Jesteś w:
Motyw rycerza
A. Różne ujęcia rycerza w literaturze. Przedstaw, dobierając literaturę z różnych epok.
Przykład wstępu:
Topos rycerza, jak wynika z przedstawionych przeze mnie przykładów, można odnaleźć niemal we wszystkich epokach. Mimo, że potocznie kojarzy się go głównie ze średniowieczem, które stworzyło ideał człowieka parającego się rzemiosłem wojennym. Wtedy właśnie rycerstwo stanowiło elitę społeczną, która wytworzyła swoisty styl życia , etykę i ceremoniał. Kim w takim razie jest rycerz? „Słownik języka polskiego” pod redakcją Stanisława Skorupki pod tym pojęciem rozumie członka uprzywilejowanej warstwy społecznej, wojowników feudałów posiadających ziemię i zobowiązanych do służby wojskowej. W późniejszych epokach tym mianem określano szlachcica, a dokładniej żołnierza stanu szlacheckiego. W moim przekonaniu rycerz to człowiek zawsze gotów do walki w obronie czegoś lub kogoś i kierujący się określonym systemem wartości zwanych kodeksem rycerskim.
B. Ewolucja etosu rycerskiego. Przedstaw, odwołując się do wybranych dzieł literackich.
Przykład wstępu:
Rycerz to członek uprzywilejowanej warstwy społecznej wojowników-feudałów posiadających ziemię i obowiązanych do służby wojskowej, w epokach późniejszych terminem tym określano już także szlachcica czy też żołnierza stanu szlacheckiego. W literaturze motyw ten występował bardzo często, jednak jego etos wykształcił się w epoce średniowiecza. W mojej prezentacji postaram się przedstawić etos rycerski ukazany w dziełach literackich różnych epok oraz zobrazować jaką przechodził ewolucję.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Różne ujęcia rycerza w literaturze. Przedstaw, dobierając literaturę z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Jak wynika z przytoczonych przeze mnie przykładów rycerze to ludzie wyjątkowi, którzy stanowią swoistą elitę społeczną. Cechą wspólną przedstawionych przeze mnie postaci jest życie podporządkowane walce w obronie słusznej sprawy, obronie dobra, wierności określonemu systemowi wartości i życie według ściśle określonych zasad. To powoduje, że rycerze wszystkich epok cieszą się olbrzymim prestiżem i niezachwianą pozycją wśród najlepszych tego świata. Może właśnie to powoduje tak ogromną popularność i żywotność etosu rycerskiego na przestrzeni niemal że wszystkich epok. Etyka rycerska, etyka honoru głoszona jest konsekwentnie przez wielu bohaterów nie tylko dzieł literackich. Takich ludzi spotykamy także w naszym życiu codziennym, przykładem mogą być nasi żołnierze walczący na różnych frontach II wojny światowej czy bojownicy Polski walczącej. Dla tych wszystkich ludzi czyn, działanie, walka o ojczyznę, walka o słuszną sprawę, o chwałę i honor to podstawowy obowiązek i sens któremu podporządkowali swoje życie. Do dnia dzisiejszego na sztandarach Wojska Polskiego dumnie brzmią podstawowe hasła rycerskie: Bóg, honor i ojczyzna.
B. Ewolucja etosu rycerskiego. Przedstaw, odwołując się do wybranych dzieł literackich.
Zaprezentowane przykłady ukazują sposób funkcjonowania w literaturze etosu rycerskiego. Zapoczątkowany w antyku etos rycerza, żyje do czasów współczesnych. Uświadamiał on ludziom znaczenie bohaterstwa i chęć działania dla dobra ojczyzny. Każda epoka literacka nawiązuje do źródeł etosu i kontynuuje najważniejsze wartości, jakimi powinien charakteryzować się rycerz. Etos rycerski w literaturze jest dowodem na to, iż ludziom potrzebne są wzorce, które mogliby naśladować w swoim życiu. Mimo, że na przestrzeni wieków zmieniają się priorytety, którymi kierują się ludzie, jednak pozostaje chęć bycia dobrym i szlachetnym, czego dowodem są zaprezentowane przeze mnie utwory.
