Motyw wsi w literaturze

Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim

• „Szkice węglem” Henryk Sienkiewicz – autor przedstawił problemy z jakimi boryka się wieś po reformie uwłaszczeniowej z 1864 roku, która doprowadziła do zwolnienia ziemiaństwa z obowiązku zajmowania się sprawami chłopów, nieprzygotowanych do samodzielnego życia. Mieszkańcy wsi są niewykształceni, nie znają własnych praw, a większość z nich nie potrafi nawet czytać i dlatego łatwo padają ofiarą spisków, podobnie jak główny bohater Wawrzon Rzepa. Sienkiewicz zwraca więc uwagę na potrzebę natychmiastowej edukacji chłopów pozostawionych samym sobie.

• „Chłopi” Władysław Stanisław Reymont - bohaterami powieści są chłopi, ich życie społeczne i rodzinne, obyczaje i praca na roli. Akcja utworu toczy się w Lipcach. Autor zastosował podział powieści na cztery tomy zatytułowane kolejno: Jesień, Zima, Wiosna, Lato. Podział ten podkreśla silne przywiązanie życia społeczności chłopskiej ze zmianami pór roku. Zajęcia gospodarcze wykonywane w Lipcach mają charakter cykliczny, wyznaczany przez przyrodę. Reymont ukazał rozwarstwienie chłopów. Pisarz ukazał chłopów w naturalistyczny sposób w różnych sytuacjach, zarówno w czasie pracy jak i w czasie odpoczynku. Barwnie odmalował tez wiejskie obyczaje, tradycje i obrzędy.

• „Z chałupy” (sonety) Jan Kasprowicz – artysta pochodzący z rodziny chłopskiej nie ukrywał swojego zauroczenia wsią. W cyklu czterdziestu sonetów przedstawił naturalistyczny obraz życia wiejskiego. Autor opisując miejsce, w którym się urodził i spędził większą część swojego życia odtworzył szereg realiów życia wiejskiego, obrazów codzienności chłopa, a także przedstawił zarys życia społecznego najniższej grupy społecznej. „Sonet I” w dwóch pierwszych zwrotkach zawiera naturalistyczny opis wsi:
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 -

Dowiedz się więcej