Jesteś w:
Motyw anioła
Dorota Terakowska, Tam gdzie spadają anioły… - anioły to pyszne istoty przepełnione myślą o wyższości nad człowiekiem, łamią zasady Drabiny i wykonują pokazowy lot nad ziemią. Konsekwencją tego czynu jest walka pomiędzy dobrymi a strąconymi, czarnymi aniołami w wyniku, czego mała Ewa traci swego Anioła-Stróża. Ave - strącony z drabiny anioł nie wie nic o swoim bracie, Vea - aniele strąconym podczas Bożego podziału świata na dobry i zły. Anioły nie umierają. Strącony, okaleczony, bezskrzydły Anioł Stróż Ewy - Ave - przyjmuje postać miejscowego upośledzonego bezdomnego. Vea otwiera oczy bratu na to, co dla niego obce. Opowiada mu o rzeczach zakazanych na drabinie. Obydwa anioły są dla siebie przewodnikami po różnych płaszczyznach życia ludzkiego. Obydwaj także dowiadują się, że nie wszystkie ludzkie istoty są wypełnione złem jak sądził Vea. Bracia doszukują się kłamstw, jakie były im wpajane przez wieki a jednocześnie Ave wciąż zdobywa doświadczenie opiekując się małą ludzką istotą. Ave po raz kolejny łamie surowe zasady Drabiny Anielskiej, gdy zdradza Ewie jak przywrócić mu moc, za co czekała anioła sroga kara.
• Pieter Bruegel, „Upadek zbuntowanych aniołów” - obraz pochodzi z 1562 roku, ukazuje kontrast pomiędzy dobrymi a złymi istotami niebieskimi. Księga objawienia ukazuje walkę archanioła Michała z upadłymi aniołami. Temat popularny w sztuce od średniowiecza. Potępione stworzenia są ukazane jako monstrualne, hybrydowe istoty, ten motyw Bruegel pożyczył od Bosha, który przedstawiał postaci z ludzko - zwierzęcymi cechami. Ci, co reprezentują dobro spływające z błękitnego nieba w swych eleganckich szatach walczą bez wysiłku. Na ich twarzach nie widać zmęczenia a wręcz pogodne spojrzenia, są piękni i znajdują się ponad upadłymi. Przeklęte anioły spadają w stronę ciemności piekielnych skręcając się w depresji, ledwie panując nad swymi ruchami. Z nieba widać ciągle spadające potwory. Zło przegrało i nie ma już szans na ocalenie. Postaci upadłych istot nakładają się na siebie.
Na ich twarzach widać strach, złość i przerażenie. Lewy i prawy brzegu obrazu zajmują anioły z anielskimi rogami, zapewne ogłaszające zwycięstwo dobra nad złem. Na dalszym planie widać ogromną, jasno świecącą kulę – prawdopodobnie słońce, od którego złe anioły tworzą drogę prowadzącą na sam dół, okupioną bólem i cierpieniem. To kara za ich złość, dumę, pychę i bunt. Strąceni zostali z rajskiego świata, pełnego dobrobytu, w mroczną otchłań zła. Kształty anielskich postaci są niczym nieskrępowane, swobodne i wyprostowane. Natomiast upadłe istoty przypominają martwe, poskręcane figury. Czyste i dobre boskie osoby namalowano w jasnych odcieniach, tworząc widoczny kontrast ze zdemoralizowanymi aniołami w ciemnych kolorach, gdzie przeważa czerwień, brąz i czerń. Dobro znowu pokonało podstępne zło.
• Fra Angelico, „Zwiastowanie” - jest to obraz ołtarzowy namalowany około 1426 roku. Tematem jest Zwiastowanie NMP zaczerpnięte z Ewangelii św. Łukasza. Archanioł przemawia do Maryi, stojąc w pełnej szacunku pozie. W górnym lewym rogu artysta namalował dwie ręce Boga Ojca, które wypuszczają ze świetlistego kręgu złote promienie i gołębia, który jest widoczny obok drugiej od lewej kolumny, nad głową Archanioła Gabriela, jakby na przedłużeniu jego pochylonej sylwetki. Smuga światła symbolizuje Ducha Świętego, który zbliża się do NMP. Jest to chwila tuż przed poczęciem Maryi. Pomiędzy Archaniołem a Najświętszą Marią Panną artysta namalował także jaskółkę, siedzącą na pręcie łączącym kolumny. Symbolizuje ona czystość Maryi. Scena odgrywa się na ganku, który jest otoczony kolumnami. Cała budowa jest zbyt niska a kolumny zbyt cienkie by utrzymać sklepienie. Artysta chciał w ten sposób uniknąć powiązania tej sceny z jakąkolwiek budową na świecie. Uważał, że żadne miejsce nie jest godne by umieścić tam tak ważne wydarzenie, dlatego posłużył się nierzeczywistą architekturą. Z lewej strony widoczna jest scena wygnania Adam i Ewy z raju. W ten sposób artysta na jednym obrazie pokazał rezultat grzechu pierworodnego i zapowiedź jego odkupienia, zatem połączył Stary i Nowy Testament.