Książka:
1. Baczyński K.K.; Rycerz [w:] Baczyński K.K.; Poezje. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1970.
2. Cervantes M. de, Don Kichot z Manchy, Wydawnictwo Inwestycje, Warszawa 2000.
1. Dzieje Tristana i Izoldy, [z franc.] Tadeusz Boy-Żeleński, Książka i Wiedza, Warszawa 1987.
3. Fredro A., Zemsta, Ossolineum, Wrocław 1969.
4. Herbert Z., Przesłanie Pana Cogito, [w:] Poezja naszego wieku, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1989, s. 394-395.
5. Homer, Iliada,Wydawnictwo Literackie, Kraków 1972.
6. Krasicki I., Pijaństwo, [w:] Krasicki I., Bajki, przypowieści, satyry, Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989.
2. Mickiewicz A., Dziadów część III, Czytelnik, Warszawa 1967.
3. Mickiewicz A., Grażyna, „Czytelnik”, Warszawa 1986.
7. Mickiewicz A., Konrad Wallenrod, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2003.
8. Mickiewicz A., Pan Tadeusz, Wydawnictwo Greg, Kraków 2005.
9. Mickiewicz A., Śmierć pułkownika, [w:] Mickiewicz A., Wiersze, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1972,
10. Parandowski J., Wojna trojańska, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1967
11. Pasek J., Pamiętniki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1979.
12. Pieśń o Rolandzie, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2007.
13. Potocki W., Pieśń IX, W: Helikon sarmacki, red. J. Błoński, M. Klimowicz, Ossolineum, Wrocław 1989.
14. Potocki W., Pospolite ruszenie, [w:] Potocki W., Wiersze,, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1966.
15. Potocki W., Wiersze, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Motyw rycerza
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMotyw rycerza - przykłady wstępu
A. Różne ujęcia rycerza w literaturze. Przedstaw, dobierając literaturę z różnych epok.
Przykład wstępu:
Topos rycerza, jak wynika z przedstawionych przeze mnie przykładów, można odnaleźć niemal we wszystkich epokach. Mimo, że potocznie kojarzy się go głównie ze średniowieczem, które stworzyło ideał człowieka parającego się rzemiosłem wojennym. Wtedy właśnie rycerstwo stanowiło elitę społeczną, która wytworzyła swoisty styl życia , etykę i ceremoniał. Kim w takim razie jest rycerz? „Słownik języka polskiego” pod redakcją Stanisława Skorupki pod tym pojęciem rozumie członka uprzywilejowanej warstwy społecznej, wojowników feudałów posiadających ziemię i zobowiązanych do służby wojskowej. W późniejszych epokach tym mianem określano szlachcica, a dokładniej żołnierza stanu szlacheckiego. W moim przekonaniu rycerz to człowiek zawsze gotów do walki w obronie czegoś lub kogoś i kierujący się określonym systemem wartości zwanych kodeksem rycerskim.
B. Ewolucja etosu rycerskiego. Przedstaw, odwołując się do wybranych dzieł literackich.
Przykład wstępu:
Rycerz to członek uprzywilejowanej warstwy społecznej wojowników-feudałów posiadających ziemię i obowiązanych do służby wojskowej, w epokach późniejszych terminem tym określano już także szlachcica czy też żołnierza stanu szlacheckiego. W literaturze motyw ten występował bardzo często, jednak jego etos wykształcił się w epoce średniowiecza. W mojej prezentacji postaram się przedstawić etos rycerski ukazany w dziełach literackich różnych epok oraz zobrazować jaką przechodził ewolucję.
Motyw rycerza - przykłady zakończenia
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Różne ujęcia rycerza w literaturze. Przedstaw, dobierając literaturę z różnych epok.
