Jesteś w:
Motyw Boga
• „Stworzenie świata” - William Blake - obraz powstał w 1794 roku, a wykonany został akwarelami metodą trawienia reliefowego. W centralnej jego części znajduje się postać mężczyzny. Z tytułu dzieła można wnioskować, iż jest to Bóg ujęty w momencie tworzenia świata. Postać ta ma ciało młodzieńca, co może oznaczać potęgę i siłę, zaś twarz, siwe, rozwiane włosy i broda wskazują na jego sędziwość, która może być wyrazem mądrości i doświadczenia. Mężczyzna znajduje się wewnątrz emanującego palącą czerwienią i jaskrawą żółcią okręgu. Reszta płótna pozostaje ciemna, co może symbolizować pustkę panującą przed stworzeniem. Blake`owski Bóg w lewej dłoni dzierży cyrkiel. Może to wskazywać, iż świat tworzony jest według zasad geometrycznych, w sposób naukowy i surowy. W konturach owego cyrkla, przypominającego także snopy światła, ukryta jest grecka litera alfa, oznaczająca początek. Być może odnosi się to do dzieła, które za chwilę nastąpi – Bóg nada początek światu. Na obrazie ukryta została także ostatnia litera greckiego alfabetu – omega, która mieści się w rozświetlonym kręgu. Zestawienie tych dwóch liter ukazuje moc i potęgę Boga. To on jest siłą sprawczą powstania świata, w jego dłoni zawiera się „początek”, on sam jest końcem.
• „Dekalog”, reż. Krzysztof Kieślowski - każdy trwający blisko godzinę odcinek, stanowi wariację na temat jednego z Dziesięciu Przykazań. Jednak żaden z filmów nie odzwierciedla dosłownie dziesięciu przykazań w kontekście wiary chrześcijańskiej. Pierwsza część cyklu odpowiada pierwszemu z dziesięciu przykazań - „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”. W scenariuszu ujęte zostało ono w sposób podstawowy - jest to problem istnienia Boga w ogóle, a także kreowania przez współczesnego człowieka fałszywych bożków. Twórcy filmu nieprzypadkowo owym bożkiem uczynili komputer - chcieli uniknąć tradycyjnej, biblijnej wykładni grzechu, sprzeniewierzenia się boskim nakazom.
• „Dziesięcioro przykazań”, reż. Robert Dornhelm - opowiedziana z wielką pompą superprodukcja na podstawie Pisma Świętego. Naród Żydowski jest w niewoli Egipskiej, lecz Bóg zsyła na ziemię swego sługę Mojżesza. Cudem uratowany i wychowany u boku przyszłego Faraona, musi opuścić Egipt. Dopiero sam Bóg każe mu tam wrócić i uwolnić naród Izraela z niewoli. Mojżesz zwraca się z prośbą o uwolnienie Żydów, lecz gdy to nie skutkuje zsyła na Egipt siedem plag. Potem wyprowadza Żydów z Egiptu, do ziemi obiecanej.
• „Dziesięć przykazań”, reż. Cecil B. DeMille - film składa się z dwóch części, biblijnej i współczesnej. Pierwsza z nich poświęcona jest Mojżeszowi. Film przedstawia życie Mojżesza i Żydów w Egipcie pod władzą Ramzesa, ucieczkę z Egiptu w poszukiwaniu Ziemi Obiecanej, przejście Morza Czerwonego, zawarcie przymierza, kult złotego cielca. Sceny przejścia przez Morze Czerwone, zrealizowane z użyciem efektów specjalnych i w kolorze, do dzisiaj robią wielkie wrażenie. W drugiej części reżyser mówi o znaczeniu dekalogu w świecie współczesnym.
• „Goście Wieczerzy Pańskiej”, reż. Ingmar Bergman - akcja rozgrywa się od ranka do zmroku i toczy się głównie w kościele i szkolnej klasie. Pastor ma bardzo mocny kryzys wiary. Powątpiewa w istnienie Boga, nie jest w stanie słowem wesprzeć przychodzących do niego po radę nielicznych wiernych. Sam jest nieczuły, surowy i tłamsi w sobie złość. Bergman bierze pod lupę Boga, wiarę, miłość i sens życia.
