Jesteś w:
Cierpienia młodego Wertera
Losy głównego bohatera powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia młodego Wertera” ukształtowały nową postawę. Jest to postawa werteryczna oraz typ bohatera werterycznego. Werteryzm jest to ból duszy, ból istnienia wywołany nadwrażliwością i niemożnością spełnienia się i zaspokojenia oczekiwań.
Natomiast bohater werteryczny obdarzony jest talentem, artystyczną duszą, wrażliwością i skłonnością do marzeń. Lubi uciekać w swój własny świat. Mimo, że jest miłym i sympatycznym człowiekiem czuje się samotny i niezrozumiany. Pragnie towarzystwa, ale sam szuka samotności, odsuwa się od ludzi i tylko w pewnej izolacji od nich czuje się dobrze. Ta samotność, zatem ma swe źródło w nim samym, w jego filozofii życia i postawie życiowej.
W kontaktach międzyludzkich widzi tylko nieporozumienie. Zbliżenie się do kogokolwiek uważa za daremne. Jedynie przyroda daje mu stan ukojenia. Bohater ten przechodzi kryzys - czuje się odrzucony, co sprawia, że dotyka go ból świata - Weltschmerz powodujący poczucie bezcelowości i bezsensu życia.
Werteryzm stał się pod koniec XVIII wieku modą. Zarówno w Niemczech, jak i w całej Europie pojawiło się wielu naśladowców bohatera Goethego. Młodzież zaczęła ubierać się tak jak Werter – nosiła niebieskie fraki i żółte kamizelki. Także zainteresowania literackie czerpano z powieści o nieszczęśliwej miłości – czytano Homara i „Pieśni Osjana”. Uważali, że miłość to najwyższe uczucie, odczuwali melancholię powiązaną z „bólem istnienia”. Najbardziej skrajni wybierali drogę Wertera – popełniali samobójstwo, strzelając sobie w głowę.
Bohater werteryczny – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimLosy głównego bohatera powieści epistolarnej Johanna Wolfganga Goethego „Cierpienia młodego Wertera” ukształtowały nową postawę. Jest to postawa werteryczna oraz typ bohatera werterycznego. Werteryzm jest to ból duszy, ból istnienia wywołany nadwrażliwością i niemożnością spełnienia się i zaspokojenia oczekiwań.
Natomiast bohater werteryczny obdarzony jest talentem, artystyczną duszą, wrażliwością i skłonnością do marzeń. Lubi uciekać w swój własny świat. Mimo, że jest miłym i sympatycznym człowiekiem czuje się samotny i niezrozumiany. Pragnie towarzystwa, ale sam szuka samotności, odsuwa się od ludzi i tylko w pewnej izolacji od nich czuje się dobrze. Ta samotność, zatem ma swe źródło w nim samym, w jego filozofii życia i postawie życiowej.
W kontaktach międzyludzkich widzi tylko nieporozumienie. Zbliżenie się do kogokolwiek uważa za daremne. Jedynie przyroda daje mu stan ukojenia. Bohater ten przechodzi kryzys - czuje się odrzucony, co sprawia, że dotyka go ból świata - Weltschmerz powodujący poczucie bezcelowości i bezsensu życia.
Werteryzm stał się pod koniec XVIII wieku modą. Zarówno w Niemczech, jak i w całej Europie pojawiło się wielu naśladowców bohatera Goethego. Młodzież zaczęła ubierać się tak jak Werter – nosiła niebieskie fraki i żółte kamizelki. Także zainteresowania literackie czerpano z powieści o nieszczęśliwej miłości – czytano Homara i „Pieśni Osjana”. Uważali, że miłość to najwyższe uczucie, odczuwali melancholię powiązaną z „bólem istnienia”. Najbardziej skrajni wybierali drogę Wertera – popełniali samobójstwo, strzelając sobie w głowę.