Przykład zakończenia:
Jak wynika z przytoczonych przeze mnie przykładów rycerze to ludzie wyjątkowi, którzy stanowią swoistą elitę społeczną. Cechą wspólną przedstawionych przeze mnie postaci jest życie podporządkowane walce w obronie słusznej sprawy, obronie dobra, wierności określonemu systemowi wartości i życie według ściśle określonych zasad. To powoduje, że rycerze wszystkich epok cieszą się olbrzymim prestiżem i niezachwianą pozycją wśród najlepszych tego świata. Może właśnie to powoduje tak ogromną popularność i żywotność etosu rycerskiego na przestrzeni niemal że wszystkich epok. Etyka rycerska, etyka honoru głoszona jest konsekwentnie przez wielu bohaterów nie tylko dzieł literackich. Takich ludzi spotykamy także w naszym życiu codziennym, przykładem mogą być nasi żołnierze walczący na różnych frontach II wojny światowej czy bojownicy Polski walczącej. Dla tych wszystkich ludzi czyn, działanie, walka o ojczyznę, walka o słuszną sprawę, o chwałę i honor to podstawowy obowiązek i sens któremu podporządkowali swoje życie. Do dnia dzisiejszego na sztandarach Wojska Polskiego dumnie brzmią podstawowe hasła rycerskie: Bóg, honor i ojczyzna.
B. Ewolucja etosu rycerskiego. Przedstaw, odwołując się do wybranych dzieł literackich.
Zaprezentowane przykłady ukazują sposób funkcjonowania w literaturze etosu rycerskiego. Zapoczątkowany w antyku etos rycerza, żyje do czasów współczesnych. Uświadamiał on ludziom znaczenie bohaterstwa i chęć działania dla dobra ojczyzny. Każda epoka literacka nawiązuje do źródeł etosu i kontynuuje najważniejsze wartości, jakimi powinien charakteryzować się rycerz. Etos rycerski w literaturze jest dowodem na to, iż ludziom potrzebne są wzorce, które mogliby naśladować w swoim życiu. Mimo, że na przestrzeni wieków zmieniają się priorytety, którymi kierują się ludzie, jednak pozostaje chęć bycia dobrym i szlachetnym, czego dowodem są zaprezentowane przeze mnie utwory.
Motyw rycerza - literatura podmiotowa
Książka:
1. Baczyński K.K.; Rycerz [w:] Baczyński K.K.; Poezje. Wydawnictwo Literackie, Kraków 1970.
2. Cervantes M. de, Don Kichot z Manchy, Wydawnictwo Inwestycje, Warszawa 2000.
1. Dzieje Tristana i Izoldy, [z franc.] Tadeusz Boy-Żeleński, Książka i Wiedza, Warszawa 1987.
3. Fredro A., Zemsta, Ossolineum, Wrocław 1969.
4. Herbert Z., Przesłanie Pana Cogito, [w:] Poezja naszego wieku, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1989, s. 394-395.
5. Homer, Iliada,Wydawnictwo Literackie, Kraków 1972.
6. Krasicki I., Pijaństwo, [w:] Krasicki I., Bajki, przypowieści, satyry, Krajowa Agencja Wydawnicza, Rzeszów 1989.
2. Mickiewicz A., Dziadów część III, Czytelnik, Warszawa 1967.
3. Mickiewicz A., Grażyna, „Czytelnik”, Warszawa 1986.
7. Mickiewicz A., Konrad Wallenrod, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2003.
8. Mickiewicz A., Pan Tadeusz, Wydawnictwo Greg, Kraków 2005.
9. Mickiewicz A., Śmierć pułkownika, [w:] Mickiewicz A., Wiersze, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1972,
10. Parandowski J., Wojna trojańska, Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1967
11. Pasek J., Pamiętniki, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1979.
12. Pieśń o Rolandzie, Wydawnictwo Zielona Sowa, Warszawa 2007.
13. Potocki W., Pieśń IX, W: Helikon sarmacki, red. J. Błoński, M. Klimowicz, Ossolineum, Wrocław 1989.
14. Potocki W., Pospolite ruszenie, [w:] Potocki W., Wiersze,, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1966.
15. Potocki W., Wiersze, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -