Jesteś w:
Motyw wędrówki
• Twórcy literatury przedstawiali podróże zarówno na płaszczyźnie fizycznej jak i duchowej.
• Motyw podróży w literaturze jest ujmowany nie tylko w sensie fizycznym, ale także jako wędrówka po świecie za pomocą myśli czy przemierzanie zaświatów.
• Wędrówka od zawsze stanowiła nieodzowną część życia człowieka Czy to cielesna czy to duchowa była i jest wyrazem poszukiwań.
Jednak najczęściej występującym określeniem problemu drogi i wędrówki jest odniesienie jej do ludzkiego życia – zdobywania doświadczeń, poszukiwania sensu i celu, mierzenia się z własnymi słabościami:
• Droga i wędrówka zawsze była, i wciąż jest, najczęściej wybieranym sposobem mówienia o życiu człowieka, ponieważ wędrówka ma nie tylko znaczenie przemieszczenia, zmiany miejsca, ale też ma wymiar duchowy.
• Na przestrzeni wieków twórcy wykorzystywali motyw wędrówki jako pretekst do przedstawienia ludzkich losów oraz do refleksji nad ludzkim życiem.
• Przywołanie motywu podróży jest pretekstem do refleksji nad ludzkim losem, nad ciągłym dążeniem człowieka do celu.
• Droga jest poszukiwaniem, zdobywaniem doświadczeń, uczy jak stawić czoło wyzwaniom dodatkowo jest źródłem wielu przygód.
• Podróże odkrywają najważniejsze dla człowieka wartości, wzbogacają jego doświadczenie, edukują.
• Podróże pozwalają zmierzyć się ze swoimi słabościami, stać się lepszym.
• Największą wartością podróży jest to, czego podczas niej może doświadczyć człowiek.
• Dzięki wykorzystaniu podróży autorzy mogli odkrywać nowe światy, snuć refleksje o otaczającej rzeczywistości i ludzkiej egzystencji.
Wśród tematów dla ambitniejszych uczniów można spotkać:
• Według Edwarda Stachury „wędrówką życie jest człowieka”. Odwołując się do wybranych tekstów literackich, ustosunkuj się to tego stwierdzenia.
• Sens życiu daje nie osiągniecie celu, ale wytrwałe podążanie obraną drogą.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca.
We wstępie możemy odwołać się do definicji wędrówki, które mogą stać się dobrym punktem wyjścia do dalszych rozważań, np.:
„Słownik języka polskiego” lakonicznie stwierdza, że wędrówka „jest to przemieszczanie się, przenoszenie z miejsca na miejsce, zmiana miejsca pobytu”. Wędrowanie, to bycie pomiędzy punktem A i punktem B, a zdefiniowanie tych punktów określa rodzaj wędrówki. Na przykład jeśli punkt A to narodziny, a punkt B to śmierć – wędrówką będzie życie. Jeśli punkt A to niewiedza, a punkt B to wykształcenie – wędrówką będzie edukacja…
Jak podaje „Słownik motywów literackich”, wędrówka to „przebywanie drogi do jakiegoś miejsca, przenoszenie się, przemieszczanie się z miejsca na miejsce, następujące po sobie odwiedzanie wielu miejsc w poszukiwaniu czegoś. Czasem wędrówka może przybrać formę pielgrzymki, czyli drogi, która przebywa się do miejsca świętego. Może się też stać tułaczką, bezcelowym i bezustannym przenoszeniem się z miejsca na miejsce. W kulturze wędrówka odbywa się nie tylko w przestrzeni”.
A. Motyw wędrówki w literaturze. Przedstaw, odwołując się do wybranych utworów.
Przykład wstępu:
W podróż wyrusza się z różnych powodów. Pokonywanie trudów wędrówki, to świetny sposób na poznanie świata. Może chodzić jedynie o dotarcie do jakiegoś mniej lub bardziej odległego celu. Niektórzy jednak opuszczają dom w poszukiwaniu sensu życia. W drogę wyruszamy, ponieważ mamy taki wewnętrzny przymus, ale bywa również, że to ktoś lub coś nas do tego zmusza! Tułaczka, wygnanie, to przecież też wędrówka, choć nie z własnej woli. Również ktoś, kto szuka lepszego bytu dla siebie i swojej rodziny – emigrant – to także podróżnik. Opuszcza swój kraj, dom, groby ojców i rusza w nieznane w nadziei na poprawę swego losu. Jest to wyraz jego ogromnej odwagi. Ci mniej odważni zostają w domu i wędrują jedynie w marzeniach lub palcem po mapie. Istnieje także aspekt duchowy wędrowanie – począwszy od pielgrzymowania, czyli odwiedzania miejsc kultu, aż po wędrówkę dusz. Bohaterowie książek podróżują na lądzie, po wodzie i w powietrzu. Istnieje też możliwość wędrówki „w głąb siebie”.
B. Bohaterowie w poszukiwaniu sensu i celu życia. Omów na wybranych przykładach motyw wędrówki w literaturze
Przykład wstępu:
Droga i wędrówka zawsze była, i wciąż jest, najczęściej wybieranym sposobem mówienia o życiu człowieka, ponieważ wędrówka ma nie tylko znaczenie przemieszczenia, zmiany miejsca, ale też ma wymiar duchowy. Motyw wędrówki wykorzystywany w wielu utworach pozwala wyraziście zobrazować człowieczy los. Jest to topos, który pozwala opisać nawet najdrobniejszy szczegół życiowej pielgrzymki: miejsca, napotkanych ludzi czy też wewnętrznych rozterek. Dlaczego człowiek podejmuje trud wędrówki? Człowiek zmuszony jest do podejmowania trudu pielgrzymki w nieznane. Tylko w taki sposób może poznać i stworzyć swój własny świat. Podczas tej tułaczki oswaja się z tym, co poznał, stara się ją zmienić, nadając sens wszystkiemu, co zastał na swej drodze, w końcu zaś poznaje samego siebie. Wędrówka jest symbolem poszukiwania dopełnienia, czegoś, co pozwoli człowiekowi poczuć się dobrze we własnej skórze i odzyskać to, co odebrała mu codzienność: poczucie bycia i spełnienia.
C. Motyw homo viator w literaturze rożnych epok
Przykład wstępu:
Motyw wędrówki wiąże się z toposem homo viator. Jest to archetyp wędrowca w literaturze utożsamiany z podróżnikiem, którego życiem jest długa droga, a drogą całe życie. Dąży on zawsze do wyznaczonego celu, poszukuje szczęścia i spełnienia a jego cechą charakterystyczną jest to, że odczuwa podniecenie na samą myśl o zbliżającej się podróży. Jest zawsze gotowy do trudów drogi pomimo zmęczenia. Właśnie ta wędrówka i związany z nią cel określają istotę jego człowieczeństwa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -
Motyw wędrówki
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• Twórcy literatury przedstawiali podróże zarówno na płaszczyźnie fizycznej jak i duchowej.
• Motyw podróży w literaturze jest ujmowany nie tylko w sensie fizycznym, ale także jako wędrówka po świecie za pomocą myśli czy przemierzanie zaświatów.
• Wędrówka od zawsze stanowiła nieodzowną część życia człowieka Czy to cielesna czy to duchowa była i jest wyrazem poszukiwań.
Jednak najczęściej występującym określeniem problemu drogi i wędrówki jest odniesienie jej do ludzkiego życia – zdobywania doświadczeń, poszukiwania sensu i celu, mierzenia się z własnymi słabościami:
• Droga i wędrówka zawsze była, i wciąż jest, najczęściej wybieranym sposobem mówienia o życiu człowieka, ponieważ wędrówka ma nie tylko znaczenie przemieszczenia, zmiany miejsca, ale też ma wymiar duchowy.
• Na przestrzeni wieków twórcy wykorzystywali motyw wędrówki jako pretekst do przedstawienia ludzkich losów oraz do refleksji nad ludzkim życiem.
• Przywołanie motywu podróży jest pretekstem do refleksji nad ludzkim losem, nad ciągłym dążeniem człowieka do celu.
• Droga jest poszukiwaniem, zdobywaniem doświadczeń, uczy jak stawić czoło wyzwaniom dodatkowo jest źródłem wielu przygód.
• Podróże odkrywają najważniejsze dla człowieka wartości, wzbogacają jego doświadczenie, edukują.
• Podróże pozwalają zmierzyć się ze swoimi słabościami, stać się lepszym.
• Największą wartością podróży jest to, czego podczas niej może doświadczyć człowiek.
• Dzięki wykorzystaniu podróży autorzy mogli odkrywać nowe światy, snuć refleksje o otaczającej rzeczywistości i ludzkiej egzystencji.
Wśród tematów dla ambitniejszych uczniów można spotkać:
• Według Edwarda Stachury „wędrówką życie jest człowieka”. Odwołując się do wybranych tekstów literackich, ustosunkuj się to tego stwierdzenia.
• Sens życiu daje nie osiągniecie celu, ale wytrwałe podążanie obraną drogą.
Przy precyzowaniu tezy można także zawęzić okres literacki, którego dotyczyć będzie praca.
Motyw wędrówki - przykłady wstępu
We wstępie możemy odwołać się do definicji wędrówki, które mogą stać się dobrym punktem wyjścia do dalszych rozważań, np.:
„Słownik języka polskiego” lakonicznie stwierdza, że wędrówka „jest to przemieszczanie się, przenoszenie z miejsca na miejsce, zmiana miejsca pobytu”. Wędrowanie, to bycie pomiędzy punktem A i punktem B, a zdefiniowanie tych punktów określa rodzaj wędrówki. Na przykład jeśli punkt A to narodziny, a punkt B to śmierć – wędrówką będzie życie. Jeśli punkt A to niewiedza, a punkt B to wykształcenie – wędrówką będzie edukacja…
Jak podaje „Słownik motywów literackich”, wędrówka to „przebywanie drogi do jakiegoś miejsca, przenoszenie się, przemieszczanie się z miejsca na miejsce, następujące po sobie odwiedzanie wielu miejsc w poszukiwaniu czegoś. Czasem wędrówka może przybrać formę pielgrzymki, czyli drogi, która przebywa się do miejsca świętego. Może się też stać tułaczką, bezcelowym i bezustannym przenoszeniem się z miejsca na miejsce. W kulturze wędrówka odbywa się nie tylko w przestrzeni”.
A. Motyw wędrówki w literaturze. Przedstaw, odwołując się do wybranych utworów.
Przykład wstępu:
W podróż wyrusza się z różnych powodów. Pokonywanie trudów wędrówki, to świetny sposób na poznanie świata. Może chodzić jedynie o dotarcie do jakiegoś mniej lub bardziej odległego celu. Niektórzy jednak opuszczają dom w poszukiwaniu sensu życia. W drogę wyruszamy, ponieważ mamy taki wewnętrzny przymus, ale bywa również, że to ktoś lub coś nas do tego zmusza! Tułaczka, wygnanie, to przecież też wędrówka, choć nie z własnej woli. Również ktoś, kto szuka lepszego bytu dla siebie i swojej rodziny – emigrant – to także podróżnik. Opuszcza swój kraj, dom, groby ojców i rusza w nieznane w nadziei na poprawę swego losu. Jest to wyraz jego ogromnej odwagi. Ci mniej odważni zostają w domu i wędrują jedynie w marzeniach lub palcem po mapie. Istnieje także aspekt duchowy wędrowanie – począwszy od pielgrzymowania, czyli odwiedzania miejsc kultu, aż po wędrówkę dusz. Bohaterowie książek podróżują na lądzie, po wodzie i w powietrzu. Istnieje też możliwość wędrówki „w głąb siebie”.
B. Bohaterowie w poszukiwaniu sensu i celu życia. Omów na wybranych przykładach motyw wędrówki w literaturze
Przykład wstępu:
Droga i wędrówka zawsze była, i wciąż jest, najczęściej wybieranym sposobem mówienia o życiu człowieka, ponieważ wędrówka ma nie tylko znaczenie przemieszczenia, zmiany miejsca, ale też ma wymiar duchowy. Motyw wędrówki wykorzystywany w wielu utworach pozwala wyraziście zobrazować człowieczy los. Jest to topos, który pozwala opisać nawet najdrobniejszy szczegół życiowej pielgrzymki: miejsca, napotkanych ludzi czy też wewnętrznych rozterek. Dlaczego człowiek podejmuje trud wędrówki? Człowiek zmuszony jest do podejmowania trudu pielgrzymki w nieznane. Tylko w taki sposób może poznać i stworzyć swój własny świat. Podczas tej tułaczki oswaja się z tym, co poznał, stara się ją zmienić, nadając sens wszystkiemu, co zastał na swej drodze, w końcu zaś poznaje samego siebie. Wędrówka jest symbolem poszukiwania dopełnienia, czegoś, co pozwoli człowiekowi poczuć się dobrze we własnej skórze i odzyskać to, co odebrała mu codzienność: poczucie bycia i spełnienia.
C. Motyw homo viator w literaturze rożnych epok
Przykład wstępu:
Motyw wędrówki wiąże się z toposem homo viator. Jest to archetyp wędrowca w literaturze utożsamiany z podróżnikiem, którego życiem jest długa droga, a drogą całe życie. Dąży on zawsze do wyznaczonego celu, poszukuje szczęścia i spełnienia a jego cechą charakterystyczną jest to, że odczuwa podniecenie na samą myśl o zbliżającej się podróży. Jest zawsze gotowy do trudów drogi pomimo zmęczenia. Właśnie ta wędrówka i związany z nią cel określają istotę jego człowieczeństwa.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 -