Jesteś w:
Cierpienia młodego Wertera
Wilhelm radzi Werterowi podjąć zdecydowane kroki. W swym pamiętniku Werter odkrywa, że świadomie wszedł w relacje z Lottą. Albert darzy go szczerą przyjaźnią. Przed wyjazdem w góry Werter odwiedza Alberta. Rozmawiają o pistoletach i o samobójstwie. Albert potępia je, zaś Werter uważa, że ludzie nie szukają przyczyn takich czynów. Wypowiada się pozytywnie o targnięciu się na swoje życie, wspomina o kobiecie, która utopiła się z powodu zawiedzionej miłości. Przekonuje, że człowiek w życiu kieruje się nie tylko rozumem ale i namiętnościami. Albert uważa takich ludzi za szalonych. Twierdzi, że o wiele łatwiej jest umrzeć niż znosić życie pełne udręki. Werter broni swego stanowiska.
Werter uważa, że Lotta nadal chce go widywać. Odwiedza leśniczówkę, zdobywa zaufanie jej rodzeństwa. Uważa, że wrażliwość, która wcześniej była jego błogosławieństwem – teraz jest przekleństwem. Wciąż czuje niepokój i nic nie potrafi go pocieszyć. Czuje się samotny, pogrąża się w bezczynności. Zaczyna myśleć o podjęciu pracy w poselstwie. Obawia się, że niepokój będzie mu towarzyszył wszędzie. Na urodziny 28 sierpnia otrzymuje od Lotty i Alberta paczkę z książkami przewiązaną kokardą Lotty. Przypomina mu wspólnie spędzone chwile.
Werter nie może przestać myśleć o Lotcie. Ogarnia go szaleństwo miłości. Ma świadomość pustki, czasem płacze na ramieniu ukochanej. Nie potrafi znaleźć dla siebie miejsca. Przyjaciel Wilhelm przekonuje go, by wyjechał. 10 września Werter idzie na ostatni przed wyjazdem spacer z Albertem i Lottą. Rozmawiają o zmarłych i o możliwości spotkania po śmierci. Po pożegnaniu i odejściu narzeczonych Werter płacze.
Księga druga
20 października Werter rozpoczyna pracę u posła. Narażony jest z jego strony na upokorzenia, ponieważ poseł jest pedantyczny i często go poprawia. Poznaje hrabiego C., który jest mu przychylny i krytykuje postępowanie posła. Wertera zżera nuda, drażnią go mieszczańskie zwyczaje i zachowania oraz różnice między stanami. Poznaje pannę B., która urzeka go swą prostotą.
20 stycznia 1772 roku Werter pisze list do Lotty z chłopskiej gospody podczas burzy. Pisze o swych uczuciach, obcości i braku celu w życiu. Wspomina o pannie B., która przypomina mu ukochaną. Układy z posłem są coraz gorsze. Werter dostaje upomnienie od ministra i chce zrezygnować z pracy, jednak powstrzymuje go list hrabiego C.
Werter dowiaduje się o ślubie Alberta i Lotty. 14 marca Werter odwiedza hrabiego C., gdzie zastaje wytworne towarzystwo. Zauważa, że otoczenie traktuje go z dystansem, z mniejszą niż dotychczas życzliwością. Dowiaduje się, że nie chcą jego obecności, więc opuszcza towarzystwo. Plotka o tym wydarzeniu obiega miasto. Od panny B. dowiaduje się, że część pań poprosiła o jego wyproszenie. Werter składa dymisję. Postanawia wyjechać do księcia ***, który polubił jego towarzystwo.
W maju bohater odwiedza swoją rodzinną miejscowość, którą opuścił z matka po śmierci ojca. Odwiedza miejsca, które pamięta z dzieciństwa. Zamieszkuje u księcia, który ceni jego talent. Zastanawia się nad pójściem do wojska, jednak jego gospodarz odradza mu tego. W czerwcu opuszcza zamek księcia. Pragnie znaleźć swoje miejsce w życiu. Udaje się do kopalń w pobliżu miejsca zamieszkania Lotty. Po 10 miesiącach powraca do Wahlheim. Myśli, że Lotta byłaby z nim szczęśliwsza niż z Albertem.
Pod lipą spotyka kobietę poznaną przed laty, jedno z jej dzieci zmarło. Zauważa, że się zmienił. Czuje zazdrość o Lottę. Parobek, którego uczucie podziwiał został wyrzucony ze służby po wyznaniu jej miłości. Wyznając Lotcie, że o niej myśli wprawia ją w zdenerwowanie. Sprawia sobie nowy niebieski frak, który nosił od poznania ukochanej. Ponownie odwiedza Lottę i odczuwa przyjemność dotykania oswojonego kanarka, którego głaskała dziewczyna.
