Jesteś w:
Świętoszek
Molier w swojej sztuce zastanawia się, co właściwie dzieje się z rozumem takich ludzi jak Orgon, którzy nie potrafią samodzielnie myśleć i pozwalają sterować sobą oszustom. Wynika z tego, że zbyt emocjonalne angażowanie się w jakąś ideę prowadzi do zaślepienia i do popełniania absurdalnych błędów. Zatraca się wówczas możliwość rozsądnej oceny sytuacji, co widać na przykładzie Orgona.
W komedii Moliera „Świętoszek” każda z postaci ma swój charakter. Decyduje on o sposobie ich funkcjonowania. Najmniej skomplikowanymi osobowościami są młodzi narzeczeni – Marianna i Walery. Ich problemem jest jedynie związek małżeński, który chcą zawrzeć. W momencie, gdy pojawiają się kłopoty czują się bezradni.
Doskonale pasuje do nich pokojówka Doryna. Jest młodą, rezolutną dziewczyną, życzliwą dla swoich chlebodawców. Wtrąca się we wszystkie sprawy, wyraża głośno własne zdanie i chętnie udziela porad Mariannie.
Elmira, żona Orgona ma spokojne usposobienie. Nie jest skora do zdradzania starszego od siebie męża. Lubi natomiast ładne stroje i życie towarzyskie. Decyzję o losach Marianny pozostawia Orgonowi ale zdecydowanie nie chce mieć w rodzinie Tartuffe`a.
Damis, brat Marianny ma porywczy charakter. Nie znosi Tartuffe`a, atakuje go słownie, wobec wszystkich źle się o nim wyraża i nie akceptuje decyzji swojego ojca. Jest młodym, zbuntowanym człowiekiem.
Przeciwieństwem Damis jest Kleant, brat Elmiry. Jest dużo starszy od Damisa, spokojny i zrównoważony. Dla niego partnerem do poważnych rozmów jest Orgon.
Świetnie nakreślona zostaje sylwetka Pani Pernelle jako zaborczej matki dorosłego syna. Jest wścibska, złośliwa i krytycznie nastawiona do wszystkich domowników. Wbrew wszystkim, ma podobnie jak Orgon, pozytywne stosunek do Tartuffe`a.
Pozostają jeszcze protagoniści: Orgon i Tartuffe. Tartuffe, jak okazuje się na końcu, jest oszustem. Wynajduje sobie ofiary, by czerpać z tego korzyści materialne. Posługuje się przy tym swoimi umiejętnościami aktorskimi, elokwencją i zdolnościami argumentowania. Jak każdy oszust, nie jest w stanie trzymać się zasad, o których dużo mówi. Gdy opada z niego fałszywa maska, okazuje się obłudnym cynikiem.
Orgon natomiast jest najciekawszą pod względem psychologicznym postacią. Długo można by zastanawiać się co spowodowało takie zaślepienie, że pozwalał oszukiwać się Tartuffe`owi. Może była to potrzeba oparcia się na jakimś autorytecie w sprawach religijnych i moralnych albo też potrzeba posiadania zaufanego przyjaciela?... W takich sytuacjach bywa się ślepym i głuchym na argumenty innych osób, które dostrzegają fałsz.
Komizm jest to kategoria estetyczna. W ten sposób określa się właściwości zjawisk zdolnych wywołać wesołość i śmiech. Dotyczy też okoliczności, które pobudzają do śmiechu. Ogólnie można powiedzieć, że polega to na ujawnieniu zaskakujących sprzeczności i kontrastów w trakcie przedstawienia odbiorcy osób i sytuacji.
Istnieją dwie podstawowe formy komizmu, w których mieszczą się różne odmiany komizmu.
Jest komizm elementarny / najprostszy / i komizm złożony, odwołujący się do refleksji. Sztuka określana mianem komedii operuje wszystkimi tymi środkami.
Autor komedii, by rozbawić widzów stosuje różne odmiany komizmu.
1. Komizm sytuacyjny – polega na stworzeniu sytuacji, w której niezwykłe okoliczności zmuszają bohaterów do zachowań śmiesznych i komicznych. W „Świętoszku” Moliera najzabawniejszą sceną opartą na komizmie sytuacyjnym jest scena, gdy Tartuffe uwodzi Elmirę a Orgon siedzi ukryty pod stołem.
2. Komizm postaci – polega na umiejętnym dobraniu typów bohaterów. Chodzi o uwypuklenie pewnych cech charakteru / np. chciwość, głupota /. Odbiorcę bawi kreacja danej postaci lub jej przygody związane z charakterem. W komedii „Świętoszek” komizm postaci ujawnia się przede wszystkim w osobach protagonistów – Tartuffe`a i Orgona, ale i Pani Pernell bawi widza swoim zrzędliwym i złośliwym charakterem.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Świętoszek” - opracowanie i problematyka komedii
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimMolier w swojej sztuce zastanawia się, co właściwie dzieje się z rozumem takich ludzi jak Orgon, którzy nie potrafią samodzielnie myśleć i pozwalają sterować sobą oszustom. Wynika z tego, że zbyt emocjonalne angażowanie się w jakąś ideę prowadzi do zaślepienia i do popełniania absurdalnych błędów. Zatraca się wówczas możliwość rozsądnej oceny sytuacji, co widać na przykładzie Orgona.
