Jesteś w:
Motyw dziecka
• Aleksander Kotsis, „Matula pomarli” - już sam tytuł wskazuje na źródło cierpienia. W niewielkim pomieszczeniu, na łóżku leży umierająca matka, a przy niej siedzi dwójka małych dzieci. Trzecie opiera się o stół przy oknie i spogląda na nie. Są to sieroty. Kotsis znany był z ilustrowania obrazków wiejskich, więc można podejrzewać, że to dzieło również pokazuje rodzinę wiejską. Śmierć matki oznacza dla bohaterów obrazu odejście zapewne kogoś niezwykle bliskiego, brak opieki, wiele trudności, ale i jeszcze większą biedę. Tło stanowią ciemne ściany chaty, obraz utrzymany jest w barwach ponurych, dominuje ciemny brąz, wpływający na melancholijny nastrój. Postaci są niezbyt wyraźne, barwy są mroczne, przygaszone, co oddaje nastrój cierpienia, smutku, zamętu i żalu.
• Aleksander Kotsis, „Dzieci przed chatą” - na obrazie dostrzegalna jest samotność, ale również niezwykła zaradność najmniejszych ludzi skazanych na siebie. Sam wygląd chaty, w której mieszkają wzbudza przerażenie i strach. Jednak one przywykły do takich warunków, do takiego życia. Nie oczekują wiele od życia, chcą by dano im szansę, by nie odwracać się od nich. Rozległy, przesycony powietrzem i światłem krajobraz stanowi wspaniałą oprawę dla sielankowej scenki dziecięcej zabawy. Podobnie jak w noweli „Nasza szkapa” dzieci nie przeżywają nędzy, utraty matki, ale starają się wypełniać dramatyczne chwile zabawą i radością.
• Józef Chełmoński, „Pastuszkowie przy ognisku” - malarz chciał przemówić do widza wykorzystując nurt zwany realizmem. Obraz przedstawia dzieci, które stanowią centrum obrazu. Trójka dzieci pali ognisko na polu. Pole przedstawia pejzaż w szacie jesiennej. W oddali lekko zarysowują się chatki. Dzieci ubrane są w typowy, wiejski strój - długie koszulki do kolan, przepasane paskiem, kapelusze słomiane na głowie. Rozpalili ognisku na polanie i cała trójka z sentymentem wpatrzona jest w płonący ogień. Każde dzieci na obrazie cieszy się swobodą, niepilnowane przez rodziców. Widać, że były zżyte z naturą.
• Józef Chełmoński, „Owczarek” - postacią centralną jest chłopiec grający na skrzypcach. ubrany w długą sukmanę aż do bosych stóp. Na głowie ma słomiany, poszarpany kapelusz. Uwaga chłopca skoncentrowana jest na tym co robi. Mniej interesuje się bydłem, które pasie się na rozległej, pustej polanie. Obraz przedstawia malowniczy pejzaż w szacie jesiennej. Podkreślają je kolory: różne odcienie brązu. Przy nogach chłopca leży mały, biały piesek zasłuchany w dźwiękach muzyki chłopca. Chłopiec czuje się szczęśliwy, widać to z jego twarzy. Sztuka Chełmońskiego jest związana z pejzażem polskim. Więcej w jego obrazach świata zwierzęcego niż ludzi, a życie dzieci jest nieunormowane, swobodne, upajały się one zwykłymi czynnościami na łonie natury. Malarz ukazał w sposób prosty skarby natury polskiej. Zastosował również zdecydowanie jaskrawe plamy spełniające akcent dekoracyjny obrazu.
• Piotr Michałowski, „Studium chłopca wiejskiego” - chłopiec został przedstawiony w sposób jak najbardziej naturalny. W jego postawie nie ma nic sztucznego. Brak uśmiechu na twarzy, zmarszczone brwi sprawiają, że odnosimy wrażenie, iż to dziecko ma własne problemy, zastanawia się nad czymś. Jednak to, o czym myśli, nie przekracza możliwości jego wieku. Michałowski odrzucał drobiazgowość, upraszczał swoje obrazy, zwężał skalę barw do tonów czerni, brązów i szarości, czego przykładem może być między innymi dzieło ukazujące jego syna na kucu („Syn artysty na kucu”). Technika ta pozwoliła malarzowi na przedstawienie w postaci anonimowego chłopca najważniejszych cech dzieci takich jak: naiwność, czystość myśli, szczerość uczuć, prostotę oraz naturalność zachowania.
• Olga Boznańska, „Dziewczynka z chryzantemami” -obraz przedstawia wizerunek samotnej, nieznanej dziewczynki. Ubrana w szarą sukienkę, pozbawioną jakichkolwiek ozdób jest doskonałym przykładem naturalności i spontaniczności, jaką cechują się dzieci. Na tle jasnej twarzy przykuwają uwagę czarne jak węgle, szeroko otwarte oczy. Jej tajemnicze, przestraszone spojrzenie wzbudza uczucie, że dziewczynka przyparta do muru przeżywa, doświadcza czegoś, co nie jest dziecięce, czego prawdopodobnie nie rozumie, nie jest w stanie pojąć. Świat dzieci ukazany w obrazach Boznańskiej jest niepokojący i tajemniczy, ale właśnie dzięki temu uwydatnione zostają ich szczere odczucia i myśli.
• Olga Boznańska, „Srebrzysta dziewczynka na tle błękitnej ściany” - dziewczynka na obrazie ma duże ciemne oczy, otwarte usta, bladziutką cerę- wszystko to sprawia, iż postać dziewczynki wzbudza uczucie czułości i tkliwości. Ukazywana przez nią postać przyciąga oczy niewinnością i dziecięcym spokojem.
• Jan Matejko, „Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki” - obraz przedstawia poetę z Czarnolasu przeżywającego wielką tragedię spowodowaną śmiercią ukochanej córeczki. Na pierwszym planie widnieje trumna ze zwłokami dziecka. Urszula ubrana jest w białą, powiewną, lekką sukienkę. Na niej leży czarny krzyż. Rączki położone ma na brzuszku. Twarz przykrywają jasne, blond włosy. Na głowie założony na wianek. U jej stóp leży lutnia, która jest symbolem poezji. Na drugim planie widnieje ojciec pochylony nad zwłokami dziecka. Obejmuje on ciało dziewczynki, chcąc złożyć ostatni pocałunek. Ubrany jest w czarny żupan z kołnierzem. W głębi widać obraz na ścianie i zapalone świece. Po przeciwnej stronie ujawnia się biały regał z książkami. Panuje to nastrój zwątpienia, oczekiwania. Ojciec oczekuje, ze może dziecko „ożyje”. On sam wątpi, iż może się to stać, ale chce zobaczyć dziecko żywe. Myślę, że ten obraz bardzo dobrze odzwierciedla ból, żal i miłość ojcowską.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 -
Motyw dziecka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Motyw dziecka - wprowadzenie
- Motyw dziecka w literaturze
- Motyw dziecka w malarstwie
- Motyw dziecka w filmie
- Motyw dziecka - propozycje wstępów
- Motyw dziecka - propozycje zakończeń
- Motyw dziecka - propozycje tematów wypracowań
- Motyw dziecka - literatura podmiotowa
- Motyw dziecka - literatura przedmiotowa
• Aleksander Kotsis, „Matula pomarli” - już sam tytuł wskazuje na źródło cierpienia. W niewielkim pomieszczeniu, na łóżku leży umierająca matka, a przy niej siedzi dwójka małych dzieci. Trzecie opiera się o stół przy oknie i spogląda na nie. Są to sieroty. Kotsis znany był z ilustrowania obrazków wiejskich, więc można podejrzewać, że to dzieło również pokazuje rodzinę wiejską. Śmierć matki oznacza dla bohaterów obrazu odejście zapewne kogoś niezwykle bliskiego, brak opieki, wiele trudności, ale i jeszcze większą biedę. Tło stanowią ciemne ściany chaty, obraz utrzymany jest w barwach ponurych, dominuje ciemny brąz, wpływający na melancholijny nastrój. Postaci są niezbyt wyraźne, barwy są mroczne, przygaszone, co oddaje nastrój cierpienia, smutku, zamętu i żalu.
• Aleksander Kotsis, „Dzieci przed chatą” - na obrazie dostrzegalna jest samotność, ale również niezwykła zaradność najmniejszych ludzi skazanych na siebie. Sam wygląd chaty, w której mieszkają wzbudza przerażenie i strach. Jednak one przywykły do takich warunków, do takiego życia. Nie oczekują wiele od życia, chcą by dano im szansę, by nie odwracać się od nich. Rozległy, przesycony powietrzem i światłem krajobraz stanowi wspaniałą oprawę dla sielankowej scenki dziecięcej zabawy. Podobnie jak w noweli „Nasza szkapa” dzieci nie przeżywają nędzy, utraty matki, ale starają się wypełniać dramatyczne chwile zabawą i radością.
• Józef Chełmoński, „Pastuszkowie przy ognisku” - malarz chciał przemówić do widza wykorzystując nurt zwany realizmem. Obraz przedstawia dzieci, które stanowią centrum obrazu. Trójka dzieci pali ognisko na polu. Pole przedstawia pejzaż w szacie jesiennej. W oddali lekko zarysowują się chatki. Dzieci ubrane są w typowy, wiejski strój - długie koszulki do kolan, przepasane paskiem, kapelusze słomiane na głowie. Rozpalili ognisku na polanie i cała trójka z sentymentem wpatrzona jest w płonący ogień. Każde dzieci na obrazie cieszy się swobodą, niepilnowane przez rodziców. Widać, że były zżyte z naturą.
• Józef Chełmoński, „Owczarek” - postacią centralną jest chłopiec grający na skrzypcach. ubrany w długą sukmanę aż do bosych stóp. Na głowie ma słomiany, poszarpany kapelusz. Uwaga chłopca skoncentrowana jest na tym co robi. Mniej interesuje się bydłem, które pasie się na rozległej, pustej polanie. Obraz przedstawia malowniczy pejzaż w szacie jesiennej. Podkreślają je kolory: różne odcienie brązu. Przy nogach chłopca leży mały, biały piesek zasłuchany w dźwiękach muzyki chłopca. Chłopiec czuje się szczęśliwy, widać to z jego twarzy. Sztuka Chełmońskiego jest związana z pejzażem polskim. Więcej w jego obrazach świata zwierzęcego niż ludzi, a życie dzieci jest nieunormowane, swobodne, upajały się one zwykłymi czynnościami na łonie natury. Malarz ukazał w sposób prosty skarby natury polskiej. Zastosował również zdecydowanie jaskrawe plamy spełniające akcent dekoracyjny obrazu.
• Piotr Michałowski, „Studium chłopca wiejskiego” - chłopiec został przedstawiony w sposób jak najbardziej naturalny. W jego postawie nie ma nic sztucznego. Brak uśmiechu na twarzy, zmarszczone brwi sprawiają, że odnosimy wrażenie, iż to dziecko ma własne problemy, zastanawia się nad czymś. Jednak to, o czym myśli, nie przekracza możliwości jego wieku. Michałowski odrzucał drobiazgowość, upraszczał swoje obrazy, zwężał skalę barw do tonów czerni, brązów i szarości, czego przykładem może być między innymi dzieło ukazujące jego syna na kucu („Syn artysty na kucu”). Technika ta pozwoliła malarzowi na przedstawienie w postaci anonimowego chłopca najważniejszych cech dzieci takich jak: naiwność, czystość myśli, szczerość uczuć, prostotę oraz naturalność zachowania.
• Olga Boznańska, „Dziewczynka z chryzantemami” -obraz przedstawia wizerunek samotnej, nieznanej dziewczynki. Ubrana w szarą sukienkę, pozbawioną jakichkolwiek ozdób jest doskonałym przykładem naturalności i spontaniczności, jaką cechują się dzieci. Na tle jasnej twarzy przykuwają uwagę czarne jak węgle, szeroko otwarte oczy. Jej tajemnicze, przestraszone spojrzenie wzbudza uczucie, że dziewczynka przyparta do muru przeżywa, doświadcza czegoś, co nie jest dziecięce, czego prawdopodobnie nie rozumie, nie jest w stanie pojąć. Świat dzieci ukazany w obrazach Boznańskiej jest niepokojący i tajemniczy, ale właśnie dzięki temu uwydatnione zostają ich szczere odczucia i myśli.
• Olga Boznańska, „Srebrzysta dziewczynka na tle błękitnej ściany” - dziewczynka na obrazie ma duże ciemne oczy, otwarte usta, bladziutką cerę- wszystko to sprawia, iż postać dziewczynki wzbudza uczucie czułości i tkliwości. Ukazywana przez nią postać przyciąga oczy niewinnością i dziecięcym spokojem.
• Jan Matejko, „Jan Kochanowski nad zwłokami Urszulki” - obraz przedstawia poetę z Czarnolasu przeżywającego wielką tragedię spowodowaną śmiercią ukochanej córeczki. Na pierwszym planie widnieje trumna ze zwłokami dziecka. Urszula ubrana jest w białą, powiewną, lekką sukienkę. Na niej leży czarny krzyż. Rączki położone ma na brzuszku. Twarz przykrywają jasne, blond włosy. Na głowie założony na wianek. U jej stóp leży lutnia, która jest symbolem poezji. Na drugim planie widnieje ojciec pochylony nad zwłokami dziecka. Obejmuje on ciało dziewczynki, chcąc złożyć ostatni pocałunek. Ubrany jest w czarny żupan z kołnierzem. W głębi widać obraz na ścianie i zapalone świece. Po przeciwnej stronie ujawnia się biały regał z książkami. Panuje to nastrój zwątpienia, oczekiwania. Ojciec oczekuje, ze może dziecko „ożyje”. On sam wątpi, iż może się to stać, ale chce zobaczyć dziecko żywe. Myślę, że ten obraz bardzo dobrze odzwierciedla ból, żal i miłość ojcowską.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 - - 12 - - 13 -