Jesteś w:
Mistrz i Małgorzata
Wydając wyrok Piłat cierpi wewnętrzne rozterki. Pisarz z Pisma Świętego zaczerpnął gest umycia rąk, symbolicznego zrzucenia z siebie odpowiedzialności i dręczących wyrzutów sumienia. Procurator to przedstawiciel panującej władzy, niepozbawiony jednak wrażliwości. Nie potrafi jednak aktywnie sprzeciwić się przed straceniem niewinnego człowieka.
Jego największą cechą jest tchórzostwo – przedstawione jako najgorsze zło. Powoduje ono, że Piłat dusi w sobie moralne odruchy, nakaz sprawiedliwości, prawdy, uczciwości i miłosierdzia. W obawie przed utratą łaski cesarza i gniewem tłumu hegemon pozostaje bierny. Za taką postawę zostaje skazany na wieczną samotność, z której uwalnia go dopiero po dwóch tysiącach lat mistrz.
Woland wraz ze swoją piekielną trupą przybywa do Moskwy by wydać coroczny bal, a także rozliczyć się z mieszkańcami miasta, za ich niecne uczynki. Szatanowi towarzyszy kot, który posiada wszystkie ludzkie cechy i zachowania, chodzi na tylnych łapach, jada przy stole, grywa w karty, itp. Jego nieodłącznym kompanem jest osobliwie wyglądający Korowiow, ubrany w tandetne odzienie i wyposażony w dziwaczne przedmioty. Pełni funkcję prawej ręki Wolanda. Tej trójce towarzyszy również wyborny strzelec Asasello, będący demonem pustyni oraz Hella - wampirzyca. Nie wstydzi się nagości, paradując bez ubioru przed piekielną trupą, która również nie przywiązuje do tego zbytniej uwagi oraz pełni funkcję pokojówki i opiekuje się Wolandem. Sam szatan zaś koordynuje działania swych pomocników. Charakteryzuje go spokój, rozwaga i wytworność.
Jak i we wcześniejszych utworach, tak i w powieści Bułhakowa, fantastyczne postaci otoczone są osobliwymi rekwizytami. Magiczny globus Wolanda, jego laska czy też charakterystyczny, pęknięty monokl Korowiowa oraz magiczny krem, który odmłodził Małgorzatę i jej służącą Nataszę, to tylko niektóre z nich. Na szczególną uwagę zasługuje jednak bal, wydany przez szatana. Cały rytuał przygotowania Margot do przyjęcia jest nadzwyczajny i zaskakujący. Zjawiający się na balu, to umarli, którzy popełnili za życia różnorakie przestępstwa bądź inne, niecne uczynki. Przybywają przez komin, w trumnach, bądź pod postacią ludzkich szkieletów. Z wielką czcią witają Małgorzatę, z namaszczeniem całując jej kolano, ukazując w ten sposób ich szacunek i podziw dla gospodyni tego wielkiego i pięknego przyjęcia. Pojawienie się szatana i jego świty w Moskwie wiąże się również z mnóstwem innych, nadprzyrodzonych zjawisk, a także nieprzyzwoitych wypadków, jak na przykład tych, które miały miejsce w teatrze, to jest pojawienie się fałszywych pieniędzy, pozbawienie głowy konferansjera, demaskacja pozornie czcigodnego obywatela Moskwy, czy chociażby pozbawienie odzienia przybyłych na przedstawienie panien.
Wyjątkowość powieści „Mistrz i Małgorzata” polega jednak na tym, że szatan wcale nie przybywa do Moskwy w celu czynienia zła, wręcz przeciwnie, przynosi jej mieszkańcom wiele dobrego, choć oni nie potrafią tego dostrzec. Demaskuje nieuczciwych obywateli, wyznacza im karę, ale również pomaga tym prawym bądź cierpiącym odnaleźć ukojenie i szczęście – pomaga Małgorzacie w odzyskaniu Mistrza. Bułhakowski szatan i jego świta przypominają trochę mitologiczne demony. Choć czynią nieco zamętu oraz wymyślają niewybredne żarty, w rzeczywistości nie krzywdzą ludzi, którzy według nich, na to nie zasługują.
Historyczne istnienie Jeszui potwierdza w swej wypowiedzi Woland, który zapewnia, że był uczestnikiem procesu, jak i śmierci głoszącego dobro filozofa. Jeszua to Galilejczyk pochodzący z miasta Gamala, nie pamiętał swoich rodziców. Nigdzie nie mieszkał na stałe, przenosił się z miejsca na miejsce. Wędrował od miasta do miasta. Nie miał rodziny. Umiał czytać i pisać. Znał grekę, łacinę i aramejski.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
„Mistrz i Małgorzata” – bohaterowie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWydając wyrok Piłat cierpi wewnętrzne rozterki. Pisarz z Pisma Świętego zaczerpnął gest umycia rąk, symbolicznego zrzucenia z siebie odpowiedzialności i dręczących wyrzutów sumienia. Procurator to przedstawiciel panującej władzy, niepozbawiony jednak wrażliwości. Nie potrafi jednak aktywnie sprzeciwić się przed straceniem niewinnego człowieka.
