Jesteś w:
Ignacy Krasicki
Szczur i kot – bajka mówiąca o zarozumialstwie;
Krasicki w swej bajce rysuje klasyczną sytuację znaną ze świata ludzi, ubierając ja w postaci zwierzęce – szczura kota. Autor piętnuje pychę i arogancję szczura, pokazując jednocześnie, iż jego los nie jest szczęśliwy. Szczur, w swej pysze i zarozumialstwie, zapomina o kocie, który wykorzystując słabość tego pierwszego dusi go i zjada. Szczur to alegoria pychy i głupoty. Jest przekonany, iż całe nabożeństwo, w którym uczestniczy, odbywa się na jego cześć. Chwali się tym przed innymi szczurami, nie zauważając (odurzony wonią kadzideł, które – jak mniema – palą się na jego cześć) zbliżającego się kota. Ten zaś, niewiele myśląc, rzuca się na szczura.
Krasicki stara się pokazać, iż pycha, nieuzasadnione wysokie mniemanie o sobie oraz arogancja mogą mieć fatalne skutki. Nie tylko bowiem ogłupiają, ale usypiają czujność i nie pozwalają szybko zareagować na czyhające niebezpieczeństwa. Ludzie naiwni przegrywają rywalizację z bardziej doświadczonymi, sprytniejszymi i silniejszymi.
Morał, który zawiera bajka, jest prostym ostrzeżeniem. Nie należy kierować się w życiu pychą, nieuzasadnioną pewnością siebie, zarozumialstwem, jest to bowiem łatwa droga do katastrofy. Brak chociażby minimum krytycyzmu osłabia nasze zdolności obronne i usypia instynkt samozachowawczy.
Bajka jest czterowersowa, co niektórzy określają mianem mistrzostwa skrótu – w tak niewielu słowach Krasicki potrafił ująć tak wiele zdarzeń i cech. Jest to bajka ezopowa i epigramatyczna – zwierzęta przywdziewają w niej bowiem ludzkie cechy, a napisana jest językiem zwięzłym, za pomocą trafnych myślowych skrótów.
Szczur i kot - interpretacja
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSzczur i kot – bajka mówiąca o zarozumialstwie;
Krasicki w swej bajce rysuje klasyczną sytuację znaną ze świata ludzi, ubierając ja w postaci zwierzęce – szczura kota. Autor piętnuje pychę i arogancję szczura, pokazując jednocześnie, iż jego los nie jest szczęśliwy. Szczur, w swej pysze i zarozumialstwie, zapomina o kocie, który wykorzystując słabość tego pierwszego dusi go i zjada. Szczur to alegoria pychy i głupoty. Jest przekonany, iż całe nabożeństwo, w którym uczestniczy, odbywa się na jego cześć. Chwali się tym przed innymi szczurami, nie zauważając (odurzony wonią kadzideł, które – jak mniema – palą się na jego cześć) zbliżającego się kota. Ten zaś, niewiele myśląc, rzuca się na szczura.
Krasicki stara się pokazać, iż pycha, nieuzasadnione wysokie mniemanie o sobie oraz arogancja mogą mieć fatalne skutki. Nie tylko bowiem ogłupiają, ale usypiają czujność i nie pozwalają szybko zareagować na czyhające niebezpieczeństwa. Ludzie naiwni przegrywają rywalizację z bardziej doświadczonymi, sprytniejszymi i silniejszymi.
Morał, który zawiera bajka, jest prostym ostrzeżeniem. Nie należy kierować się w życiu pychą, nieuzasadnioną pewnością siebie, zarozumialstwem, jest to bowiem łatwa droga do katastrofy. Brak chociażby minimum krytycyzmu osłabia nasze zdolności obronne i usypia instynkt samozachowawczy.
Bajka jest czterowersowa, co niektórzy określają mianem mistrzostwa skrótu – w tak niewielu słowach Krasicki potrafił ująć tak wiele zdarzeń i cech. Jest to bajka ezopowa i epigramatyczna – zwierzęta przywdziewają w niej bowiem ludzkie cechy, a napisana jest językiem zwięzłym, za pomocą trafnych myślowych skrótów.