Jesteś w:
Motyw samotności
Jednym z najpowszechniejszych źródeł cierpienia człowieka jest samotność. Od czasu do czasu jest ona udziałem każdego z nas, ale niektórzy doświadczają jej przez całe życie. Mówiąc o samotności różne rzeczy można mieć na myśli. Jednak ogólnie samotność jest to życie w odosobnieniu, poczucie osamotnienia, a nawet wyobcowania jednostki, czasem rezygnacja z życia rodzinnego czy towarzyskiego. Samotność pociąga za sobą wrażenie wewnętrznej pustki połączonej ze smutkiem, zniechęceniem, poczuciem oddzielenia, niepokojem, któremu towarzyszy silne pragnienie, by być chcianym, komuś potrzebnym. Samotni bywają ludzie nieznajdujący w społeczeństwie uznania. Samotnym jest ten, który potrzebuje pomocy i ten, co tej pomocy odmawia drugiemu, nie chce dostrzec obok siebie człowieka potrzebującego Najwięcej słów o samotności wypowiadają nieszczęśliwie zakochani, porzuceni, zdradzeni i ci, którzy utracili ukochaną osobę. W literaturze można natknąć się na wielu bohaterów skazanych na samotność z różnych powodów.
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Literackie kreacje samotników. Przedstaw na wybranych przykładach.
Przykład zakończenia:
Ludzie samotni są przeważnie bardzo uduchowionymi i spełnionymi w sobie istotami. W samotności odkrywają swoje wnętrze, znajdują wyjaśnienia na wiele problemów. Samotność może stać się częścią życia dla tych, którzy wybrali taką drogę, może też być karą, zarówno dla zbrodniarzy jak i nadaną zupełnie niesprawiedliwie. Pewne jest to, że we wszystkich tych przykładach samotność przynosi nieszczęście. Odosobnienie skazuje człowieka na radzenie sobie samemu w każdej chwili i liczenie tylko na siebie. Człowiek taki, nie może i nie umie być szczęśliwym. Najlepszym podsumowaniem tematu mojej pracy są słowa Władysława Tatarkiewicza „Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragnął i męką dla tych, którzy są do niej zmuszeni”.
B. Różne oblicza samotności w literaturze. Omów na wybranych przykładach.
Przykład zakończenia:
Wspólną cechą omówionych utworów jest niezmienność doświadczania przez człowieka poczucia samotności. W twórczości literackiej różnych epok można odnaleźć różne wizerunki osób samotnych. Niektórzy są na nią skazani, inny zaś sami dokonują wyboru spędzenia życia w samotności. Często jest ona związana z cierpieniem i poczuciem niespełnienia. Izolacja nigdy nie wpływa dobrze na psychikę bohatera. Samotność na ogół kojarzy się z uczuciem destrukcyjnym, niszczącym, porównać ją można również do silnie działającej substancji. Może być lecznicza – dające okazje do rozwoju i odkrywania siebie, lub trująca – szczególnie dla ludzi przeżywających wielkie nieszczęścia. Może być koniecznością, ale i okazją do konfrontacji z sobą, do zdefiniowania siebie, swoich pragnień albo lepszego poznawania siebie.
Książka:
1. Bauby J. – D. , Skafander i motyl, przekład: Krzysztof Rutkowski, wyd. Słowo / Obraz Terytoria 2007.
2. Broniewski W., Żołnierz polski, [w:] J. B. Wójcik Być poetą- antologia poezji dla maturzystów, Wydawnictwo Silva Rerum, Gorzów Wlkp. 1992, s. 38.
3. Byron G. G., Giaur, przeł. Adam Mickiewicz, „Siedmioróg”, Wrocław 1997.
4. Coelho P., Weronika postanawia umrzeć, Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 2000.
5. Defoe D., Przypadki Robinsona Kruzoe, G&P Oficyna Wydawnicza, Kraków 2002.
6. Dostojewski F., Zbrodnia i kara, Wydawnictwo Puls, Warszawa 1955 .
7. Głowacki J., Antygona w Nowym Jorku, Wydawnictwo Elipsa Sp. z o. o., Warszawa 1994.
8. Goethe J. W., Cierpienia młodego Wertera, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1963.
9. Herling-Grudziński G., Wieża, Wydawnictwo Fis, Lublin 1991.
10. Kochanowski J., Treny, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1979.
11. M�rquez G. G., Sto lat samotności., Porozumienie Wydawców Muza, Warszawa 2000.
12. Mickiewicz A., Dziady cz. II, Wydawnictwo Greg, Kraków 2007.
13. Mickiewicz A., Dziady część III, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław 1984.
14. Miłosz Cz., Campo di Fiori, [w:] tegoż, Wiersze, pod red. K. Lisiewski, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987.
15. Norwid C., Moja piosnka II, [w:] tegoż, Pisma wierszem i prozą, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970.
16. Plath S., Szklany klosz, przeł. M. Michałowska, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2004.
17. Prus B., Lalka, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2005.
18. Saint – Exupery A. de, Mały książę przeł. J. Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1998.
19. Shakespeare W., Hamlet, przeł. [z ang.] Stanisław Barańczak.: „Znak”, Kraków 2002.
20. Słowacki J., Hymn [Smutno mi, Boże!...], [w:] Nawarecki A., Siwicka D, Przeszłość to dziś kl. II cz. I, Stentor, Wydanie II, Warszawa 2004, s. 99-101.
21. Słowacki J., Kordian, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław; Warszawa 1986.
22. Sofokles, Antygona, Wydawnictwo Greg. Kraków 2005.
23. Szymborska W., Kot w pustym mieszkaniu, [w:] Koniec i początek, wydawnictwo a5, Poznań 1995.
24. Wiśniewski J., Samotność w sieci, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2001.
25. Żeromski S., Ludzie bezdomni, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1963.
26. Żeromski S., Siłaczka, Wydawnictwo Greg, Kraków 2007.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Motyw samotności
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
Jednym z najpowszechniejszych źródeł cierpienia człowieka jest samotność. Od czasu do czasu jest ona udziałem każdego z nas, ale niektórzy doświadczają jej przez całe życie. Mówiąc o samotności różne rzeczy można mieć na myśli. Jednak ogólnie samotność jest to życie w odosobnieniu, poczucie osamotnienia, a nawet wyobcowania jednostki, czasem rezygnacja z życia rodzinnego czy towarzyskiego. Samotność pociąga za sobą wrażenie wewnętrznej pustki połączonej ze smutkiem, zniechęceniem, poczuciem oddzielenia, niepokojem, któremu towarzyszy silne pragnienie, by być chcianym, komuś potrzebnym. Samotni bywają ludzie nieznajdujący w społeczeństwie uznania. Samotnym jest ten, który potrzebuje pomocy i ten, co tej pomocy odmawia drugiemu, nie chce dostrzec obok siebie człowieka potrzebującego Najwięcej słów o samotności wypowiadają nieszczęśliwie zakochani, porzuceni, zdradzeni i ci, którzy utracili ukochaną osobę. W literaturze można natknąć się na wielu bohaterów skazanych na samotność z różnych powodów.
Motyw samotności - przykład zakończeń
Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.
A. Literackie kreacje samotników. Przedstaw na wybranych przykładach.
Przykład zakończenia:
Ludzie samotni są przeważnie bardzo uduchowionymi i spełnionymi w sobie istotami. W samotności odkrywają swoje wnętrze, znajdują wyjaśnienia na wiele problemów. Samotność może stać się częścią życia dla tych, którzy wybrali taką drogę, może też być karą, zarówno dla zbrodniarzy jak i nadaną zupełnie niesprawiedliwie. Pewne jest to, że we wszystkich tych przykładach samotność przynosi nieszczęście. Odosobnienie skazuje człowieka na radzenie sobie samemu w każdej chwili i liczenie tylko na siebie. Człowiek taki, nie może i nie umie być szczęśliwym. Najlepszym podsumowaniem tematu mojej pracy są słowa Władysława Tatarkiewicza „Samotność jest przyjemnością dla tych, którzy jej pragnął i męką dla tych, którzy są do niej zmuszeni”.
B. Różne oblicza samotności w literaturze. Omów na wybranych przykładach.
Przykład zakończenia:
Wspólną cechą omówionych utworów jest niezmienność doświadczania przez człowieka poczucia samotności. W twórczości literackiej różnych epok można odnaleźć różne wizerunki osób samotnych. Niektórzy są na nią skazani, inny zaś sami dokonują wyboru spędzenia życia w samotności. Często jest ona związana z cierpieniem i poczuciem niespełnienia. Izolacja nigdy nie wpływa dobrze na psychikę bohatera. Samotność na ogół kojarzy się z uczuciem destrukcyjnym, niszczącym, porównać ją można również do silnie działającej substancji. Może być lecznicza – dające okazje do rozwoju i odkrywania siebie, lub trująca – szczególnie dla ludzi przeżywających wielkie nieszczęścia. Może być koniecznością, ale i okazją do konfrontacji z sobą, do zdefiniowania siebie, swoich pragnień albo lepszego poznawania siebie.
Motyw samotności - literatura podmiotowa
Książka:
1. Bauby J. – D. , Skafander i motyl, przekład: Krzysztof Rutkowski, wyd. Słowo / Obraz Terytoria 2007.
2. Broniewski W., Żołnierz polski, [w:] J. B. Wójcik Być poetą- antologia poezji dla maturzystów, Wydawnictwo Silva Rerum, Gorzów Wlkp. 1992, s. 38.
3. Byron G. G., Giaur, przeł. Adam Mickiewicz, „Siedmioróg”, Wrocław 1997.
4. Coelho P., Weronika postanawia umrzeć, Wydawnictwo Drzewo Babel, Warszawa 2000.
5. Defoe D., Przypadki Robinsona Kruzoe, G&P Oficyna Wydawnicza, Kraków 2002.
6. Dostojewski F., Zbrodnia i kara, Wydawnictwo Puls, Warszawa 1955 .
7. Głowacki J., Antygona w Nowym Jorku, Wydawnictwo Elipsa Sp. z o. o., Warszawa 1994.
8. Goethe J. W., Cierpienia młodego Wertera, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1963.
9. Herling-Grudziński G., Wieża, Wydawnictwo Fis, Lublin 1991.
10. Kochanowski J., Treny, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1979.
11. M�rquez G. G., Sto lat samotności., Porozumienie Wydawców Muza, Warszawa 2000.
12. Mickiewicz A., Dziady cz. II, Wydawnictwo Greg, Kraków 2007.
13. Mickiewicz A., Dziady część III, Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wrocław 1984.
14. Miłosz Cz., Campo di Fiori, [w:] tegoż, Wiersze, pod red. K. Lisiewski, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1987.
15. Norwid C., Moja piosnka II, [w:] tegoż, Pisma wierszem i prozą, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1970.
16. Plath S., Szklany klosz, przeł. M. Michałowska, Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 2004.
17. Prus B., Lalka, Wydawnictwo Zielona Sowa, Kraków 2005.
18. Saint – Exupery A. de, Mały książę przeł. J. Szwykowski, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1998.
19. Shakespeare W., Hamlet, przeł. [z ang.] Stanisław Barańczak.: „Znak”, Kraków 2002.
20. Słowacki J., Hymn [Smutno mi, Boże!...], [w:] Nawarecki A., Siwicka D, Przeszłość to dziś kl. II cz. I, Stentor, Wydanie II, Warszawa 2004, s. 99-101.
21. Słowacki J., Kordian, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław; Warszawa 1986.
22. Sofokles, Antygona, Wydawnictwo Greg. Kraków 2005.
23. Szymborska W., Kot w pustym mieszkaniu, [w:] Koniec i początek, wydawnictwo a5, Poznań 1995.
24. Wiśniewski J., Samotność w sieci, Wydawnictwo Prószyński i S-ka, Warszawa 2001.
25. Żeromski S., Ludzie bezdomni, Wydawnictwo Czytelnik, Warszawa 1963.
26. Żeromski S., Siłaczka, Wydawnictwo Greg, Kraków 2007.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -