Jesteś w:
Cierpienia młodego Wertera
Jedną z literackich postaci, która wybiera drogę buntu jest główny bohater „Cierpień młodego Wertera” Goethego. Nakreśla on schemat romantycznego bohatera – niepogodzonego ze światem oraz wyobcowanego. Cechy te tworzą powstały w literaturze nurt nazwany werteryzmem. Młody bohater jest przykładem postaci o ogromnej wrażliwości, która swoimi przeżyciami dzieli się z przyjacielem za pośrednictwem listów. Mimo, iż czuje pewną więź i sympatię do wiejskiej społeczności niewielkiej miejscowości - Wahlheim, raczej izoluje się i szuka swojego miejsca pośród natury oraz ukojenia w literaturze.
Świat dostrzega poprzez pryzmat marzeń, dlatego spotykając na swej drodze Lottę, zakochuje się w niej widząc wyłącznie łączącą ich więź dusz. Jednak, gdy dowiaduje się, że jego wybranka jest zaręczona z kimś innym nie może się z tym pogodzić. Pozostawiony sam sobie w braku zrozumienia buntuje się przeciw niesprawiedliwemu światu. Uważa, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Niemożność pogodzenia się z tą sytuacją doprowadza Wertera wręcz do obłędu. Coraz częściej miewa myśli samobójcze oraz egoistycznie pragnie Lottę tylko dla siebie. Odczuwa głęboko pojęty ból istnienia, nazywany inaczej Weltschmerz. Wprowadza go to w melancholijne stany apatii oraz świadomość wielkiej bezsilności. Bezpowrotnie żegna się ze światem, w którym nie ma dla niego miejsca. Nie otrzymuje również żadnego wsparcia lub pomocy i w konsekwencji popełnia samobójstwo.
Jak bardziej można być niepogodzonym ze światem jak odebrać sobie życie? Werter jest przykładem bohatera, który poprzez swą „niepraktyczność” nie pasuje do realiów, w których dane było mu żyć. Jego romantyczna wizja prawdziwej miłości zderza się z twardą rzeczywistością. Prezentuje on także bierną formę buntu, jest rozdarty wewnętrznie. Kotłujące się w nim emocje ostatecznie skłaniają go ku samozagładzie.
Motyw buntu w „Cierpieniach młodego Wertera”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJedną z literackich postaci, która wybiera drogę buntu jest główny bohater „Cierpień młodego Wertera” Goethego. Nakreśla on schemat romantycznego bohatera – niepogodzonego ze światem oraz wyobcowanego. Cechy te tworzą powstały w literaturze nurt nazwany werteryzmem. Młody bohater jest przykładem postaci o ogromnej wrażliwości, która swoimi przeżyciami dzieli się z przyjacielem za pośrednictwem listów. Mimo, iż czuje pewną więź i sympatię do wiejskiej społeczności niewielkiej miejscowości - Wahlheim, raczej izoluje się i szuka swojego miejsca pośród natury oraz ukojenia w literaturze.
Świat dostrzega poprzez pryzmat marzeń, dlatego spotykając na swej drodze Lottę, zakochuje się w niej widząc wyłącznie łączącą ich więź dusz. Jednak, gdy dowiaduje się, że jego wybranka jest zaręczona z kimś innym nie może się z tym pogodzić. Pozostawiony sam sobie w braku zrozumienia buntuje się przeciw niesprawiedliwemu światu. Uważa, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Niemożność pogodzenia się z tą sytuacją doprowadza Wertera wręcz do obłędu. Coraz częściej miewa myśli samobójcze oraz egoistycznie pragnie Lottę tylko dla siebie. Odczuwa głęboko pojęty ból istnienia, nazywany inaczej Weltschmerz. Wprowadza go to w melancholijne stany apatii oraz świadomość wielkiej bezsilności. Bezpowrotnie żegna się ze światem, w którym nie ma dla niego miejsca. Nie otrzymuje również żadnego wsparcia lub pomocy i w konsekwencji popełnia samobójstwo.
Jak bardziej można być niepogodzonym ze światem jak odebrać sobie życie? Werter jest przykładem bohatera, który poprzez swą „niepraktyczność” nie pasuje do realiów, w których dane było mu żyć. Jego romantyczna wizja prawdziwej miłości zderza się z twardą rzeczywistością. Prezentuje on także bierną formę buntu, jest rozdarty wewnętrznie. Kotłujące się w nim emocje ostatecznie skłaniają go ku samozagładzie.