Psychologia postaci w „Świętoszku” Moliera
W komedii Moliera „Świętoszek” każda z postaci ma swój charakter. Decyduje on o sposobie ich funkcjonowania. Najmniej skomplikowanymi osobowościami są młodzi narzeczeni – Marianna i Walery. Ich problemem jest jedynie związek małżeński, który chcą zawrzeć. W momencie, gdy pojawiają się kłopoty czują się bezradni.
Doskonale pasuje do nich pokojówka Doryna. Jest młodą, rezolutną dziewczyną, życzliwą dla swoich chlebodawców. Wtrąca się we wszystkie sprawy, wyraża głośno własne zdanie i chętnie udziela porad Mariannie.
Elmira, żona Orgona ma spokojne usposobienie. Nie jest skora do zdradzania starszego od siebie męża. Lubi natomiast ładne stroje i życie towarzyskie. Decyzję o losach Marianny pozostawia Orgonowi ale zdecydowanie nie chce mieć w rodzinie Tartuffe`a.
Damis, brat Marianny ma porywczy charakter. Nie znosi Tartuffe`a, atakuje go słownie, wobec wszystkich źle się o nim wyraża i nie akceptuje decyzji swojego ojca. Jest młodym, zbuntowanym człowiekiem.
Przeciwieństwem Damis jest Kleant, brat Elmiry. Jest dużo starszy od Damisa, spokojny i zrównoważony. Dla niego partnerem do poważnych rozmów jest Orgon.
Świetnie nakreślona zostaje sylwetka Pani Pernelle jako zaborczej matki dorosłego syna. Jest wścibska, złośliwa i krytycznie nastawiona do wszystkich domowników. Wbrew wszystkim, ma podobnie jak Orgon, pozytywne stosunek do Tartuffe`a.
Pozostają jeszcze protagoniści: Orgon i Tartuffe. Tartuffe, jak okazuje się na końcu, jest oszustem. Wynajduje sobie ofiary, by czerpać z tego korzyści materialne. Posługuje się przy tym swoimi umiejętnościami aktorskimi, elokwencją i zdolnościami argumentowania. Jak każdy oszust, nie jest w stanie trzymać się zasad, o których dużo mówi. Gdy opada z niego fałszywa maska, okazuje się obłudnym cynikiem.
Orgon natomiast jest najciekawszą pod względem psychologicznym postacią. Długo można by zastanawiać się co spowodowało takie zaślepienie, że pozwalał oszukiwać się Tartuffe`owi. Może była to potrzeba oparcia się na jakimś autorytecie w sprawach religijnych i moralnych albo też potrzeba posiadania zaufanego przyjaciela?... W takich sytuacjach bywa się ślepym i głuchym na argumenty innych osób, które dostrzegają fałsz.
Komizm w „Świętoszku” Moliera
Komizm jest to kategoria estetyczna. W ten sposób określa się właściwości zjawisk zdolnych wywołać wesołość i śmiech. Dotyczy też okoliczności, które pobudzają do śmiechu. Ogólnie można powiedzieć, że polega to na ujawnieniu zaskakujących sprzeczności i kontrastów w trakcie przedstawienia odbiorcy osób i sytuacji.
Istnieją dwie podstawowe formy komizmu, w których mieszczą się różne odmiany komizmu.
Jest komizm elementarny / najprostszy / i komizm złożony, odwołujący się do refleksji. Sztuka określana mianem komedii operuje wszystkimi tymi środkami.
Autor komedii, by rozbawić widzów stosuje różne odmiany komizmu.
1. Komizm sytuacyjny – polega na stworzeniu sytuacji, w której niezwykłe okoliczności zmuszają bohaterów do zachowań śmiesznych i komicznych. W „Świętoszku” Moliera najzabawniejszą sceną opartą na komizmie sytuacyjnym jest scena, gdy Tartuffe uwodzi Elmirę a Orgon siedzi ukryty pod stołem.
2. Komizm postaci – polega na umiejętnym dobraniu typów bohaterów. Chodzi o uwypuklenie pewnych cech charakteru / np. chciwość, głupota /. Odbiorcę bawi kreacja danej postaci lub jej przygody związane z charakterem. W komedii „Świętoszek” komizm postaci ujawnia się przede wszystkim w osobach protagonistów – Tartuffe`a i Orgona, ale i Pani Pernell bawi widza swoim zrzędliwym i złośliwym charakterem.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
| Dowiedz się więcej | |