Jego największą cechą jest tchórzostwo – przedstawione jako najgorsze zło. Powoduje ono, że Piłat dusi w sobie moralne odruchy, nakaz sprawiedliwości, prawdy, uczciwości i miłosierdzia. W obawie przed utratą łaski cesarza i gniewem tłumu hegemon pozostaje bierny. Za taką postawę zostaje skazany na wieczną samotność, z której uwalnia go dopiero po dwóch tysiącach lat mistrz.
Woland i jego świta w „Mistrzu i Małgorzacie”
Woland wraz ze swoją piekielną trupą przybywa do Moskwy by wydać coroczny bal, a także rozliczyć się z mieszkańcami miasta, za ich niecne uczynki. Szatanowi towarzyszy kot, który posiada wszystkie ludzkie cechy i zachowania, chodzi na tylnych łapach, jada przy stole, grywa w karty, itp. Jego nieodłącznym kompanem jest osobliwie wyglądający Korowiow, ubrany w tandetne odzienie i wyposażony w dziwaczne przedmioty. Pełni funkcję prawej ręki Wolanda. Tej trójce towarzyszy również wyborny strzelec Asasello, będący demonem pustyni oraz Hella - wampirzyca. Nie wstydzi się nagości, paradując bez ubioru przed piekielną trupą, która również nie przywiązuje do tego zbytniej uwagi oraz pełni funkcję pokojówki i opiekuje się Wolandem. Sam szatan zaś koordynuje działania swych pomocników. Charakteryzuje go spokój, rozwaga i wytworność.
Jak i we wcześniejszych utworach, tak i w powieści Bułhakowa, fantastyczne postaci otoczone są osobliwymi rekwizytami. Magiczny globus Wolanda, jego laska czy też charakterystyczny, pęknięty monokl Korowiowa oraz magiczny krem, który odmłodził Małgorzatę i jej służącą Nataszę, to tylko niektóre z nich. Na szczególną uwagę zasługuje jednak bal, wydany przez szatana. Cały rytuał przygotowania Margot do przyjęcia jest nadzwyczajny i zaskakujący. Zjawiający się na balu, to umarli, którzy popełnili za życia różnorakie przestępstwa bądź inne, niecne uczynki. Przybywają przez komin, w trumnach, bądź pod postacią ludzkich szkieletów. Z wielką czcią witają Małgorzatę, z namaszczeniem całując jej kolano, ukazując w ten sposób ich szacunek i podziw dla gospodyni tego wielkiego i pięknego przyjęcia. Pojawienie się szatana i jego świty w Moskwie wiąże się również z mnóstwem innych, nadprzyrodzonych zjawisk, a także nieprzyzwoitych wypadków, jak na przykład tych, które miały miejsce w teatrze, to jest pojawienie się fałszywych pieniędzy, pozbawienie głowy konferansjera, demaskacja pozornie czcigodnego obywatela Moskwy, czy chociażby pozbawienie odzienia przybyłych na przedstawienie panien.
Wyjątkowość powieści „Mistrz i Małgorzata” polega jednak na tym, że szatan wcale nie przybywa do Moskwy w celu czynienia zła, wręcz przeciwnie, przynosi jej mieszkańcom wiele dobrego, choć oni nie potrafią tego dostrzec. Demaskuje nieuczciwych obywateli, wyznacza im karę, ale również pomaga tym prawym bądź cierpiącym odnaleźć ukojenie i szczęście – pomaga Małgorzacie w odzyskaniu Mistrza. Bułhakowski szatan i jego świta przypominają trochę mitologiczne demony. Choć czynią nieco zamętu oraz wymyślają niewybredne żarty, w rzeczywistości nie krzywdzą ludzi, którzy według nich, na to nie zasługują.
Jeszua Ha-Nocri – charakterystyka
Historyczne istnienie Jeszui potwierdza w swej wypowiedzi Woland, który zapewnia, że był uczestnikiem procesu, jak i śmierci głoszącego dobro filozofa. Jeszua to Galilejczyk pochodzący z miasta Gamala, nie pamiętał swoich rodziców. Nigdzie nie mieszkał na stałe, przenosił się z miejsca na miejsce. Wędrował od miasta do miasta. Nie miał rodziny. Umiał czytać i pisać. Znał grekę, łacinę i aramejski.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -