Jesteś w:
Kamizelka
W zakończeniu narrator wplata refleksję, którą należy łączyć z zaprezentowaną historią. Z jednej strony przejawia pesymizm, wspominając o śniegu, który zasypuje świat, z drugiej daje nadzieję, że zza każdych chmur w końcu musi wyjrzeć słońce.
„Kamizelka” należy do typowych, wzorcowych pozytywistycznych nowel. Powstała w okresie największego rozwoju polskiej nowelistyki i spełnia wszelkie wymogi formalne gatunku, dlatego można ją zaliczyć do nowel właściwych.
Utwór Prusa jest krótkim utworem należącym do epiki, zalicza się do prozy. Ma zwartą kompozycję, zwięzłą i wyraźnie zarysowaną akcję, bez wprowadzania długich opisów czy wątków pobocznych. Głównym tematem jest historia młodego małżeństwa. Nowela posiada także wyróżnione rozpoczęcie i zakończenie.
Fabuła utrzymana w granicach codziennego życia oscyluje wokół wydarzeń dramatycznych. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego, jakim jest fakt dokonywania manipulacji przy sprzączce od kamizelki przez oboje małżonków. Ponadto występuje tu zredukowana liczba bohaterów.
W noweli możemy odnaleźć wszelkie wyznaczniki utworu skonstruowanego według „teorii sokoła”, która wywodzi się od tytułu utworu Boccaccia „Sokół”, która została uznana za wzór. Oprócz wymienionych już cech „Kamizelka” posiada wyraźnie zaznaczony punkt kulminacyjny, główny motyw, czyli tytułowa kamizelka występuje w każdej, istotnej fazie fabuły, dzięki temu utwór jest wewnętrznie spójny. Nowela jest praktycznie utworem jednowątkowym z ograniczoną liczbą bohaterów drugiego planu. Ponadto zawiera niewielką ilość komentarzy odautorskich, opisów, charakterystyk postaci.
Głównym przesłaniem noweli „Kamizelka” jest ukazanie siły prawdziwej miłości. Młoda para chociaż ciężko pracowała potrafiła cieszyć się życiem. Pan i pani każdą wolną chwile spędzali wspólnie, lubili długie niedzielne spacery. Ich miłości nie zburzyła nawet śmiertelna choroba męża – gruźlica.
Prus udowadnia, że miłość jest wartością, która pomaga w codziennym życiu, która pozwala znosić trudy z podniesionym czołem i radośnie. W chwilach próby decyduje się to jakie naprawdę uczucie łączy dwojga ludzi – czy potrafią być zgodnie z małżeńskim przyrzeczeniem w szczęściu i nieszczęściu, w zdrowiu i chorobie? Autor udowadnia, że jest to możliwe, a miłość polegająca na opiece nad drugim człowiekiem, na poświęceniu jest największą wartością w życiu człowieka.
„Kamizelka” daje wielkie chrześcijańskie świadectwo, które aktualne jest także i dziś, a może przede wszystkim dziś – w czasach, gdy ludzie rozchodzą się z błahych powodów i nie potrafią trwać z sobą na dobre i na złe.
Narrator o swym życiu:
„Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek”.
Opis kamizelki:
„Przód spłowiały, a tył przetarty. Dużo plam, brak guzików, na brzegu dziurka, wypalona zapewne papierosem. Ale najciekawsze w niej są ściągacze. Ten, na którym znajduje się sprzączka, jest skrócony i przyszyty do kamizelki wcale nie po krawiecku, a ten drugi, prawie na całej długości, jest pokłuty zębami sprzączki”
Słowa mężczyzny o zaciskaniu paska od kamizelki:
„Ja z tą kamizelką, widzisz trochę szachrowałem. Ażeby ciebie uspokoić, co dzień sam ściągałem pasek i dlatego kamizelka była ciasna (…) Ja dziś, daję ci najświętsze słowo, zamiast ściągać pasek musiałem go trochę rozluźnić (…) No, teraz i ja wierzę, że będę zdrów”.
Słowa mężczyzny po uświadomieniu, że kamizelka jest węższa:
„Mój Boże! (...) a ja myślałem, że już tak będę chudnął do…końca. Od dwu miesięcy dziś dopiero pierwszy raz uwierzyłam w to, że mogę być zdrów. Bo to przy chorym wszyscy kłamią, a żona najwięcej. Ale kamizelka – ta już nie skłamie!”.
Tajmenica kamizelki:
„Dziś patrząc na starą kamizelkę widzę, że nad jej ściągaczami pracowały dwie osoby. Pan - co dzień posuwał sprzączkę, ażeby uspokoić żonę, a pani co dzień - skracała pasek, aby mężowi dodać otuchy. Czy znowu zejdą się kiedy oboje, ażeby powiedzieć sobie cały sekret o kamizelce?...”