• Botticelli, „Zwiastowanie” - dzieło powstałe w 1490 r. to scena, w której Maria dowiaduje się, że została wybrana na Matkę Bożą. Anioł gwałtownie przyklęka trzymając w jednej ręce lilię - symbol dziewictwa, drugą wyciąga w geście pełnym Mocy, którą przyciągana jest nachylająca się ku niemu z opuszczonym wzrokiem Maria. Jej ręce wyrażają nagły strach i jednocześnie przyzwolenie. Kontrapunkt dla tej pełnej napięcia sceny i kształtowanych ostrym kolorem i światłocieniem form, stanowi sztywny jakby zastygły w powietrznej ciszy, perspektywicznie ujęty krajobraz za oknem.
• Peter Paul Rubens, „Upadek Zbuntowanych Aniołów” - obraz namalowany został w latach 1618 – 1620. Na obrazie zwraca uwagę duża dynamika. Widzimy wiele postaci aniołów, które spadają w dół. Jak mówi nam tytuł obrazu są to anioły zbuntowane przeciw Bogu. Na obrazie widoczna jest duża gra świateł i koloru. Kolorystyka jest bardzo kontrastowa, widzimy dużo czerni, czerwieni i żółci. Kolor czerwony symbolizuje tutaj ogień, a co za tym idzie piekło które pochłania aniołów. W górnym lewym rogu widzimy szczelinę w ciemności skąd przedostają się jasne promienie. Prawdopodobnie jest to blask nieba z którego spadają upadłe anioły. upadły anioł to anioł wypędzony z nieba za sprzeciwienie się Bogu lub powstanie przeciwko Niemu. Po Pierwszej Wojnie w Niebie wielu aniołów zostało wypędzonych stając się upadłymi aniołami. To właśnie autor obrazu chciał nam pokazać.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw anioła
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Motyw anioła - wprowadzenie
- Motyw anioła w literaturze
- Motyw anioła w malarstwie
- Motyw anioła w filmie
- Motyw anioła - przykłady wstępów wypracowań
- Motyw anioła - przykłady zakończeń wypracowań
- Motyw anioła - tematy wypracowań
- Motyw anioła - literatura przedmiotowa
- Motyw anioła - literatura podmiotowa
Dorota Terakowska, Tam gdzie spadają anioły… - anioły to pyszne istoty przepełnione myślą o wyższości nad człowiekiem, łamią zasady Drabiny i wykonują pokazowy lot nad ziemią. Konsekwencją tego czynu jest walka pomiędzy dobrymi a strąconymi, czarnymi aniołami w wyniku, czego mała Ewa traci swego Anioła-Stróża. Ave - strącony z drabiny anioł nie wie nic o swoim bracie, Vea - aniele strąconym podczas Bożego podziału świata na dobry i zły. Anioły nie umierają. Strącony, okaleczony, bezskrzydły Anioł Stróż Ewy - Ave - przyjmuje postać miejscowego upośledzonego bezdomnego. Vea otwiera oczy bratu na to, co dla niego obce. Opowiada mu o rzeczach zakazanych na drabinie. Obydwa anioły są dla siebie przewodnikami po różnych płaszczyznach życia ludzkiego. Obydwaj także dowiadują się, że nie wszystkie ludzkie istoty są wypełnione złem jak sądził Vea. Bracia doszukują się kłamstw, jakie były im wpajane przez wieki a jednocześnie Ave wciąż zdobywa doświadczenie opiekując się małą ludzką istotą. Ave po raz kolejny łamie surowe zasady Drabiny Anielskiej, gdy zdradza Ewie jak przywrócić mu moc, za co czekała anioła sroga kara.
Motyw anioła w malarstwie
• Pieter Bruegel, „Upadek zbuntowanych aniołów” - obraz pochodzi z 1562 roku, ukazuje kontrast pomiędzy dobrymi a złymi istotami niebieskimi. Księga objawienia ukazuje walkę archanioła Michała z upadłymi aniołami. Temat popularny w sztuce od średniowiecza. Potępione stworzenia są ukazane jako monstrualne, hybrydowe istoty, ten motyw Bruegel pożyczył od Bosha, który przedstawiał postaci z ludzko - zwierzęcymi cechami. Ci, co reprezentują dobro spływające z błękitnego nieba w swych eleganckich szatach walczą bez wysiłku. Na ich twarzach nie widać zmęczenia a wręcz pogodne spojrzenia, są piękni i znajdują się ponad upadłymi. Przeklęte anioły spadają w stronę ciemności piekielnych skręcając się w depresji, ledwie panując nad swymi ruchami. Z nieba widać ciągle spadające potwory. Zło przegrało i nie ma już szans na ocalenie. Postaci upadłych istot nakładają się na siebie.