• „Milczenie”, reż. Ingmar Bergman - obraz kończy cykl filmów Bergmana poświęconych stosunkowi człowieka do Boga. Jak podkreślał sam Bergman tytułowe milczenie to milczenie Boga, a film stanowi obraz świata osieroconego po śmierci Boga, która dokonała się w „Gościach Wieczerzy Pańskiej”. Symboliczną postacią uosabiającą Boga jest zmarły ojciec. Jego śmierć to dla hedonistycznej Anny wyzwolenie od wszelkich rygorów moralnych i całkowity permisywizm. Natomiast dla purytańskiej Ester odejście ojca równało się krachowi systemu fundamentalnych wartości i utracie sensu życia.
• „Mojżesz, reż. Roger Young - film z cyklu „Stary Testament” opowiada dzieje Mojżesza, rzecznika przymierza syryjskiego, uważanego za najważniejszy akt religijny.
• „Ofiarowanie”, reż. Andrzej Tarkowski - dla Aleksandra, pięćdziesięcioletniego intelektualisty - podobnie jak dla wielu bohaterów Dostojewskiego - największym wzorcem moralnym jest Jezus Chrystus. Gdy zatem zostaje ogłoszony alarm ostrzegający przed eksplozją atomową, Aleksander postanawia ofiarować się Bogu, aby w ten sposób oddalić apokaliptyczną wizję.
• „Pasja”, reż. Mel Gibson - film to opis ostatnich 12 godzin życia Jezusa Chrystusa. To zdecydowanie najmocniejsze przedstawienie Pasji z jakim spotkaliśmy się do tej pory w kinie. Film jest wierny przekazom historycznym, biblijnym oraz teologicznym. „Pasja” to obrazowe dzieło sztuki prowokujące do poważnego myślenia i refleksji nad śmiercią Chrystusa osoby o różnych przekonaniach religijnych. Jest to film o wierze, nadziei, miłości i przebaczeniu - a więc o tym, czego bardzo potrzeba w dzisiejszych burzliwych czasach.
• „Powrót”, reż. Andriej Zwiagincew - w filmie można odnaleźć wiele symboli religijnych. Również postać ojca może kojarzyć się z Bogiem. Scena podczas kolacji, kiedy ojciec rozlewa wino - kojarzy się z ostatnią wieczerzą. Moment, gdy chłopcy widzą ojca po raz pierwszy, w dziwnej pozie na łóżku - z Chrystusem ukrzyżowanym. Także podróż, której celu chłopcy właściwie nie znają, kojarzy się z wędrówką Abrahama, gdy miał zgładzić syna.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -
Motyw Boga
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim• „Stworzenie świata” - William Blake - obraz powstał w 1794 roku, a wykonany został akwarelami metodą trawienia reliefowego. W centralnej jego części znajduje się postać mężczyzny. Z tytułu dzieła można wnioskować, iż jest to Bóg ujęty w momencie tworzenia świata. Postać ta ma ciało młodzieńca, co może oznaczać potęgę i siłę, zaś twarz, siwe, rozwiane włosy i broda wskazują na jego sędziwość, która może być wyrazem mądrości i doświadczenia. Mężczyzna znajduje się wewnątrz emanującego palącą czerwienią i jaskrawą żółcią okręgu. Reszta płótna pozostaje ciemna, co może symbolizować pustkę panującą przed stworzeniem. Blake`owski Bóg w lewej dłoni dzierży cyrkiel. Może to wskazywać, iż świat tworzony jest według zasad geometrycznych, w sposób naukowy i surowy. W konturach owego cyrkla, przypominającego także snopy światła, ukryta jest grecka litera alfa, oznaczająca początek. Być może odnosi się to do dzieła, które za chwilę nastąpi – Bóg nada początek światu. Na obrazie ukryta została także ostatnia litera greckiego alfabetu – omega, która mieści się w rozświetlonym kręgu. Zestawienie tych dwóch liter ukazuje moc i potęgę Boga. To on jest siłą sprawczą powstania świata, w jego dłoni zawiera się „początek”, on sam jest końcem.
Motyw Boga w filmie
• „Dekalog”, reż. Krzysztof Kieślowski - każdy trwający blisko godzinę odcinek, stanowi wariację na temat jednego z Dziesięciu Przykazań. Jednak żaden z filmów nie odzwierciedla dosłownie dziesięciu przykazań w kontekście wiary chrześcijańskiej. Pierwsza część cyklu odpowiada pierwszemu z dziesięciu przykazań - „Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną”. W scenariuszu ujęte zostało ono w sposób podstawowy - jest to problem istnienia Boga w ogóle, a także kreowania przez współczesnego człowieka fałszywych bożków. Twórcy filmu nieprzypadkowo owym bożkiem uczynili komputer - chcieli uniknąć tradycyjnej, biblijnej wykładni grzechu, sprzeniewierzenia się boskim nakazom.
