Jesteś w:
Balladyna
Dramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” został napisany w 1834 roku, w czasie pobytu poety w Szwajcarii, w Genewie. Wydano go w Paryżu w 1839 roku.
Do stworzenia tego dramatu zainspirowała Słowackiego sytuacja polskiej emigracji po powstaniu listopadowym / 1830 – 1831 /. Rozproszyła się ona po krajach zachodniej Europy
/ Francja, Szwajcaria, Belgia, Wielka Brytania, Saksonia /. Był to okres tzw. Wielkiej Emigracji.
Nastroje panujące wśród emigrantów były złe. Środowisko podzieliło się na liczne ugrupowania i obozy, które toczyły ze sobą spory.
W tych okolicznościach Słowackiemu przyszła do głowy myśl, by napisać dzieło, które pokazywałoby „optymistyczną” przeszłość kraju i jego ogólnohistoryczne przeznaczenie. Myśl poety była zgodna z romantyczną historiozofią. Zakładała ona, że losy narodu i państwa polskiego zostały ustalone w chwili powołania go do istnienia wolą Boga.
Takie przekonanie spowodowało, że sięgnął po tematykę pozahistoryczną, legendarną, przypominającą Polakom tradycję i główne wartości, tchnącą optymizmem. Chciał to jednak zrobić
w sposób niekonwencjonalny – posługując się ironią wobec otaczanej kultem tradycji. Powstało w ten sposób dzieło nowatorskie. Tego nowatorstwa Słowacki sam obawiał się. W jednym z listów pisze o „Balladynie” „(...) bo choć rzecz jest polska, ale nie patriotyczna, więc gotowa mi źle odpłacić...”
strona: - 1 - - 2 -
„Balladyna” - czas i geneza powstania utworu
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimDramat Juliusza Słowackiego „Balladyna” został napisany w 1834 roku, w czasie pobytu poety w Szwajcarii, w Genewie. Wydano go w Paryżu w 1839 roku.
Do stworzenia tego dramatu zainspirowała Słowackiego sytuacja polskiej emigracji po powstaniu listopadowym / 1830 – 1831 /. Rozproszyła się ona po krajach zachodniej Europy
/ Francja, Szwajcaria, Belgia, Wielka Brytania, Saksonia /. Był to okres tzw. Wielkiej Emigracji.
Nastroje panujące wśród emigrantów były złe. Środowisko podzieliło się na liczne ugrupowania i obozy, które toczyły ze sobą spory.
W tych okolicznościach Słowackiemu przyszła do głowy myśl, by napisać dzieło, które pokazywałoby „optymistyczną” przeszłość kraju i jego ogólnohistoryczne przeznaczenie. Myśl poety była zgodna z romantyczną historiozofią. Zakładała ona, że losy narodu i państwa polskiego zostały ustalone w chwili powołania go do istnienia wolą Boga.
Takie przekonanie spowodowało, że sięgnął po tematykę pozahistoryczną, legendarną, przypominającą Polakom tradycję i główne wartości, tchnącą optymizmem. Chciał to jednak zrobić
w sposób niekonwencjonalny – posługując się ironią wobec otaczanej kultem tradycji. Powstało w ten sposób dzieło nowatorskie. Tego nowatorstwa Słowacki sam obawiał się. W jednym z listów pisze o „Balladynie” „(...) bo choć rzecz jest polska, ale nie patriotyczna, więc gotowa mi źle odpłacić...”
strona: - 1 - - 2 -