Na ich twarzach widać strach, złość i przerażenie. Lewy i prawy brzegu obrazu zajmują anioły z anielskimi rogami, zapewne ogłaszające zwycięstwo dobra nad złem. Na dalszym planie widać ogromną, jasno świecącą kulę – prawdopodobnie słońce, od którego złe anioły tworzą drogę prowadzącą na sam dół, okupioną bólem i cierpieniem. To kara za ich złość, dumę, pychę i bunt. Strąceni zostali z rajskiego świata, pełnego dobrobytu, w mroczną otchłań zła. Kształty anielskich postaci są niczym nieskrępowane, swobodne i wyprostowane. Natomiast upadłe istoty przypominają martwe, poskręcane figury. Czyste i dobre boskie osoby namalowano w jasnych odcieniach, tworząc widoczny kontrast ze zdemoralizowanymi aniołami w ciemnych kolorach, gdzie przeważa czerwień, brąz i czerń. Dobro znowu pokonało podstępne zło.
• Fra Angelico, „Zwiastowanie” - jest to obraz ołtarzowy namalowany około 1426 roku. Tematem jest Zwiastowanie NMP zaczerpnięte z Ewangelii św. Łukasza. Archanioł przemawia do Maryi, stojąc w pełnej szacunku pozie. W górnym lewym rogu artysta namalował dwie ręce Boga Ojca, które wypuszczają ze świetlistego kręgu złote promienie i gołębia, który jest widoczny obok drugiej od lewej kolumny, nad głową Archanioła Gabriela, jakby na przedłużeniu jego pochylonej sylwetki. Smuga światła symbolizuje Ducha Świętego, który zbliża się do NMP. Jest to chwila tuż przed poczęciem Maryi. Pomiędzy Archaniołem a Najświętszą Marią Panną artysta namalował także jaskółkę, siedzącą na pręcie łączącym kolumny. Symbolizuje ona czystość Maryi. Scena odgrywa się na ganku, który jest otoczony kolumnami. Cała budowa jest zbyt niska a kolumny zbyt cienkie by utrzymać sklepienie. Artysta chciał w ten sposób uniknąć powiązania tej sceny z jakąkolwiek budową na świecie. Uważał, że żadne miejsce nie jest godne by umieścić tam tak ważne wydarzenie, dlatego posłużył się nierzeczywistą architekturą. Z lewej strony widoczna jest scena wygnania Adam i Ewy z raju. W ten sposób artysta na jednym obrazie pokazał rezultat grzechu pierworodnego i zapowiedź jego odkupienia, zatem połączył Stary i Nowy Testament.
• Botticelli, „Zwiastowanie” - dzieło powstałe w 1490 r. to scena, w której Maria dowiaduje się, że została wybrana na Matkę Bożą. Anioł gwałtownie przyklęka trzymając w jednej ręce lilię - symbol dziewictwa, drugą wyciąga w geście pełnym Mocy, którą przyciągana jest nachylająca się ku niemu z opuszczonym wzrokiem Maria. Jej ręce wyrażają nagły strach i jednocześnie przyzwolenie. Kontrapunkt dla tej pełnej napięcia sceny i kształtowanych ostrym kolorem i światłocieniem form, stanowi sztywny jakby zastygły w powietrznej ciszy, perspektywicznie ujęty krajobraz za oknem.
• Peter Paul Rubens, „Upadek Zbuntowanych Aniołów” - obraz namalowany został w latach 1618 – 1620. Na obrazie zwraca uwagę duża dynamika. Widzimy wiele postaci aniołów, które spadają w dół. Jak mówi nam tytuł obrazu są to anioły zbuntowane przeciw Bogu. Na obrazie widoczna jest duża gra świateł i koloru. Kolorystyka jest bardzo kontrastowa, widzimy dużo czerni, czerwieni i żółci. Kolor czerwony symbolizuje tutaj ogień, a co za tym idzie piekło które pochłania aniołów. W górnym lewym rogu widzimy szczelinę w ciemności skąd przedostają się jasne promienie. Prawdopodobnie jest to blask nieba z którego spadają upadłe anioły. upadły anioł to anioł wypędzony z nieba za sprzeciwienie się Bogu lub powstanie przeciwko Niemu. Po Pierwszej Wojnie w Niebie wielu aniołów zostało wypędzonych stając się upadłymi aniołami. To właśnie autor obrazu chciał nam pokazać.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -