Jesteś w:
Ignacy Krasicki
Satyra ta ma złożony i przewrotny charakter. Pod irracjonalnymi zarzutami skierowanymi do konserwatywnej szlachty poeta ukrył jej prawdziwe zalety. Wytykał więc królowi jego mądrość, szacunek dla ludzi, łagodność i uczciwość, zarzucając jednocześnie, iż Stanisław August nie należy do królów – wojowników, którzy jedynie mają szansę na zwojowanie świata.
Narratorem w satyrze jest przedstawiciel antystanisławowskiej szlachty, który zarzuca królowi m.in. złe pochodzenie - nie z królewskiego rodu, lecz ze szlachty, mądrość, uczciwość, szacunek dla nauki i sztuki, dobroć. Narrator stara się powiedzieć, iż dobry król winien być przeciwieństwem Augusta – człowiekiem okrutnym, budzącym strach, gardzącym nauką etc..
W ten zawoalowany sposób Krasicki starał się zarysować obóz ludzi krytykujących króla i jego działalność. Wskazuje tym samym na główne cechy przedstawicieli tego obozu – na ich pieniactwo, gadulstwo, umysłową ciasnotę, bezmyślność, głupotę polityczną i infantylność niektórych zachowań. Krasicki stosuje więc tutaj zabieg ironii.
Sposób, w jaki autor przedstawił swe argumenty, nazywany jest liryką aktora – Krasicki stworzył bohatera, który w monologu skierowanym do króla wyraził poglądy będące zaprzeczeniem opinii poety.
Do króla - opracowanie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimSatyra ta ma złożony i przewrotny charakter. Pod irracjonalnymi zarzutami skierowanymi do konserwatywnej szlachty poeta ukrył jej prawdziwe zalety. Wytykał więc królowi jego mądrość, szacunek dla ludzi, łagodność i uczciwość, zarzucając jednocześnie, iż Stanisław August nie należy do królów – wojowników, którzy jedynie mają szansę na zwojowanie świata.
Narratorem w satyrze jest przedstawiciel antystanisławowskiej szlachty, który zarzuca królowi m.in. złe pochodzenie - nie z królewskiego rodu, lecz ze szlachty, mądrość, uczciwość, szacunek dla nauki i sztuki, dobroć. Narrator stara się powiedzieć, iż dobry król winien być przeciwieństwem Augusta – człowiekiem okrutnym, budzącym strach, gardzącym nauką etc..
W ten zawoalowany sposób Krasicki starał się zarysować obóz ludzi krytykujących króla i jego działalność. Wskazuje tym samym na główne cechy przedstawicieli tego obozu – na ich pieniactwo, gadulstwo, umysłową ciasnotę, bezmyślność, głupotę polityczną i infantylność niektórych zachowań. Krasicki stosuje więc tutaj zabieg ironii.
Sposób, w jaki autor przedstawił swe argumenty, nazywany jest liryką aktora – Krasicki stworzył bohatera, który w monologu skierowanym do króla wyraził poglądy będące zaprzeczeniem opinii poety.