Werter dowiaduje się, że drzewo pod którym siedział wraz z Lottą u proboszcza po jego śmierci zostało wycięte. Uważa, że Albert nie jest szczęśliwy w małżeństwie. Zamiast Homera zaczyna czytać pieśni Osjana. Podczas ponownej wizyty u Lotty odczuwa znikomość swego istnienia. Wszystko oprócz Lotty traci dla niego znaczenie. Czuje cierpienie, za które obwinia siebie. Pragnie cierpieć w samotności. Spotkania z Lottą są dla niego bolesne, dziewczyna zaczyna dostrzegać jego ból.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
„Cierpienia młodego Wertera” - streszczenie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWilhelm radzi Werterowi podjąć zdecydowane kroki. W swym pamiętniku Werter odkrywa, że świadomie wszedł w relacje z Lottą. Albert darzy go szczerą przyjaźnią. Przed wyjazdem w góry Werter odwiedza Alberta. Rozmawiają o pistoletach i o samobójstwie. Albert potępia je, zaś Werter uważa, że ludzie nie szukają przyczyn takich czynów. Wypowiada się pozytywnie o targnięciu się na swoje życie, wspomina o kobiecie, która utopiła się z powodu zawiedzionej miłości. Przekonuje, że człowiek w życiu kieruje się nie tylko rozumem ale i namiętnościami. Albert uważa takich ludzi za szalonych. Twierdzi, że o wiele łatwiej jest umrzeć niż znosić życie pełne udręki. Werter broni swego stanowiska.
Werter uważa, że Lotta nadal chce go widywać. Odwiedza leśniczówkę, zdobywa zaufanie jej rodzeństwa. Uważa, że wrażliwość, która wcześniej była jego błogosławieństwem – teraz jest przekleństwem. Wciąż czuje niepokój i nic nie potrafi go pocieszyć. Czuje się samotny, pogrąża się w bezczynności. Zaczyna myśleć o podjęciu pracy w poselstwie. Obawia się, że niepokój będzie mu towarzyszył wszędzie. Na urodziny 28 sierpnia otrzymuje od Lotty i Alberta paczkę z książkami przewiązaną kokardą Lotty. Przypomina mu wspólnie spędzone chwile.
Werter nie może przestać myśleć o Lotcie. Ogarnia go szaleństwo miłości. Ma świadomość pustki, czasem płacze na ramieniu ukochanej. Nie potrafi znaleźć dla siebie miejsca. Przyjaciel Wilhelm przekonuje go, by wyjechał. 10 września Werter idzie na ostatni przed wyjazdem spacer z Albertem i Lottą. Rozmawiają o zmarłych i o możliwości spotkania po śmierci. Po pożegnaniu i odejściu narzeczonych Werter płacze.
Księga druga
20 października Werter rozpoczyna pracę u posła. Narażony jest z jego strony na upokorzenia, ponieważ poseł jest pedantyczny i często go poprawia. Poznaje hrabiego C., który jest mu przychylny i krytykuje postępowanie posła. Wertera zżera nuda, drażnią go mieszczańskie zwyczaje i zachowania oraz różnice między stanami. Poznaje pannę B., która urzeka go swą prostotą.
20 stycznia 1772 roku Werter pisze list do Lotty z chłopskiej gospody podczas burzy. Pisze o swych uczuciach, obcości i braku celu w życiu. Wspomina o pannie B., która przypomina mu ukochaną. Układy z posłem są coraz gorsze. Werter dostaje upomnienie od ministra i chce zrezygnować z pracy, jednak powstrzymuje go list hrabiego C.
Werter dowiaduje się o ślubie Alberta i Lotty. 14 marca Werter odwiedza hrabiego C., gdzie zastaje wytworne towarzystwo. Zauważa, że otoczenie traktuje go z dystansem, z mniejszą niż dotychczas życzliwością. Dowiaduje się, że nie chcą jego obecności, więc opuszcza towarzystwo. Plotka o tym wydarzeniu obiega miasto. Od panny B. dowiaduje się, że część pań poprosiła o jego wyproszenie. Werter składa dymisję. Postanawia wyjechać do księcia ***, który polubił jego towarzystwo.
W maju bohater odwiedza swoją rodzinną miejscowość, którą opuścił z matka po śmierci ojca. Odwiedza miejsca, które pamięta z dzieciństwa. Zamieszkuje u księcia, który ceni jego talent. Zastanawia się nad pójściem do wojska, jednak jego gospodarz odradza mu tego. W czerwcu opuszcza zamek księcia. Pragnie znaleźć swoje miejsce w życiu. Udaje się do kopalń w pobliżu miejsca zamieszkania Lotty. Po 10 miesiącach powraca do Wahlheim. Myśli, że Lotta byłaby z nim szczęśliwsza niż z Albertem.
Pod lipą spotyka kobietę poznaną przed laty, jedno z jej dzieci zmarło. Zauważa, że się zmienił. Czuje zazdrość o Lottę. Parobek, którego uczucie podziwiał został wyrzucony ze służby po wyznaniu jej miłości. Wyznając Lotcie, że o niej myśli wprawia ją w zdenerwowanie. Sprawia sobie nowy niebieski frak, który nosił od poznania ukochanej. Ponownie odwiedza Lottę i odczuwa przyjemność dotykania oswojonego kanarka, którego głaskała dziewczyna.
Werter dowiaduje się, że drzewo pod którym siedział wraz z Lottą u proboszcza po jego śmierci zostało wycięte. Uważa, że Albert nie jest szczęśliwy w małżeństwie. Zamiast Homera zaczyna czytać pieśni Osjana. Podczas ponownej wizyty u Lotty odczuwa znikomość swego istnienia. Wszystko oprócz Lotty traci dla niego znaczenie. Czuje cierpienie, za które obwinia siebie. Pragnie cierpieć w samotności. Spotkania z Lottą są dla niego bolesne, dziewczyna zaczyna dostrzegać jego ból.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -