Jesteś w: Zbrodnia i kara

Rozważając sens zdania „Samo istnienie nigdy mu nie wystarczało, zawsze chciał czegoś więcej" oraz treść "Zbrodni i kary" oceń poglądy oraz czyny Rodiona Raskolnikowa

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Zdanie „Samo istnienie nigdy mu nie wystarczało, zawsze chciał czegoś więcej” jest kwintesencją charakteru oraz postępowania głównego bohatera dzieła „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego.
Rodiona Raskolnikowa można nazwać XIXwiecznym buntownikiem i samotnikiem. Cechowała go wybujała ambicja oraz nieprzeciętna wrażliwość, udowodnione wielokrotnie w toku akcji. Swoje kontrowersyjne poglądy wyłożył w napisanym na studiach artykule „O zbrodni” . stwierdził w nim między innymi, że ludzie „niezwykli” mają prawo eliminować jednostki „zwykłe”, uznawał wyższość ludzi wybitnych, odrzucających istniejące prawa i tworzących nową moralność. Do tej grupy zaliczał sam siebie, stawiając się na przykład obok Napoleona.
Gdy już stworzył własną ideologię, postanowił udowodnić sam sobie, do której z grup się zalicza:

„czy jestem drżącą kreaturą, czy też mam prawo?”

Cechowało go przekonanie, że jest zobowiązany dla dobra ludzkości dokonać wielkiego czynu. Za dowód swej niezwykłości obrał zamordowanie nieuczciwej lichwiarki, bogacącej się na nędzy innych,

Raskolnikow boleśnie odczuwał swoje wyobcowanie społeczne, cierpiał z powodu rozdźwięku między możliwościami własnego rozumu (uważał je za człowieka nieprzeciętnie inteligentnego) a społecznymi ograniczeniami, takimi jak zawód czy pozycja w towarzystwie.



  Dowiedz się więcej