Jesteś w: Adam Mickiewicz

Pielgrzym bohaterem Sonetów krymskich

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Pielgrzym to nowy typ bohatera, charakterystycznego dla romantyzmu. W "Sonetach krymskich" Adam Mickiewicz wprowadził go by pokazać los poety-tułacza, opowiedzieć prawdę o losie człowieka pozbawionego ojczyzny. Kreując postać pielgrzyma pragnął stworzyć obraz własnej osobowości, a za pomocą egzotyki Krymu swoje stany emocjonalne.

Pielgrzym to postać na wskroś romantyczna. Cechuje go samotność, którą możemy dwojako pojmować. Mickiewiczowski bohater jest wygnańcem, zmuszonym do opuszczenia ojczyzny i tułaczki po obcych krajach. Obarczony zostaje bagażem pamięci, los gorzko go doświadcza.

Odczuwa również samotność uczuciową, ponieważ znajduje się daleko od ludzi, których kocha. O tym, że podmiot liryczny "Sonetów krymskich" jest przykładem bohatera bajronicznego, świadczy między innymi cytat z "Burzy":
"samotny podróżny nie znający lęku, nie umie się modlić i nie ma kogo żegnać".
Poeta z "Sonetów krymskich" nie jest zwykłym podróżnikiem. Nazywa siebie pielgrzymem, który oddalony od miejsc rodzinnych, pragnie zgłębić tajemnice świata i praw nim rządzących. Zagłębia się między innymi w przeszłość chanów krymskich, podziwia wielkość i potęgę Krymu, choć wciąż myślami powraca do ojczyzny.

Pielgrzym jest przede wszystkim ciekawym świata podróżnikiem. Otaczająca go egzotyczna natura przytłacza go swym ogromem, potęgą i pięknem. Duże wrażenie wywołują na nim nowe krajobrazy. Nie boi się zapuszczać w nieznane. Spojrzenie w przepaść stanowi dla niego metafizyczne doznanie, które pozwala mu pojmować sens oglądanych osobliwości Krymu.

Mickiewicz w "Sonetach krymskich" po raz pierwszy wprowadził do literatury polskiej tak misternie zbudowaną postać pielgrzyma. Jest przykładem bohatera romantycznego -osamotnionego, oddalonego od ojczyzny, zmagającego się z przeciwnościami. W następnych utworach polskiego wieszcza możemy oglądać jego dalszą ewolucję.



  Dowiedz się więcej