Jesteś w: Motyw historii

Motyw historii

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim


Motyw historii - przykłady wstępów


A. Historia inspiracją dzieł literatury i malarstwa. Przedstaw na wybranych tekstach kultury.

Przykład wstępu:

Cyceron powiedział kiedyś, że historia jest nauczycielką życia. W tych czterech słowach zawarł bardzo ważne stwierdzenie. Przeszłość bowiem uczy nas jak powinniśmy postępować, by uniknąć porażki oraz tego, co należy zrobić, by osiągnąć zamierzony cel. Doświadczenia minionych pokoleń bywają bardzo przydatne dla współczesnych. Umiejętne korzystanie z nich może w znaczący sposób wpłynąć na losy całego narodu. Fakt ten sprawił, że wielu artystów często sięga do przeszłości, by znaleźć w niej nie tylko tło przedstawianych wydarzeń, ale także, by za jej pomocą poruszyć ważne kwestie społeczne i polityczne. Historia bywa szczególnie przydatna w trudnych i przełomowych okresach dziejów.

B. Wielkie wydarzenia historyczne i ich odbicie w literaturze. Ukaż na wybranych przykładach.

Przykład wstępu:

Obserwując historię wojen, rewolucji i historycznych zawieruch oraz analizując związane z nimi teksty literackie, zauważamy, w jaki sposób wielkie wydarzenia wpływają na los jednostek i jak doświadczają zbiorowość. Zdecydowanie częściej przynoszą więcej zła niż korzyści. Literatura – jako odzwierciedlenie życia – ukazuje losy jednostki w trybach historii. Wielkie wydarzenia historyczne miały istotne znaczenie dla dziejów całego narodu i bohaterów literackich.

Motyw historii - przykłady zakończeń


Najważniejszym elementem zakończenia są wnioski nawiązujące do postawionej tezy. Jest ono także podsumowaniem całej pracy. Warto postarać się, by zakończenie nie zamykało i nie wyczerpywało danego tematu, a ukazywało inne możliwości interpretacji, dalsze kierunki poszukiwań.

A. Historia inspiracją dzieł literatury i malarstwa. Przedstaw na wybranych tekstach kultury.

Przykład zakończenia:

Historia ma ogromny wpływ na twórców kultury. Podniosłe wydarzenia, sukcesy, mogą być źródłem wielu interpretacji – w literaturze, sztuce. Okazuje się, że historię można przekazywać nie tylko poprzez daty i nazwiska, czasem nadanie jej bardziej przystępnego wyrazu, stworzenie tła, akcji, bohaterów powoduje, że poznajemy własną tożsamość, osiągnięcia. Możemy być dumnymi Polakami. Historia jest nauką życia, jest zapisem przeszłości, a jej znajomość pozwala godnie wejść nam w przyszłość. Popularność i żywe zapotrzebowanie odbiorców na powieści historyczne, zwłaszcza w pozytywizmie, ma więc swoje uzasadnienie. Brało się ono nie tylko ze wspomnienia romantycznych ucieczek z marnego „dzisiaj” do wzniosłego „wczoraj”, ale przede wszystkim trwania niewoli: pamięć własnej przeszłości uważano z warunek ocalenia narodowości. Sienkiewicz historię ożywił, Kossak przelał na płótno. Wszystko po to, aby zachować dorobek naszych przodków, aby nie zapomnieć wielkich bitew, postaci, a nawet idei i postaw dla nas współczesnych.

B. Wielkie wydarzenia historyczne i ich odbicie w literaturze. Ukaż na wybranych przykładach.

Przykład zakończenia:

Przez cały czas istnienia literatury powstawały książki, w których historia była głównym, lub drugoplanowym tematem. Wydarzenia historyczne zawsze były, są i na pewno będą natchnieniem dla pisarzy. Ludzie zawsze chętnie czytają historie bohaterów, podziwiają ich wyczyny, przygody. Czytamy utwory, w których są te opisy zawarte, aby pogłębić wiedzę historyczną, dowiedzieć się o stylu życia ludzi w dawnych czasach. Poeci pisali o wydarzeniach historycznych, aby przekazać wiedzę, kolejnym pokoleniom. Utwory, w których umieszczono wątki historyczne są dobrym źródłem wiedzy historycznej w latach późniejszych. Ze względu na sytuacje polityczne panujące w państwie, poeci za pomocą różnych sposobów pisali o historii. Używali metafor, porównań, symboli, różnych gatunków i rodzajów literackich. Aby opisać powstanie styczniowe Orzeszkowa posługiwała się językiem ezopowym.

Sienkiewicz, aby wzbudzić w narodzie uczucia patriotyczne, opisał wydarzenia historyczne z innej epoki. Bardzo wymowne są tu słowa pana Zagłoby: „Niech, gdy ciężkie czasy nadejdą, wspomną na nas i nie desperują nigdy, bacząc na to, że nie masz takowych terminów z, z których by się viribus unitis (łac. wspólnymi siłami) i przy boskich auxiliach (łac. pomocy) podnieść nie można” Henryk Sienkiewicz w „Potopie” porównał czasy zniewolonej Polski przez zaborców do najazdu szwedzkiego, by przypomnieć ludziom zwycięskie walki i czasy wolności. Pisarz okazał się mistrzem stylizacji archaicznej. Z języka staropolskiego wydobył cechy typowe, a zarazem zrozumiałe i czytelne dla współczesnych odbiorców.

Mickiewicz w „Panu Tadeuszu” nie przedstawił wydarzeń historycznych wprost. On wplótł historię w życie bohaterów. Podobnie postąpił Słowacki. Przedstawił powstanie listopadowe jako klęskę, ukazał przyczyny porażki. Można powiedzieć, że literatura stała się „pamiętnikiem” historii. Na przestrzeni dziejów literatura upamiętnia ważne wydarzenia historyczne. Dzięki temu pamięć o tych wydarzeniach zachowała się do współczesności.

Motyw historii - literatura podmiotowa


Lista najpopularniejszych tekstów kultury odwołujących się do motywu tańca:
Książka:

1. Andrzejewski J., Popiół i diament, Wydawnictwo „Greg”, Kraków 2004.
2. Baczyński K.K., Poezje, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1970.
3. Baczyński K. K., Pokolenie [w:] tegoż, Utwory zebrane, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1961.
strona:   - 1 -  - 2 -  - 3 -  - 4 -  - 5 -  - 6 -  - 7 -  - 8 -  - 9 -  - 10 -  - 11 -  - 12 -  - 13 -