Jesteś w:
A..., B..., C...
Joanna Lipska to główna bohaterka utworu, była ona młodą dziewczyną, córką profesora. Po śmierci ojca mieszkała z bratem w „wielkim mieście wielkich Niemiec” i prowadziła mu skromne gospodarstwo. Była to dziewczyna ładna: „cerę twarzy miała bladawą i często zmęczoną, małe różowe usta i wielkie szare oczy, które kryształową swą przezroczystością przypominały czasem oczy dziecięce.” Stan jej odzieży pozostawiał wiele do życzenia: przerabiane, cerowane suknie, brzydkie, grube buty, stary, zniszczony kapelusz. W czarnej sukience wyglądała na osobę nieśmiałą, która unika towarzystwa.
Joannie bardzo dokuczał brak pracy. Co prawda prowadziła gospodarstwo brata, ale zależało jej na tym, aby mieć stałe zajęcie i być komuś potrzebną. Chciała mieć pracę, która przyniosłaby korzyść innym ludziom, a jej samej dała możliwość chociażby skromnego zarobku.
Ojciec przekazywał jej swoją wiedzę, by mogła zostać nauczycielką, dzięki jego staraniom posiadała niewielki zasób wiedzy, ale wystarczający do nauczenia dzieci czytania i pisania. Gdy zorganizowała w swym domu małą szkołę, zaczęły do niej uczęszczać dzieci z sąsiedztwa na zajęcia. Bohaterka poczuła się radosna, bowiem odnalazła w życiu cel, była dumna z postępów swoich uczniów. Wykonywana praca satysfakcjonowała Joasię – znalazło to odzwierciedlenie w jej wyglądzie – zmieniła się, wyglądała weselej, zdrowiej.
Panna Lipska to osoba skromna, dobra i pracowita. Rodzice uczniów mieli bardzo dobrą opinię o nauczycielce. Chwalili ją, wiedzieli, że to osoba uczciwa i sumienna, bronili jej także w sądzie: „Bardzo sumiennie uczyła, bardzo sumiennie …” Dzieci przepadały za młodą nauczycielką, która nie podnosiła głosu, a jeśli upominała, to czyniła to delikatnie. Była osobą zaangażowaną w działalność społeczną, poświęcającą się dla innych. Przede wszystkim dbała o dobro brata oraz dzieci z podwórka.
Wyrok sądu i sroga kara nie złamały postawy bohaterki. Joanna postanowiła kontynuować nauczanie. Była przecież osobą o silnym charakterze, prawdziwą patriotką, która czyniła innym wiele dobrego.
Charakterystyka Joanny Lipskiej
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJoanna Lipska to główna bohaterka utworu, była ona młodą dziewczyną, córką profesora. Po śmierci ojca mieszkała z bratem w „wielkim mieście wielkich Niemiec” i prowadziła mu skromne gospodarstwo. Była to dziewczyna ładna: „cerę twarzy miała bladawą i często zmęczoną, małe różowe usta i wielkie szare oczy, które kryształową swą przezroczystością przypominały czasem oczy dziecięce.” Stan jej odzieży pozostawiał wiele do życzenia: przerabiane, cerowane suknie, brzydkie, grube buty, stary, zniszczony kapelusz. W czarnej sukience wyglądała na osobę nieśmiałą, która unika towarzystwa.
Joannie bardzo dokuczał brak pracy. Co prawda prowadziła gospodarstwo brata, ale zależało jej na tym, aby mieć stałe zajęcie i być komuś potrzebną. Chciała mieć pracę, która przyniosłaby korzyść innym ludziom, a jej samej dała możliwość chociażby skromnego zarobku.
Ojciec przekazywał jej swoją wiedzę, by mogła zostać nauczycielką, dzięki jego staraniom posiadała niewielki zasób wiedzy, ale wystarczający do nauczenia dzieci czytania i pisania. Gdy zorganizowała w swym domu małą szkołę, zaczęły do niej uczęszczać dzieci z sąsiedztwa na zajęcia. Bohaterka poczuła się radosna, bowiem odnalazła w życiu cel, była dumna z postępów swoich uczniów. Wykonywana praca satysfakcjonowała Joasię – znalazło to odzwierciedlenie w jej wyglądzie – zmieniła się, wyglądała weselej, zdrowiej.
Panna Lipska to osoba skromna, dobra i pracowita. Rodzice uczniów mieli bardzo dobrą opinię o nauczycielce. Chwalili ją, wiedzieli, że to osoba uczciwa i sumienna, bronili jej także w sądzie: „Bardzo sumiennie uczyła, bardzo sumiennie …” Dzieci przepadały za młodą nauczycielką, która nie podnosiła głosu, a jeśli upominała, to czyniła to delikatnie. Była osobą zaangażowaną w działalność społeczną, poświęcającą się dla innych. Przede wszystkim dbała o dobro brata oraz dzieci z podwórka.
Wyrok sądu i sroga kara nie złamały postawy bohaterki. Joanna postanowiła kontynuować nauczanie. Była przecież osobą o silnym charakterze, prawdziwą patriotką, która czyniła innym wiele dobrego.