Jesteś w:
Motyw miłości
Miłość to jeden z najpopularniejszych tematów prezentacji maturalnych. „Słownik języka polskiego” definiuje miłość jako „głębokie przywiązanie do kogoś, czegoś, gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej”. W tej krótkiej definicji zawarty jest cały szereg rodzajów miłości, gdyż jak wiadomo - „niejedno ma ona imię”. Jest to bowiem uczucie towarzyszące człowiekowi przez cały okres egzystencji. Miłość do rodziców, do przyjaciół, żony lub męża, miłość duchowa, bądź miłość fizyczna odgrywa ogromna rolę w życiu człowieka. Potrafi wynieść go na szczyt, obdarzyć pełnią szczęścia, ale może także rzucić w najgłębszą przepaść.
Motyw miłości znalazł liczne realizacje w literaturze, w której miłość, ze względu na mnogość znaczeń, jest jednym z najbardziej popularnych tematów. Występuje jako uczucie łączące rodziców z dziećmi lub jako więź między rodzeństwem. Popularny w literaturze jest także motyw miłości do ojczyzny czy chociażby do przyrody. Przede wszystkim, najczęściej wykorzystywanym w literaturze rodzajem miłości jest uczucie łączące kobietę i mężczyznę. Uczucie to posiada wiele odmian, za każdym razem dotyczy bowiem różnych osób i rodzi się w odmiennych okolicznościach.
Miłość bywa wierna, ale też niespełniona, szalona i platoniczna, radosna i pełna rozpaczy, za każdym razem inna. Chociaż daje tak wiele, to także czasem gubi i zaślepia. Przychodzi niespodziewanie, obezwładnia duszę i serce, daje pełnię szczęścia. Osoba zakochana emanuje radością, patrzy na świat przez zupełnie inny pryzmat, jest zdolna do szalonych zachowań. Jednak miłość nie zawsze bywa szczęśliwa. Często jest nieodwzajemniona bądź napotyka na trudne do przejścia przeszkody. W skrajnych przypadkach silne uczucie może prowadzić do tragedii i skłonić jednego z partnerów do popełnienia samobójstwa.
• „Pieśń nad Pieśniami” - utwór posiada zmysłowy język poezji miłosnej. Ów poemat liryczny o charakterze miłosnym oparty jest na dialogu dwojga kochanków, którzy nie mogą bez siebie żyć. Oblubieniec i Oblubienica rozmawiają ze sobą językiem zakochanych, pełnym namiętnych wyznań, zmysłowych obrazów oraz wzajemnych zachwytów. Oblubienica z zachwytem opisuje Oblubieńca. Mówi o nim „Król”, jest dla niej „miły i uroczy”. Dla niej jego miłość jest „przedniejsza od wina”. Jest on dla niej doskonały, idealizuje go na osobę, które dorównuje bogom. Kreuje go na źródło niezrównanej miłości. Natomiast Oblubieniec określa ją jako piękną. Podkreśla jej urodę mówiąc, iż ma „oczy ja gołębice” określa ją jako „lilię pośród cierni”. Widzimy tutaj miłość najpiękniejszą, bo odwzajemnioną. Kochankowie nie potrafią żyć bez siebie, są dla siebie największym darem jaki mógł ich spotkać. W sile ich uczuć tkwi wielka tajemnica a ich miłość jest błogosławieństwem.
• „Nowy Testament” - w „Kazaniu na Górze” Jezus powiada: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Jest to apel do ludzi o wzajemny szacunek i wybaczanie sobie, jest to nawoływanie do nie chowania urazy w sercu. Te słowa Jezusa jak i całe Jego życie świadczą o wielkiej i bezinteresownej miłości do człowieka. Przejawem tego była śmierć Jezusa na krzyżu dla odkupienia ludzkich win. Życiorys Jezusa pokazuje potęgę miłości Boga do człowieka, ukazuje idealny obraz czystej i bezinteresownej miłości Jezusa Chrystusa do ludzi i okrutny, nienawistny a także egoistyczny lud, który nawet na moment nie zastanawia się nad motywami swego działania. Najlepiej ten kontrast widać w scenach, w których to Jezus, oskarżony o nazywanie się królem żydowskim, staje przed Piłatem. Skromna postawa Jezusa, rezygnacja z walki o życie, brak chęci obrony przed okrutnym losem, jaki niechybnie go czeka, wprawiają nas wszystkich w zdumienie. Jezus nie reagował na oskarżenia ludu i arcykapłanów. Jego serce wypełniała miłość do ludzi, do Ojca, w efekcie czego był nieczuły na wszelkie oszczerstwa.
• Mit o Prometeuszu - Prometeusz stworzył człowieka, ulepił go z gliny i łez. Podarował mu również duszę złożoną z kilku iskier wykradzionych z rydwanu słonecznego. Chcąc wspomóc człowieka tytan podarował mu ogień wykradziony bogom. Czyny Prometeusza nie spodobały się Zeusowi, który obawiał się rosnących w potęgę ludzi. Dlatego też zesłał na Ziemię wszelkiego rodzaju nieszczęścia ukryte pod postacią puszki Pandory. Prometeusz kierowany ogromną miłością do ludzi postanowił zemścić się na bogach, gotowy ponieść wszelkie konsekwencje swego czynu.
• Mit o Orfeuszu i Eurydyce – mit opowiada o miłości silniejszej niż śmierć. Przedstawiony tu kochanek to Orfeusz - liryk rodem z Tracji który, zakochał się w piękniej nimfie Eurydyce. Została ona żoną Orfeusza jednakże wkrótce umarła ukąszona przez węża w ucieczce przed zauroczonym nią Aristajosem. Zrozpaczony mąż postanowił zejść do krainy śmierci i wydostać stamtąd Eurydykę. Udało mu się cudowną grą obłaskawić przewoźnika dusz Charona, a Hades pozwolił Orfeuszowi wyprowadzić ukochaną pod warunkiem, iż wracając na ziemię kochanek nie spojrzy na Eurydykę. Jednak chęć ujrzenia ukochanej była silniejsza. Orfeusz złamał obietnicę i utracił żonę na zawsze. Hades zatrzymał ją w podziemiu. Orfeusz jawi się jako kochanek - indywidualista oraz artysta. Orfeusz jako mąż jest kochający, nie potrafi żyć bez żony. Jego dusza jest targana przez cierpienia i tęsknoty po stracie ukochanej. Jego miłość jest wieczna i przekracza wszelkie granice – nawet granic śmierci.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 -
Motyw miłości w literaturze różnych epok, sztuce i filmie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw miłości - wprowadzenie
Miłość to jeden z najpopularniejszych tematów prezentacji maturalnych. „Słownik języka polskiego” definiuje miłość jako „głębokie przywiązanie do kogoś, czegoś, gorące, namiętne uczucie do osoby płci odmiennej”. W tej krótkiej definicji zawarty jest cały szereg rodzajów miłości, gdyż jak wiadomo - „niejedno ma ona imię”. Jest to bowiem uczucie towarzyszące człowiekowi przez cały okres egzystencji. Miłość do rodziców, do przyjaciół, żony lub męża, miłość duchowa, bądź miłość fizyczna odgrywa ogromna rolę w życiu człowieka. Potrafi wynieść go na szczyt, obdarzyć pełnią szczęścia, ale może także rzucić w najgłębszą przepaść.
Motyw miłości znalazł liczne realizacje w literaturze, w której miłość, ze względu na mnogość znaczeń, jest jednym z najbardziej popularnych tematów. Występuje jako uczucie łączące rodziców z dziećmi lub jako więź między rodzeństwem. Popularny w literaturze jest także motyw miłości do ojczyzny czy chociażby do przyrody. Przede wszystkim, najczęściej wykorzystywanym w literaturze rodzajem miłości jest uczucie łączące kobietę i mężczyznę. Uczucie to posiada wiele odmian, za każdym razem dotyczy bowiem różnych osób i rodzi się w odmiennych okolicznościach.
Miłość bywa wierna, ale też niespełniona, szalona i platoniczna, radosna i pełna rozpaczy, za każdym razem inna. Chociaż daje tak wiele, to także czasem gubi i zaślepia. Przychodzi niespodziewanie, obezwładnia duszę i serce, daje pełnię szczęścia. Osoba zakochana emanuje radością, patrzy na świat przez zupełnie inny pryzmat, jest zdolna do szalonych zachowań. Jednak miłość nie zawsze bywa szczęśliwa. Często jest nieodwzajemniona bądź napotyka na trudne do przejścia przeszkody. W skrajnych przypadkach silne uczucie może prowadzić do tragedii i skłonić jednego z partnerów do popełnienia samobójstwa.
Motyw miłości w literaturze
Miłość w literaturze antycznej i Biblii
• „Pieśń nad Pieśniami” - utwór posiada zmysłowy język poezji miłosnej. Ów poemat liryczny o charakterze miłosnym oparty jest na dialogu dwojga kochanków, którzy nie mogą bez siebie żyć. Oblubieniec i Oblubienica rozmawiają ze sobą językiem zakochanych, pełnym namiętnych wyznań, zmysłowych obrazów oraz wzajemnych zachwytów. Oblubienica z zachwytem opisuje Oblubieńca. Mówi o nim „Król”, jest dla niej „miły i uroczy”. Dla niej jego miłość jest „przedniejsza od wina”. Jest on dla niej doskonały, idealizuje go na osobę, które dorównuje bogom. Kreuje go na źródło niezrównanej miłości. Natomiast Oblubieniec określa ją jako piękną. Podkreśla jej urodę mówiąc, iż ma „oczy ja gołębice” określa ją jako „lilię pośród cierni”. Widzimy tutaj miłość najpiękniejszą, bo odwzajemnioną. Kochankowie nie potrafią żyć bez siebie, są dla siebie największym darem jaki mógł ich spotkać. W sile ich uczuć tkwi wielka tajemnica a ich miłość jest błogosławieństwem.
• „Nowy Testament” - w „Kazaniu na Górze” Jezus powiada: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”. Jest to apel do ludzi o wzajemny szacunek i wybaczanie sobie, jest to nawoływanie do nie chowania urazy w sercu. Te słowa Jezusa jak i całe Jego życie świadczą o wielkiej i bezinteresownej miłości do człowieka. Przejawem tego była śmierć Jezusa na krzyżu dla odkupienia ludzkich win. Życiorys Jezusa pokazuje potęgę miłości Boga do człowieka, ukazuje idealny obraz czystej i bezinteresownej miłości Jezusa Chrystusa do ludzi i okrutny, nienawistny a także egoistyczny lud, który nawet na moment nie zastanawia się nad motywami swego działania. Najlepiej ten kontrast widać w scenach, w których to Jezus, oskarżony o nazywanie się królem żydowskim, staje przed Piłatem. Skromna postawa Jezusa, rezygnacja z walki o życie, brak chęci obrony przed okrutnym losem, jaki niechybnie go czeka, wprawiają nas wszystkich w zdumienie. Jezus nie reagował na oskarżenia ludu i arcykapłanów. Jego serce wypełniała miłość do ludzi, do Ojca, w efekcie czego był nieczuły na wszelkie oszczerstwa.
• Mit o Prometeuszu - Prometeusz stworzył człowieka, ulepił go z gliny i łez. Podarował mu również duszę złożoną z kilku iskier wykradzionych z rydwanu słonecznego. Chcąc wspomóc człowieka tytan podarował mu ogień wykradziony bogom. Czyny Prometeusza nie spodobały się Zeusowi, który obawiał się rosnących w potęgę ludzi. Dlatego też zesłał na Ziemię wszelkiego rodzaju nieszczęścia ukryte pod postacią puszki Pandory. Prometeusz kierowany ogromną miłością do ludzi postanowił zemścić się na bogach, gotowy ponieść wszelkie konsekwencje swego czynu.
• Mit o Orfeuszu i Eurydyce – mit opowiada o miłości silniejszej niż śmierć. Przedstawiony tu kochanek to Orfeusz - liryk rodem z Tracji który, zakochał się w piękniej nimfie Eurydyce. Została ona żoną Orfeusza jednakże wkrótce umarła ukąszona przez węża w ucieczce przed zauroczonym nią Aristajosem. Zrozpaczony mąż postanowił zejść do krainy śmierci i wydostać stamtąd Eurydykę. Udało mu się cudowną grą obłaskawić przewoźnika dusz Charona, a Hades pozwolił Orfeuszowi wyprowadzić ukochaną pod warunkiem, iż wracając na ziemię kochanek nie spojrzy na Eurydykę. Jednak chęć ujrzenia ukochanej była silniejsza. Orfeusz złamał obietnicę i utracił żonę na zawsze. Hades zatrzymał ją w podziemiu. Orfeusz jawi się jako kochanek - indywidualista oraz artysta. Orfeusz jako mąż jest kochający, nie potrafi żyć bez żony. Jego dusza jest targana przez cierpienia i tęsknoty po stracie ukochanej. Jego miłość jest wieczna i przekracza wszelkie granice – nawet granic śmierci.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 - - 14 - - 15 - - 16 -