Nadzieja w słowach narratora:
„Nieba prawie już nie było nad ziemią. Padał tylko śnieg taki gęsty i zimny, że nawet w grobach marzły ludzkie popioły.
Któż jednak powie, że za tymi chmurami nie ma słońca?...”
Bolesław Prus to pseudonim artystyczny Aleksandra Głowackiego. Urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie na Lubelszczyźnie. Jego ojciec Antoni pracował jako ekonom i oficjalista, matka – Apolonia z Trębińskich zmarła na gruźlicę, gdy Aleksander miał dwa i pół roku, niedługo później stracił ojca. Wychowywał się w Lublinie u ciotki Olszewskiej. Nastepnie jego wychowaniem zajął się starszy brat – Leon.
Po wybuchu powstania styczniowego szesnastoletni Głowacki uciekł z Gimnazjum Męskiego Klasycznego w Kielcach i dołączył do oddziału powstańczego. Został ranny i dostał się do niewoli, a następnie kontynuował naukę Gimnazjum ukończył w Lublinie w 1866 roku, a następnie zaczął naukę na Wydziale Matematyczno-Fizycznym w Szkole Głównej i zamieszkał w Warszawie. Współpracował z „Kurierem Świątecznym”, gdzie pisywał teksty satyryczne jako Jan w Oleju.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Głównym tematem noweli „Kamizelka” Prusa jest kilkumiesięczne życie młodej małżeńskiej pracy, sąsiadów narratora, który obserwował ich z okien swej kamienicy. Mimo że młodzi ciężko pracowali – on jako urzędnik, a ona udzielając lekcji, nie zarabiali dużo. Jednak dla nich liczyło się... wiecej
Kamizelka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW zakończeniu narrator wplata refleksję, którą należy łączyć z zaprezentowaną historią. Z jednej strony przejawia pesymizm, wspominając o śniegu, który zasypuje świat, z drugiej daje nadzieję, że zza każdych chmur w końcu musi wyjrzeć słońce.
„Kamizelka” jako nowela
„Kamizelka” należy do typowych, wzorcowych pozytywistycznych nowel. Powstała w okresie największego rozwoju polskiej nowelistyki i spełnia wszelkie wymogi formalne gatunku, dlatego można ją zaliczyć do nowel właściwych.
Utwór Prusa jest krótkim utworem należącym do epiki, zalicza się do prozy. Ma zwartą kompozycję, zwięzłą i wyraźnie zarysowaną akcję, bez wprowadzania długich opisów czy wątków pobocznych. Głównym tematem jest historia młodego małżeństwa. Nowela posiada także wyróżnione rozpoczęcie i zakończenie.
Fabuła utrzymana w granicach codziennego życia oscyluje wokół wydarzeń dramatycznych. Akcja zmierza do punktu kulminacyjnego, jakim jest fakt dokonywania manipulacji przy sprzączce od kamizelki przez oboje małżonków. Ponadto występuje tu zredukowana liczba bohaterów.
W noweli możemy odnaleźć wszelkie wyznaczniki utworu skonstruowanego według „teorii sokoła”, która wywodzi się od tytułu utworu Boccaccia „Sokół”, która została uznana za wzór. Oprócz wymienionych już cech „Kamizelka” posiada wyraźnie zaznaczony punkt kulminacyjny, główny motyw, czyli tytułowa kamizelka występuje w każdej, istotnej fazie fabuły, dzięki temu utwór jest wewnętrznie spójny. Nowela jest praktycznie utworem jednowątkowym z ograniczoną liczbą bohaterów drugiego planu. Ponadto zawiera niewielką ilość komentarzy odautorskich, opisów, charakterystyk postaci.
Przesłanie noweli „Kamizelka”
Głównym przesłaniem noweli „Kamizelka” jest ukazanie siły prawdziwej miłości. Młoda para chociaż ciężko pracowała potrafiła cieszyć się życiem. Pan i pani każdą wolną chwile spędzali wspólnie, lubili długie niedzielne spacery. Ich miłości nie zburzyła nawet śmiertelna choroba męża – gruźlica.
Prus udowadnia, że miłość jest wartością, która pomaga w codziennym życiu, która pozwala znosić trudy z podniesionym czołem i radośnie. W chwilach próby decyduje się to jakie naprawdę uczucie łączy dwojga ludzi – czy potrafią być zgodnie z małżeńskim przyrzeczeniem w szczęściu i nieszczęściu, w zdrowiu i chorobie? Autor udowadnia, że jest to możliwe, a miłość polegająca na opiece nad drugim człowiekiem, na poświęceniu jest największą wartością w życiu człowieka.
„Kamizelka” daje wielkie chrześcijańskie świadectwo, które aktualne jest także i dziś, a może przede wszystkim dziś – w czasach, gdy ludzie rozchodzą się z błahych powodów i nie potrafią trwać z sobą na dobre i na złe.
„Kamizelka” – najważniejsze cytaty
Narrator o swym życiu:
„Człowiek miewa w życiu takie chwile, że lubi otaczać się przedmiotami, które przypominają smutek”.
Opis kamizelki:
„Przód spłowiały, a tył przetarty. Dużo plam, brak guzików, na brzegu dziurka, wypalona zapewne papierosem. Ale najciekawsze w niej są ściągacze. Ten, na którym znajduje się sprzączka, jest skrócony i przyszyty do kamizelki wcale nie po krawiecku, a ten drugi, prawie na całej długości, jest pokłuty zębami sprzączki”
Słowa mężczyzny o zaciskaniu paska od kamizelki:
„Ja z tą kamizelką, widzisz trochę szachrowałem. Ażeby ciebie uspokoić, co dzień sam ściągałem pasek i dlatego kamizelka była ciasna (…) Ja dziś, daję ci najświętsze słowo, zamiast ściągać pasek musiałem go trochę rozluźnić (…) No, teraz i ja wierzę, że będę zdrów”.
Słowa mężczyzny po uświadomieniu, że kamizelka jest węższa:
„Mój Boże! (...) a ja myślałem, że już tak będę chudnął do…końca. Od dwu miesięcy dziś dopiero pierwszy raz uwierzyłam w to, że mogę być zdrów. Bo to przy chorym wszyscy kłamią, a żona najwięcej. Ale kamizelka – ta już nie skłamie!”.
Tajmenica kamizelki:
„Dziś patrząc na starą kamizelkę widzę, że nad jej ściągaczami pracowały dwie osoby. Pan - co dzień posuwał sprzączkę, ażeby uspokoić żonę, a pani co dzień - skracała pasek, aby mężowi dodać otuchy. Czy znowu zejdą się kiedy oboje, ażeby powiedzieć sobie cały sekret o kamizelce?...”
Nadzieja w słowach narratora:
„Nieba prawie już nie było nad ziemią. Padał tylko śnieg taki gęsty i zimny, że nawet w grobach marzły ludzkie popioły.
Któż jednak powie, że za tymi chmurami nie ma słońca?...”
Bolesław Prus – notatka szkolna
Bolesław Prus to pseudonim artystyczny Aleksandra Głowackiego. Urodził się 20 sierpnia 1847 roku w Hrubieszowie na Lubelszczyźnie. Jego ojciec Antoni pracował jako ekonom i oficjalista, matka – Apolonia z Trębińskich zmarła na gruźlicę, gdy Aleksander miał dwa i pół roku, niedługo później stracił ojca. Wychowywał się w Lublinie u ciotki Olszewskiej. Nastepnie jego wychowaniem zajął się starszy brat – Leon.
Po wybuchu powstania styczniowego szesnastoletni Głowacki uciekł z Gimnazjum Męskiego Klasycznego w Kielcach i dołączył do oddziału powstańczego. Został ranny i dostał się do niewoli, a następnie kontynuował naukę Gimnazjum ukończył w Lublinie w 1866 roku, a następnie zaczął naukę na Wydziale Matematyczno-Fizycznym w Szkole Głównej i zamieszkał w Warszawie. Współpracował z „Kurierem Świątecznym”, gdzie pisywał teksty satyryczne jako Jan w Oleju.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
„Kamizelka” - streszczenie
Narrator noweli przyznaje, że od dawnych czasów zajmował się zbieraniem różnych przedmiotów. Pewnego razu znalazł kamizelkę, która jednak była wielokrotnie przerabiana i zniszczona. Stwierdził, że chętnie by się jej pozbył. Kamizelka należała niegdyś do jego sąsiada, którego obserwował niegdyś przez okno. Mężczyzna mies... wiecejKamizelka - opracowanie, problematyka
Problematyka „Kamizelki”Głównym tematem noweli „Kamizelka” Prusa jest kilkumiesięczne życie młodej małżeńskiej pracy, sąsiadów narratora, który obserwował ich z okien swej kamienicy. Mimo że młodzi ciężko pracowali – on jako urzędnik, a ona udzielając lekcji, nie zarabiali dużo. Jednak dla nich liczyło się... wiecej