Jesteś w:
Motyw tańca
W tak sformułowanych tematach trzeba oprócz przykładów książkowych odnaleźć i zaprezentować motywy taneczne występujące w sztukach plastycznych (malarstwo, rzeźba, plakat, itp.), filmie czy muzyce. Kolejnym popularnym nawiązaniem do omawianego tematu jest możliwość ukazania funkcji tańca w tekstach kultury. Temat można sformułować następująco:
• Funkcje motywu tańca w literaturze i sztuce. Omów odwołując się do wybranych dzieł.
• Przedstaw różne ujęcia motywu tańca w literaturze i innych tekstach kultury. Omów ich funkcje.
• Zaprezentuj motyw tańca i omów jego funkcje w literaturze polskiej.
• Funkcjonowanie motywu tańca w literaturze i filmie. Omów problem, analizując wybrane utwory.
Pośród tematów dla ambitniejszych maturzystów spotkać można:
• Symboliczne znaczenie tańca w literaturze polskiej – temat ten skupia się nie na dosłownym traktowaniu występowania motywu tańca w danym utworze, lecz na jego symbolice.
• Sposób przedstawienia motywu tańca i wesela w kulturze polskiej. Przeanalizuj różne ich realizacje na podstawie wybranych utworów – prezentacja wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na miejsce tańca w całej polskiej kulturze oraz jego znaczenie. Ponadto łączy taniec z motywem wesela, co ogranicza krąg lektur, do których można się odwołać.
We wszystkich wymienionych tematach prezentacji uwagę zwrócić należy na to, co sugeruje jego sformułowanie. Może pojawić się wymóg sięgnięcia do różnych lub wybranych epok.
Określenie problemu – teza
Po wyborze tematu i przejrzeniu dostępnej literatury podmiotowej i przedmiotowej najważniejsze będzie określenie problemu. Odpowiednia forma znacząco wpłynie na realizację wybranego tematu. Trzeba pamiętać, by teza znalazła swoje odzwierciedlenie w zakończeniu.
Najpopularniejsze, ale przez to mało konkretne są ogólnikowe ujęcia problemu. Pozwalają one na szerokie wykorzystanie literatury, jednak poprzez brak określonych celów mogą sprawić, że praca będzie sztampowa i „przegadana”:
• Formy przedstawiania motywu tańca w literaturze są różnorodne.
• Taniec towarzyszy ludzkości od wielu tysiącleci.
• Taniec stanowi niewyczerpane źródło inspiracji dla wielu sztuk zarówno ze względu na bogatą problematykę, jak i z powodów czysto estetycznych.
• Taniec to motyw w literaturze o bardzo długiej tradycji.
• Od danse macabre do Tanga Mrożka - taniec jako motyw stale obecny w literaturze i sztuce.
• Taniec zajmuje niezwykle ważne miejsce we wszystkich kręgach kulturowych i towarzyszy człowiekowi od zawsze.
Teza może ograniczyć dobór lektur, wskazując wyłącznie na rodzime utwory:
• Taniec jest nieodłącznym motywem występującym od setek lat w literaturze polskiej.
• Odwołania do motywu tańca w polskiej literaturze mają bogatą i ciekawa tradycję.
Przy wykorzystaniu motywu tańca można odwołać się do jego symboliki i wyrażanych poprzez niego uczuć, emocji, wrażeń:
• Najczęściej taniec ma charakter symboliczny i jest symbolem niezwykle nośnym o wielu znaczeniach.
• Taniec jako sposób wyrażania uczuć i nośny symbol w literaturze i sztuce.
• Taniec to motyw od najdawniejszych czasów ukazujący przeżycia duchowe związane z różnymi dziedzinami życia.
• Taniec służy oddaniu wielu zagadnień pozornie z nim nie związanych, może nabierać bogate sensy i treści, jest wydarzeniem artystycznym lub niesie symboliczne treści.
• Poprzez układ ruchów ciała i gestów wykorzystanych w takt muzyki tańczący wyrażali swoje uczucia: radość, miłość, zachwyt i uwielbienie, ale także złość, bunt, strach czy wojownicze nastroje.
Wśród innych tez możemy wyróżnić:
• Taniec związany był z obrzędowością i obyczajami danej społeczności.
• Przez wieki zmieniały się formy tańca i wciąż powstawały nowe.
• O magii tańca świadczy wiele przykładów z literatury i filmu.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca. Inny obraz tańca występuje w średniowieczu, gdzie mamy do czynienia głównie z danse macabre, inaczej w późniejszej literaturze ukazane zostały dostojne tańce dworskie, zupełnie odmienny jest taniec współczesny.
We wstępie możemy odwołać się do definicji tańca lub jego historii np.:
Historia tańca jest tak samo długa jak historia ludzkości. Taniec jest jedną z najstarszych sztuk pięknych. Był obecny we wszystkich epokach i kulturach. Od tysięcy lat ludzie przekazywali swe opowieści w formie tańca. Zawdzięcza on swe powstanie po części wierzeniom religijnym; ludzie tańczyli po to by sprowadzić deszcz w czasie suszy (tzw. taniec deszczu), czy też spowodować wzrost urodzaju i zapewnić pomyślność łowów. Wojownicy tańczyli, żeby wzbudzić w sobie odwagę przed walką.
Możemy się tylko domyślać, jak wyglądały najstarsze tańce. Taniec nie pozostawia namacalnych śladów. W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisuje grecką choreę. Starszy jeszcze opis tańca jaki dotrwał do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się on do króla Dawida tańczącego przed Arka Przymierza.
[źródło wikipedia.pl]
A. Motyw tańca w literaturze polskiej. Omów na wybranych przykładach.
Przykład wstępu:
Taniec zajmuje ważne miejsce we wszystkich kręgach kulturowych i można zaryzykować stwierdzenie, że towarzyszy człowiekowi od zawsze. Już ludzie pierwotni tańczyli na cześć bogów i przyrody. W starożytnej Grecji tańczono podczas święta ku czci boga Dionizosa. O tańcu czytamy również w Biblii. Był on wyrazem radości i wdzięczności za okazaną przez Boga łaskawość po przejściu Izraelitów przez Morze Czerwone. Taniec definiuje się jako układ ruchów ciała i gestów wykonywanych w rytm muzyki bądź rytmicznych dźwięków. Jest zwykle rezultatem i wyrazem radości, ponadto ma moc jednoczenia ludzi. Jednak może też wyzwalać agresję, bunt, a nawet nastrój wojowniczy. Polonez, chocholi taniec, tango „La cumparsita”, a także huczne tańce weselne w Bronowicach stały się niejako „bohaterami” literatury polskiej i na stałe weszły do kanonu jej symboliki. Niekiedy nie pełnią roli symbolu, stają się jedynie tłem do ukazania przeżyć bohaterów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -
Motyw tańca
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW tak sformułowanych tematach trzeba oprócz przykładów książkowych odnaleźć i zaprezentować motywy taneczne występujące w sztukach plastycznych (malarstwo, rzeźba, plakat, itp.), filmie czy muzyce. Kolejnym popularnym nawiązaniem do omawianego tematu jest możliwość ukazania funkcji tańca w tekstach kultury. Temat można sformułować następująco:
• Funkcje motywu tańca w literaturze i sztuce. Omów odwołując się do wybranych dzieł.
• Przedstaw różne ujęcia motywu tańca w literaturze i innych tekstach kultury. Omów ich funkcje.
• Zaprezentuj motyw tańca i omów jego funkcje w literaturze polskiej.
• Funkcjonowanie motywu tańca w literaturze i filmie. Omów problem, analizując wybrane utwory.
Pośród tematów dla ambitniejszych maturzystów spotkać można:
• Symboliczne znaczenie tańca w literaturze polskiej – temat ten skupia się nie na dosłownym traktowaniu występowania motywu tańca w danym utworze, lecz na jego symbolice.
• Sposób przedstawienia motywu tańca i wesela w kulturze polskiej. Przeanalizuj różne ich realizacje na podstawie wybranych utworów – prezentacja wymaga zwrócenia szczególnej uwagi na miejsce tańca w całej polskiej kulturze oraz jego znaczenie. Ponadto łączy taniec z motywem wesela, co ogranicza krąg lektur, do których można się odwołać.
We wszystkich wymienionych tematach prezentacji uwagę zwrócić należy na to, co sugeruje jego sformułowanie. Może pojawić się wymóg sięgnięcia do różnych lub wybranych epok.
Określenie problemu – teza
Po wyborze tematu i przejrzeniu dostępnej literatury podmiotowej i przedmiotowej najważniejsze będzie określenie problemu. Odpowiednia forma znacząco wpłynie na realizację wybranego tematu. Trzeba pamiętać, by teza znalazła swoje odzwierciedlenie w zakończeniu.
Najpopularniejsze, ale przez to mało konkretne są ogólnikowe ujęcia problemu. Pozwalają one na szerokie wykorzystanie literatury, jednak poprzez brak określonych celów mogą sprawić, że praca będzie sztampowa i „przegadana”:
• Formy przedstawiania motywu tańca w literaturze są różnorodne.
• Taniec towarzyszy ludzkości od wielu tysiącleci.
