy, Zabawy, Oszustwa i Zazdrości. To zestawienie alegorycznych postaci i licznych symboli erotycznych wskazuje, że Czas, któremu ulega nawet miłość, odsłania tu prawdę o namiętności, cielesnej miłości: jest ona tylko chwilową rozkoszą i przyjemnością, a w istocie prowadzi do omamienia pokusami i do grzechu zawiści. Prawdziwa miłość winna być wzniosła i duchowa — cielesna jest złudna i szkodliwa dla duszy.
• Canova A., „Eros i Psyche” - rzeźba oddaje moment, kiedy Amor przywraca Psyche z jej śmiertelnego snu.
• Klimt G., „Pocałunek”, Gustav Klimt - w górnej części obraz ukazuje omdlewającą z zachwytu kobiecą twarz, jej nagie ramie wystaje z różnobarwnej obcisłej sukienki, a drobna dłoń spoczywa na męskim karku. Kobietę klęczącą na kwiecistym podłożu obejmuje postawny barczysty brunet o ciemnej karnacji skóry. Widoczny jest tylko profil jego twarzy. Rękoma przytrzymuje głowę partnerki, by na jej policzku złożyć pocałunek. Kochankowie toną w swych stylizowanych w geometryczne wzory szatach.
• Matejko J., „Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki” - przykład miłości ojcowskiej. Poeta, pochylając się nad zwłokami dziewczynki, troskliwie obejmuje i całuje jej głowę. Na twarzy poety widnieje smutek, ból i rozpacz, wynikające ze śmierci najbliższej mu córki.
• Rembrandt, „Izaak i Rebeka” - stojący z lewej strony mężczyzna bardzo czule spogląda na młodszą od siebie kobietę i jedną rękę trzyma nieśmiało na jej ramieniu, a drugą na piersi kobiety, która tę rękę przykrywa swoją własną. Gest ten prawdopodobnie symbolizuje ogromne uczucie, jakim wzajemnie darzą się te dwie osoby.
• Stuck F. von, „Pocałunek Sfinksa” - obraz przedstawia miłosną parę w uścisku. Kochankowie to główny temat obrazu. Ich uczucie pełne jest namiętności, ale i ulotności.
Motyw miłości w filmie
• „American beauty”, reż. S. Mendes – przeciętny Amerykanin, którego rodzina traktuje go jak niewolnika własnego losu zakochuje się w pięknej Angeli, koleżance swojej córki, co odmienia jego życie, sprawia, że mężczyzna - w dosłownym tego słowa znaczeniu - zakochuje się jak dziecko. Sprawia, że Lester umiera szczęśliwy, świadom swego największego pragnienia - szczęścia bliźnich.
• „Casablanca”, reż. M. Curtiz – właściciel nocnego klubu Rick Blaine spotyka swoją dawną miłość Ilsę, która okazuje się żoną działacza czeskiego ruchu oporu Victora Laszlo. Dawne uczucia odżywają.
• „Czasem słońce, czasem deszcz”, reż. K. Johar – to zrealizowana z ogromnym rozmachem, pełna humoru opowieść o uczuciu, które pokonuje wszelkie przeszkody. W filmie najważniejsza jest miłość, która natrafia na niespodziewane przeszkody, ale mimo zawirowań - zgodnie ze schematem, według którego powstają tego rodzaju filmy - wszystko kończy się szczęśliwie. Chemii i iskrzenia między bohaterami jest sporo, ale brak scen miłosnych, które w Bollywood są niedopuszczalne.
• „Dirty Dancing”, reż. E. Ardolino – to wzruszająca historia miłości młodej dziewczyny - Baby i przystojnego instruktora tańca. Losy zakochanych oraz ich przyjaciół tworzą doskonałe tło do przedstawionych w filmie prawd dotyczących życia, wielkich idei moralnych oraz walki o swoje przekonania.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 -