Jesteś w: Cierpienia młodego Wertera

„Cierpienia młodego Wertera” – opracowanie, problematyka

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Znaczenie tytułu „Cierpienia młodego Wertera”


Tytuł utworu Johanna Wolfganga Goethego zapowiada jego problematykę i charakteryzuje postać głównego bohatera. „Cierpienia młodego Wertera” w pełni realizują założenia twórcze czasów „burzy i naporu”, których prekursorem był m. in. Goethe.

Tytułowy bohater epistolarnej powieści to młody człowiek - Werter, reprezentant pokolenia preromantyków. Autor swoje dzieło sytuuje w czasach sobie bliskich i ukazuje problemy pokrewne takim jak on młodym ludziom. W czasach oświecenia sztukę charakteryzowały sztywne normy, w literaturze nie było miejsca na wyrażanie głębokich uczuć i przeżyć, które odczuwają przede wszystkim młodzi ludzie. Popularność „Cierpień…” w Europie wynikała z faktu, że Goethe jako pierwszy mówił głosem całego pokolenia młodych, wyrażał ich autentyczne lęki, przemyślenia i obawy.

W tytule podkreślona zostaje także istota życia Wertera – cierpienie. Idealista obdarzony bogatą wyobraźnią wciąż poszukuje swojego szczęścia, jednak życie przynosi mu kolejne udręki i rozczarowania. Nieszczęśliwa miłość, poczucie wyobcowanie, brak panowania nad własnymi uczuciami sprawiają, że odczuwa ból istnienia, cierpi. Ostatecznie stan ten prowadzi go do samobójstwa.

W tytule, ani w całym utworze nie poznajemy imienia głównego bohatera. Na zawsze pozostanie on tylko Werterem. Zabieg ten służyć miał uniwersalizacji jego doświadczeń, dawał do zrozumienia czytelnikom, że los młodzieńca może być udziałem każdego z nich. Od imienia Werter pochodzi nazwa szczególnej postawy, którą cechowała wybujała uczuciowość i fantazja, patrzenie na świat przez pryzmat marzeń i poezji, a także niezgoda na otaczającą rzeczywistość i konwencje obyczajowe.

„Cierpienia młodego Wertera” – problematyka


Głównym zagadnieniem jakie porusza Goethe w „Cierpieniach młodego Wertera” jest nieszczęśliwa miłość. Pisarz stworzył w swym dziele nieśmiertelny portret kochanków – Wertera i Lotty, który wszedł do kanonu obok takich postaci, jak Abelard i Heloiza, Tristan i Izolda, Romeo i Julia, Laura i Filon.

Miłosny dramat rozgrywa się w utworze między trzema postaciami – Werterem, Lottą i jej narzeczonym Albertem. Werter po wyjeździe na prowincję czuje się samotny, zajmuje go kontemplowanie natury i lektura Homera. Gdy poznaje Lottę zakochuje się w niej do szaleństwa. Dziewczyna czuje z nim szczególną więź, jednak nie decyduje się na porzucenie narzeczonego. Nękany niepokojem Werter wyjeżdża, by podjąć pracę u posła, jednak nie daje mu ona satysfakcji. Jako mieszczanin jest źle wdziany w towarzystwie wyższych sfer. Porzuca zajęcie i powraca do Lotty – tera już żony Alberta.

Uczucie do Lotty zostaje spotęgowane. Werter cierpi, nie potrafi uwolnić się od myśli o kochance. Popada w apatię, coraz częściej myśli o samobójstwie. Zabija się strzałem z pistoletu Alberta. Goethe na tle zmieniających się pór roku w mistrzowski sposób opisuje kolejne etapy uczucia Wertera – od zachwytu i szczęścia, aż do przygnębienia i śmierci. Pokazuje, że miłość, która jest błogosławieństwem, potrafi być także przekleństwem. To niesłychane studium psychiki Wertera, który pogrąża się w szaleństwie i traci kontakt z rzeczywistością.

Obok problematyki związanej z nieszczęśliwą miłością autor ukazuje w utworze czasy przełomu okresu „burzy i naporu” (świadczą o tym m. in. lektury bohaterów). Porusza kwestie społeczne – nierówności między stanami, które odczuwa wywodzący się z mieszczaństwa Werter. Przeżywa on boleśnie upokorzenia doznawane ze środowiska wyższych sfer. Odrzucenie oraz nieumiejętność zapanowania nad własnymi uczuciami prowadzą go do samobójstwa. Autor szczegółowo rozważa tę kwestię, jej przyczyny i sposób oceny.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 - 



  Dowiedz się więcej