• Taniec stanowi niewyczerpane źródło inspiracji dla wielu sztuk zarówno ze względu na bogatą problematykę, jak i z powodów czysto estetycznych.
• Taniec to motyw w literaturze o bardzo długiej tradycji.
• Od danse macabre do Tanga Mrożka - taniec jako motyw stale obecny w literaturze i sztuce.
• Taniec zajmuje niezwykle ważne miejsce we wszystkich kręgach kulturowych i towarzyszy człowiekowi od zawsze.
Teza może ograniczyć dobór lektur, wskazując wyłącznie na rodzime utwory:
• Taniec jest nieodłącznym motywem występującym od setek lat w literaturze polskiej.
• Odwołania do motywu tańca w polskiej literaturze mają bogatą i ciekawa tradycję.
Przy wykorzystaniu motywu tańca można odwołać się do jego symboliki i wyrażanych poprzez niego uczuć, emocji, wrażeń:
• Najczęściej taniec ma charakter symboliczny i jest symbolem niezwykle nośnym o wielu znaczeniach.
• Taniec jako sposób wyrażania uczuć i nośny symbol w literaturze i sztuce.
• Taniec to motyw od najdawniejszych czasów ukazujący przeżycia duchowe związane z różnymi dziedzinami życia.
• Taniec służy oddaniu wielu zagadnień pozornie z nim nie związanych, może nabierać bogate sensy i treści, jest wydarzeniem artystycznym lub niesie symboliczne treści.
• Poprzez układ ruchów ciała i gestów wykorzystanych w takt muzyki tańczący wyrażali swoje uczucia: radość, miłość, zachwyt i uwielbienie, ale także złość, bunt, strach czy wojownicze nastroje.
Wśród innych tez możemy wyróżnić:
• Taniec związany był z obrzędowością i obyczajami danej społeczności.
• Przez wieki zmieniały się formy tańca i wciąż powstawały nowe.
• O magii tańca świadczy wiele przykładów z literatury i filmu.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca. Inny obraz tańca występuje w średniowieczu, gdzie mamy do czynienia głównie z danse macabre, inaczej w późniejszej literaturze ukazane zostały dostojne tańce dworskie, zupełnie odmienny jest taniec współczesny.
Motyw tańca - przykłady wstępu
We wstępie możemy odwołać się do definicji tańca lub jego historii np.:
Historia tańca jest tak samo długa jak historia ludzkości. Taniec jest jedną z najstarszych sztuk pięknych. Był obecny we wszystkich epokach i kulturach. Od tysięcy lat ludzie przekazywali swe opowieści w formie tańca. Zawdzięcza on swe powstanie po części wierzeniom religijnym; ludzie tańczyli po to by sprowadzić deszcz w czasie suszy (tzw. taniec deszczu), czy też spowodować wzrost urodzaju i zapewnić pomyślność łowów. Wojownicy tańczyli, żeby wzbudzić w sobie odwagę przed walką.
Możemy się tylko domyślać, jak wyglądały najstarsze tańce. Taniec nie pozostawia namacalnych śladów. W kulturze europejskiej najwcześniejsze wiadomości na ten temat pochodzą od Homera, który w Iliadzie opisuje grecką choreę. Starszy jeszcze opis tańca jaki dotrwał do naszych czasów pochodzi ze Starego Testamentu i odnosi się on do króla Dawida tańczącego przed Arka Przymierza.
[źródło wikipedia.pl]
A. Motyw tańca w literaturze polskiej. Omów na wybranych przykładach.
Przykład wstępu:
Taniec zajmuje ważne miejsce we wszystkich kręgach kulturowych i można zaryzykować stwierdzenie, że towarzyszy człowiekowi od zawsze. Już ludzie pierwotni tańczyli na cześć bogów i przyrody. W starożytnej Grecji tańczono podczas święta ku czci boga Dionizosa. O tańcu czytamy również w Biblii. Był on wyrazem radości i wdzięczności za okazaną przez Boga łaskawość po przejściu Izraelitów przez Morze Czerwone. Taniec definiuje się jako układ ruchów ciała i gestów wykonywanych w rytm muzyki bądź rytmicznych dźwięków. Jest zwykle rezultatem i wyrazem radości, ponadto ma moc jednoczenia ludzi. Jednak może też wyzwalać agresję, bunt, a nawet nastrój wojowniczy. Polonez, chocholi taniec, tango „La cumparsita”, a także huczne tańce weselne w Bronowicach stały się niejako „bohaterami” literatury polskiej i na stałe weszły do kanonu jej symboliki. Niekiedy nie pełnią roli symbolu, stają się jedynie tłem do ukazania przeżyć bohaterów.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -