Jesteś w:
Motyw szatana
Kontrastem jest też niebo które z jednej strony otulone jest błękitem, a z drugiej ciemnym niebieskim kolorem. Za ludźmi widnieje ich cień. Wygląda na to jakby była to kobieta i mężczyzna. Kobieta posiada czerwoną szatę, a mężczyzna szatę barwy błękitnej. Cień postaci połykanej przez diabła pada także na jego ciało. Cień symbolizuje ciemność i duszę. Czerwony kolor w który przyodziana jest kobieta to symbol odwagi, energii i zapału. Widać na obrazie, że postacie znajdują się niedaleko Siły nieczystej. Są lekko pochylone, co sprawia wrażenie, iż idą szybkim krokiem. Szatan żywi się postaciami człowieka, dlatego nie umiera. Zawsze na swojej drodze znajduje ofiary. Nie szuka przeciwnika, wręcz przeciwnie. Wybiera osoby słabe by posilić się ich grzechami.
• Delacroix E., „Mefistofeles i Faust” – na obrazie można zobaczyć postać Mefistofelesa, potężnego, zdrowego, dobrze zbudowanego mężczyzny, odzianego w bogate szaty, a kolor ubioru postaci pokrywa się z jego tożsamością. Ma on na głowie czerwoną, czy też purpurową czapkę: barwa ta oznacza energię, zapał, odwagę, potęgę, władzę czy też radość. Po prawej stronie jest umieszczona długa czerwona kotara, ten kolor to również barwa magii, upiorów, duszków, a właśnie taka panuje tam atmosfera. Mefistofeles ma w ręku miecz, symbolizujący los, wolność, przysięgę, siłę, ale jednocześnie śmierć i strach. Oprócz tego możemy zauważyć czaszkę, znajdującą się ponad głowami postaci; przypomina ona o śmierci, upływającym czasie, niebezpieczeństwie oraz marności i krótkotrwałości życia ludzkiego. Postawiony obok Mefistofelesa globus oznacza edukację, wiedzę zdobytą przez Fausta oraz może być to odniesienie do rozkoszy zmysłowych czy też ziemskich pragnień. Ponadto z lewej strony obrazu widzimy lustro, czyli świat, życie, przeznaczenie, ale również próżność (Faust okazał ową próżność wdając się w konszachty z diabłem); lub ramę, która może symbolizować przejście człowieka z jednego świata do drugiego.
• Memling H., „Sąd ostateczny” - malarz zastosował formę tryptyku - obraz jest złożony z trzech części. Środkowa część obrazu przedstawia najprawdopodobniej Czyściec lub Ziemię, gdzie odbywa się Sąd i ważenie dusz, lewe skrzydło dzieła to wstąpienie do nieba, a prawe - strącenie do piekła. Ludzie po stronie Piekła wpadają w panikę, próbują uciekać. Stoją powykrzywiani w potwornym bólu, a diabły bez skrupułów targają ich po ziemi. Gleba, na której stoi Archanioł, im bliżej strony piekielnej, staje się coraz mniej żyzna i w efekcie staje się skałą. Prawa część obrazu przedstawia najbardziej tajemniczą i przerażającą wizję - czeluście piekielne. Czarne diabły z długimi ogonami strącają dusze potępionych do ognia przy pomocy wideł, odbierając potępieńcom wszelką godność, a ci palą się w jego płomieniach i cierpią męki - jest to kara za ciężkie grzechy. Mimika ludzi ukazuje lęk oraz cierpienie. W tle widać skały i bardzo ciemne chmury, a ponad ciałami unosi się siwy dym. Z góry anioł z trąbą obserwuje z przerażeniem męki dusz. Miejsce to jest bardzo ponure i napawa strachem.
• Pacher M. „Diabeł pokazuje księgę świętemu Augustynowi” - obraz przedstawia świętego Augustyna w szatach biskupich i z pastorałem, wskazującym na jego godność i funkcję pasterza dusz, oraz strasznie rozzłoszczonego diabła. Powodem tego było iż św. Augustyn odmówiwszy pobożnie kompletę, sprawił, iż w księdze grzechów na stronie z zapiskami o nim zostało jedynie puste miejsce. Fantazja artysty stworzyła demona o cechach ludzkich i zwierzęcych zarazem, mającego figurę człowieka, chude ramiona, koźle nogi, ogon i rogi jelenia. Skrzydła nietoperza i zielona, gadzia skóra wywodzą się z tradycji średniowiecznych przedstawień. Z uszu bestii wydobywają się płomienie ognia, a na jego pośladkach znajduje się druga twarz. Przeraża on swoim wyglądem zwykłego obserwatora jednak na twarzy św. Augustyna nie widać żadnych emocji, tak jakby postać demona była dla niego już znana. Kompozycja dzieła jest otwarta i dynamiczna. Obraz ten ukazuje wizerunek demona, który był bardzo popularny w średniowieczu i epoce renesansu. Diabeł miał swoim wizerunkiem przerażać, jednak bardzo często pokazywany był przez artystów jako ten, który skazany jest na porażkę kiedy walczy, bądź przeciwstawia się osobie duchownej.
• „Triumf szatana”, obraz wg projektu Jana Matejki - obraz triumfu Szatana jest rezultatem zastosowania myśli ludzkiej i wiedzy dla osobistych zamiarów zawłaszczenia świata, wzbogacenia się i dyktatury. Jego potęga zdominowała świat. Depcze zdrowy rozsądek, podsyca wzniecane ludzką ręką pożary i zagładę wszystkiego, co człowiek stworzył dla swego szczęścia i radości. Jako reprezentant ludzkości uosabiający nihilizm, głupotę i zanik wiary stoi nad zwłokami samobójcy, który wcześniej zamordował swoje dzieci. Triumfalnie trzyma nogę na jego głowie i wskazuje na zamglone słońce, symbol upadku i zaćmienia umysłu.
• „Adwokat diabła”, reż. Taylor Hackford - młody, błyskotliwy adwokat za sławę i pieniądze płaci najwyższą cenę. Przyjmując nową posadę tym samym podpisuje cyrograf z diabłem. Choć do tej pory nie przegrał żadnej sprawy, może przegrać duszę.
• „Dziecko Rosemary”, reż. Roman Polański - opowieść o kochającym się małżeństwie z Nowego Jorku, które oczekuje narodzin swego pierwszego dziecka. Jak każda przyszła matka, Rosemary przeżywa uczuciowy zamęt; radość przemieszaną z lękiem i niepewnością. Jej mąż, ambitny, ale niedoceniony aktor, zawiera pakt z diabłem dzięki któremu pragnie odmienić swój los.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -
Motyw szatana
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
Kontrastem jest też niebo które z jednej strony otulone jest błękitem, a z drugiej ciemnym niebieskim kolorem. Za ludźmi widnieje ich cień. Wygląda na to jakby była to kobieta i mężczyzna. Kobieta posiada czerwoną szatę, a mężczyzna szatę barwy błękitnej. Cień postaci połykanej przez diabła pada także na jego ciało. Cień symbolizuje ciemność i duszę. Czerwony kolor w który przyodziana jest kobieta to symbol odwagi, energii i zapału. Widać na obrazie, że postacie znajdują się niedaleko Siły nieczystej. Są lekko pochylone, co sprawia wrażenie, iż idą szybkim krokiem. Szatan żywi się postaciami człowieka, dlatego nie umiera. Zawsze na swojej drodze znajduje ofiary. Nie szuka przeciwnika, wręcz przeciwnie. Wybiera osoby słabe by posilić się ich grzechami.
• Delacroix E., „Mefistofeles i Faust” – na obrazie można zobaczyć postać Mefistofelesa, potężnego, zdrowego, dobrze zbudowanego mężczyzny, odzianego w bogate szaty, a kolor ubioru postaci pokrywa się z jego tożsamością. Ma on na głowie czerwoną, czy też purpurową czapkę: barwa ta oznacza energię, zapał, odwagę, potęgę, władzę czy też radość. Po prawej stronie jest umieszczona długa czerwona kotara, ten kolor to również barwa magii, upiorów, duszków, a właśnie taka panuje tam atmosfera. Mefistofeles ma w ręku miecz, symbolizujący los, wolność, przysięgę, siłę, ale jednocześnie śmierć i strach. Oprócz tego możemy zauważyć czaszkę, znajdującą się ponad głowami postaci; przypomina ona o śmierci, upływającym czasie, niebezpieczeństwie oraz marności i krótkotrwałości życia ludzkiego. Postawiony obok Mefistofelesa globus oznacza edukację, wiedzę zdobytą przez Fausta oraz może być to odniesienie do rozkoszy zmysłowych czy też ziemskich pragnień. Ponadto z lewej strony obrazu widzimy lustro, czyli świat, życie, przeznaczenie, ale również próżność (Faust okazał ową próżność wdając się w konszachty z diabłem); lub ramę, która może symbolizować przejście człowieka z jednego świata do drugiego.
• Memling H., „Sąd ostateczny” - malarz zastosował formę tryptyku - obraz jest złożony z trzech części. Środkowa część obrazu przedstawia najprawdopodobniej Czyściec lub Ziemię, gdzie odbywa się Sąd i ważenie dusz, lewe skrzydło dzieła to wstąpienie do nieba, a prawe - strącenie do piekła. Ludzie po stronie Piekła wpadają w panikę, próbują uciekać. Stoją powykrzywiani w potwornym bólu, a diabły bez skrupułów targają ich po ziemi. Gleba, na której stoi Archanioł, im bliżej strony piekielnej, staje się coraz mniej żyzna i w efekcie staje się skałą. Prawa część obrazu przedstawia najbardziej tajemniczą i przerażającą wizję - czeluście piekielne. Czarne diabły z długimi ogonami strącają dusze potępionych do ognia przy pomocy wideł, odbierając potępieńcom wszelką godność, a ci palą się w jego płomieniach i cierpią męki - jest to kara za ciężkie grzechy. Mimika ludzi ukazuje lęk oraz cierpienie. W tle widać skały i bardzo ciemne chmury, a ponad ciałami unosi się siwy dym. Z góry anioł z trąbą obserwuje z przerażeniem męki dusz. Miejsce to jest bardzo ponure i napawa strachem.
• Pacher M. „Diabeł pokazuje księgę świętemu Augustynowi” - obraz przedstawia świętego Augustyna w szatach biskupich i z pastorałem, wskazującym na jego godność i funkcję pasterza dusz, oraz strasznie rozzłoszczonego diabła. Powodem tego było iż św. Augustyn odmówiwszy pobożnie kompletę, sprawił, iż w księdze grzechów na stronie z zapiskami o nim zostało jedynie puste miejsce. Fantazja artysty stworzyła demona o cechach ludzkich i zwierzęcych zarazem, mającego figurę człowieka, chude ramiona, koźle nogi, ogon i rogi jelenia. Skrzydła nietoperza i zielona, gadzia skóra wywodzą się z tradycji średniowiecznych przedstawień. Z uszu bestii wydobywają się płomienie ognia, a na jego pośladkach znajduje się druga twarz. Przeraża on swoim wyglądem zwykłego obserwatora jednak na twarzy św. Augustyna nie widać żadnych emocji, tak jakby postać demona była dla niego już znana. Kompozycja dzieła jest otwarta i dynamiczna. Obraz ten ukazuje wizerunek demona, który był bardzo popularny w średniowieczu i epoce renesansu. Diabeł miał swoim wizerunkiem przerażać, jednak bardzo często pokazywany był przez artystów jako ten, który skazany jest na porażkę kiedy walczy, bądź przeciwstawia się osobie duchownej.
• „Triumf szatana”, obraz wg projektu Jana Matejki - obraz triumfu Szatana jest rezultatem zastosowania myśli ludzkiej i wiedzy dla osobistych zamiarów zawłaszczenia świata, wzbogacenia się i dyktatury. Jego potęga zdominowała świat. Depcze zdrowy rozsądek, podsyca wzniecane ludzką ręką pożary i zagładę wszystkiego, co człowiek stworzył dla swego szczęścia i radości. Jako reprezentant ludzkości uosabiający nihilizm, głupotę i zanik wiary stoi nad zwłokami samobójcy, który wcześniej zamordował swoje dzieci. Triumfalnie trzyma nogę na jego głowie i wskazuje na zamglone słońce, symbol upadku i zaćmienia umysłu.
Motyw szatana w filmie
• „Adwokat diabła”, reż. Taylor Hackford - młody, błyskotliwy adwokat za sławę i pieniądze płaci najwyższą cenę. Przyjmując nową posadę tym samym podpisuje cyrograf z diabłem. Choć do tej pory nie przegrał żadnej sprawy, może przegrać duszę.
• „Dziecko Rosemary”, reż. Roman Polański - opowieść o kochającym się małżeństwie z Nowego Jorku, które oczekuje narodzin swego pierwszego dziecka. Jak każda przyszła matka, Rosemary przeżywa uczuciowy zamęt; radość przemieszaną z lękiem i niepewnością. Jej mąż, ambitny, ale niedoceniony aktor, zawiera pakt z diabłem dzięki któremu pragnie odmienić swój los.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 - - 6 - - 7 - - 8 - - 9 -