Jesteś w:
Ten obcy
Urszula Zalewska – to młoda dziewczyna, która podobnie jak Zenek Wójcik pochodzi z niepełnej rodziny. Jej ojciec doktor Zalewski odszedł od jej matki, kiedy Ula była jeszcze mała. Niedługo potem Ula traci swoją matką, która umiera. Jest wychowywana przez swoje ciotki. Mieszkała w Warszawie, a do Olszyn przyjechała na wakacje, gdyż tam mieszkał jej ojciec.
Ula była dziewczyną niepozorną. Była wysoka, szczupła i zgrabna, jednak często pozostawała w cieniu swojej najlepszej przyjaciółki Pestki Ubyszówny. Nie była otwartą dziewczyną, można nawet powiedzieć, ze była skryta, za to świetnie potrafiła obserwować ludzi. To osoba wyczulona na ludzkie krzywdy. Potrafi okazać dobroć również zwierzętom – dokarmia i opiekuje się bezdomnym psem Dunajem.
Ulka Zalewska doskonale się rozumie z Zenkiem Wójcikiem. Podświadomie wyczuwa potrzeby Zenka. Nie waha się mu pomóc, mimo że początkowo czuć od niego nieufność. Jest wobec Zenka bardzo lojalna. Potrafi go zrozumieć, często go usprawiedliwia. Potrafi działać bezinteresownie. Aby oddać pieniądze skradzione przez Zenka idzie do pracy – pomaga zbierać owoce w sadzie. Wierzy Zenkowi bezgranicznie. Broniąc Zenka, potrafi się przeciwstawić Pestce, wobec której w innych przypadkach jest uległa.
W kontaktach ze swoim ojcem Ula zbudowała mur obojętności. Jest zła na swojego tatę, że ten ją zostawił i nie kontaktował się, kiedy jej matka umarła, a kiedy druga żona ojca jeszcze żyła. Nie chciała początkowo słuchać jego wyjaśnień. Uważała go za złego człowieka. Ula czuje się niepotrzebna swojemu ojcu. Myśli, że poślubiając drugą kobietę, pokazał, że jej nie kocha. Ta postawa się zmienia z czasem, kiedy widzi jak jej ojciec pomaga Zenkowi, nie znając go wcale. Dopiero wówczas wysłuchała swojego tatę, który wyjaśnił jej, że nie kontaktował się z nią i nie zapraszał jej do siebie, wyłącznie na wyraźne żądanie jej ciotek, które ją wychowywały. Dopiero wówczas zrozumiała swój błąd i obiecała sobie, że postara się wynagrodzić swojemu tacie swoje postępowanie.
Zenek jest również osobą, która wzbudziła w Uli pierwsze młodzieńcze uczucie. Ula podobnie jak Zenek straciła swoją matkę, i podobnie jak on nie była w dobrych relacjach ze swoim ojcem. Czując tą więź z Zenkiem zaufała mu bez reszty. Oboje też poczuli do siebie coś więcej niż tylko przyjaźń.
Ula Zalewska to postać na wskroś pozytywna. U czytelników wzbudza szczerą sympatię. Można jej współczuć poznając, jej historię rodzinną, można jej również kibicować, kiedy pomiędzy nią, a Zenkiem zaczyna się rodzić miłość. Ula posiada cechy prawdziwego przyjaciela – potrafi być do końca lojalna i wykazać się wyrozumiałością wobec tych, których kocha.
Ula Zalewska – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimUrszula Zalewska – to młoda dziewczyna, która podobnie jak Zenek Wójcik pochodzi z niepełnej rodziny. Jej ojciec doktor Zalewski odszedł od jej matki, kiedy Ula była jeszcze mała. Niedługo potem Ula traci swoją matką, która umiera. Jest wychowywana przez swoje ciotki. Mieszkała w Warszawie, a do Olszyn przyjechała na wakacje, gdyż tam mieszkał jej ojciec.
Ula była dziewczyną niepozorną. Była wysoka, szczupła i zgrabna, jednak często pozostawała w cieniu swojej najlepszej przyjaciółki Pestki Ubyszówny. Nie była otwartą dziewczyną, można nawet powiedzieć, ze była skryta, za to świetnie potrafiła obserwować ludzi. To osoba wyczulona na ludzkie krzywdy. Potrafi okazać dobroć również zwierzętom – dokarmia i opiekuje się bezdomnym psem Dunajem.
Ulka Zalewska doskonale się rozumie z Zenkiem Wójcikiem. Podświadomie wyczuwa potrzeby Zenka. Nie waha się mu pomóc, mimo że początkowo czuć od niego nieufność. Jest wobec Zenka bardzo lojalna. Potrafi go zrozumieć, często go usprawiedliwia. Potrafi działać bezinteresownie. Aby oddać pieniądze skradzione przez Zenka idzie do pracy – pomaga zbierać owoce w sadzie. Wierzy Zenkowi bezgranicznie. Broniąc Zenka, potrafi się przeciwstawić Pestce, wobec której w innych przypadkach jest uległa.
W kontaktach ze swoim ojcem Ula zbudowała mur obojętności. Jest zła na swojego tatę, że ten ją zostawił i nie kontaktował się, kiedy jej matka umarła, a kiedy druga żona ojca jeszcze żyła. Nie chciała początkowo słuchać jego wyjaśnień. Uważała go za złego człowieka. Ula czuje się niepotrzebna swojemu ojcu. Myśli, że poślubiając drugą kobietę, pokazał, że jej nie kocha. Ta postawa się zmienia z czasem, kiedy widzi jak jej ojciec pomaga Zenkowi, nie znając go wcale. Dopiero wówczas wysłuchała swojego tatę, który wyjaśnił jej, że nie kontaktował się z nią i nie zapraszał jej do siebie, wyłącznie na wyraźne żądanie jej ciotek, które ją wychowywały. Dopiero wówczas zrozumiała swój błąd i obiecała sobie, że postara się wynagrodzić swojemu tacie swoje postępowanie.
Zenek jest również osobą, która wzbudziła w Uli pierwsze młodzieńcze uczucie. Ula podobnie jak Zenek straciła swoją matkę, i podobnie jak on nie była w dobrych relacjach ze swoim ojcem. Czując tą więź z Zenkiem zaufała mu bez reszty. Oboje też poczuli do siebie coś więcej niż tylko przyjaźń.
Ula Zalewska to postać na wskroś pozytywna. U czytelników wzbudza szczerą sympatię. Można jej współczuć poznając, jej historię rodzinną, można jej również kibicować, kiedy pomiędzy nią, a Zenkiem zaczyna się rodzić miłość. Ula posiada cechy prawdziwego przyjaciela – potrafi być do końca lojalna i wykazać się wyrozumiałością wobec tych, których kocha.