• „Dziesięcioro przykazań”, reż. Robert Dornhelm - opowiedziana z wielką pompą superprodukcja na podstawie Pisma Świętego. Naród Żydowski jest w niewoli Egipskiej, lecz Bóg zsyła na ziemię swego sługę Mojżesza. Cudem uratowany i wychowany u boku przyszłego Faraona, musi opuścić Egipt. Dopiero sam Bóg każe mu tam wrócić i uwolnić naród Izraela z niewoli. Mojżesz zwraca się z prośbą o uwolnienie Żydów, lecz gdy to nie skutkuje zsyła na Egipt siedem plag. Potem wyprowadza Żydów z Egiptu, do ziemi obiecanej.
• „Dziesięć przykazań”, reż. Cecil B. DeMille - film składa się z dwóch części, biblijnej i współczesnej. Pierwsza z nich poświęcona jest Mojżeszowi. Film przedstawia życie Mojżesza i Żydów w Egipcie pod władzą Ramzesa, ucieczkę z Egiptu w poszukiwaniu Ziemi Obiecanej, przejście Morza Czerwonego, zawarcie przymierza, kult złotego cielca. Sceny przejścia przez Morze Czerwone, zrealizowane z użyciem efektów specjalnych i w kolorze, do dzisiaj robią wielkie wrażenie. W drugiej części reżyser mówi o znaczeniu dekalogu w świecie współczesnym.
• „Goście Wieczerzy Pańskiej”, reż. Ingmar Bergman - akcja rozgrywa się od ranka do zmroku i toczy się głównie w kościele i szkolnej klasie. Pastor ma bardzo mocny kryzys wiary. Powątpiewa w istnienie Boga, nie jest w stanie słowem wesprzeć przychodzących do niego po radę nielicznych wiernych. Sam jest nieczuły, surowy i tłamsi w sobie złość. Bergman bierze pod lupę Boga, wiarę, miłość i sens życia.
• „Milczenie”, reż. Ingmar Bergman - obraz kończy cykl filmów Bergmana poświęconych stosunkowi człowieka do Boga. Jak podkreślał sam Bergman tytułowe milczenie to milczenie Boga, a film stanowi obraz świata osieroconego po śmierci Boga, która dokonała się w „Gościach Wieczerzy Pańskiej”. Symboliczną postacią uosabiającą Boga jest zmarły ojciec. Jego śmierć to dla hedonistycznej Anny wyzwolenie od wszelkich rygorów moralnych i całkowity permisywizm. Natomiast dla purytańskiej Ester odejście ojca równało się krachowi systemu fundamentalnych wartości i utracie sensu życia.
• „Mojżesz, reż. Roger Young - film z cyklu „Stary Testament” opowiada dzieje Mojżesza, rzecznika przymierza syryjskiego, uważanego za najważniejszy akt religijny.
• „Ofiarowanie”, reż. Andrzej Tarkowski - dla Aleksandra, pięćdziesięcioletniego intelektualisty - podobnie jak dla wielu bohaterów Dostojewskiego - największym wzorcem moralnym jest Jezus Chrystus. Gdy zatem zostaje ogłoszony alarm ostrzegający przed eksplozją atomową, Aleksander postanawia ofiarować się Bogu, aby w ten sposób oddalić apokaliptyczną wizję.
• „Pasja”, reż. Mel Gibson - film to opis ostatnich 12 godzin życia Jezusa Chrystusa. To zdecydowanie najmocniejsze przedstawienie Pasji z jakim spotkaliśmy się do tej pory w kinie. Film jest wierny przekazom historycznym, biblijnym oraz teologicznym. „Pasja” to obrazowe dzieło sztuki prowokujące do poważnego myślenia i refleksji nad śmiercią Chrystusa osoby o różnych przekonaniach religijnych. Jest to film o wierze, nadziei, miłości i przebaczeniu - a więc o tym, czego bardzo potrzeba w dzisiejszych burzliwych czasach.
• „Powrót”, reż. Andriej Zwiagincew - w filmie można odnaleźć wiele symboli religijnych. Również postać ojca może kojarzyć się z Bogiem. Scena podczas kolacji, kiedy ojciec rozlewa wino - kojarzy się z ostatnią wieczerzą. Moment, gdy chłopcy widzą ojca po raz pierwszy, w dziwnej pozie na łóżku - z Chrystusem ukrzyżowanym. Także podróż, której celu chłopcy właściwie nie znają, kojarzy się z wędrówką Abrahama, gdy miał zgładzić syna.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 - - 10 - - 11 -