Jesteś w:
Wesele
Gospodarz, którego pierwowzorem był Włodzimierz Tetmajer, odgrywa kluczową rolę w akcji dramatu. Zwłaszcza dla problematyki narodowo-wyzwoleńczej, jego rozmowa z Wernyhorą jest najważniejszą sceną „Wesela”.
Postać ta stanowi ogniwo spajające obydwie grupy społeczne obecne na weselu, czyli inteligencję i chłopów. Gospodarz wywodził się z Krakowa, gdzie się wychował i pobierał nauki, a następnie zyskał sławę jako malarz. Od dziesięciu lat mieszkał jednak w Bronowicach, skąd pochodziła jego żona. To w ich chacie odbywa się wesele.
Już sam wystrój chaty nakazuje czytelnikowi sądzić, że Gospodarz jest patriotą. Świadczą o tym obrazy Jana Matejki, jak chociażby „Kościuszko pod Racławicami”. Ponadto z eksponatów możemy odgadnąć, że jest nie tylko dumny ze swoich szlacheckich korzeni (pasy i szable zawieszone na ścianach), ale także z nowej tożsamości, jaką zyskał przeprowadzając się na wieś (kufer posagowy w kącie izby).
Faktycznie, wsłuchując się w jego słowa czytelnik nabiera przekonania, że Gospodarz jest patriotą tęskniącym za czasami wielkiej Polski. Ponadto łatwo zorientować się, że jego fascynacja wsią i chłopstwem nie ma wiele wspólnego z ludomanią, a jest szczera. Szczególnie imponuje mu bohaterstwo i waleczność chłopów.
Nie jest to postać jednowymiarowa, o czym szybko się przekonujemy. Widać to w momencie, kiedy rozmawia z Panem Młodym. Chociaż obydwaj są zafascynowani chłopami to widać, że w głębi ducha czują przed nimi strach – obydwaj wspominają rabację i straszne zbrodnie, jakich ofiarami padły wówczas ich rodziny. Gospodarz zasymilował się z mieszkańcami Bronowic na tyle, że postrzegany jest przez chłopów jako swój. Tak samo patrzą na niego goście z Krakowa.
strona: - 1 - - 2 -
Gospodarz – charakterystyka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimGospodarz, którego pierwowzorem był Włodzimierz Tetmajer, odgrywa kluczową rolę w akcji dramatu. Zwłaszcza dla problematyki narodowo-wyzwoleńczej, jego rozmowa z Wernyhorą jest najważniejszą sceną „Wesela”.
Postać ta stanowi ogniwo spajające obydwie grupy społeczne obecne na weselu, czyli inteligencję i chłopów. Gospodarz wywodził się z Krakowa, gdzie się wychował i pobierał nauki, a następnie zyskał sławę jako malarz. Od dziesięciu lat mieszkał jednak w Bronowicach, skąd pochodziła jego żona. To w ich chacie odbywa się wesele.
Już sam wystrój chaty nakazuje czytelnikowi sądzić, że Gospodarz jest patriotą. Świadczą o tym obrazy Jana Matejki, jak chociażby „Kościuszko pod Racławicami”. Ponadto z eksponatów możemy odgadnąć, że jest nie tylko dumny ze swoich szlacheckich korzeni (pasy i szable zawieszone na ścianach), ale także z nowej tożsamości, jaką zyskał przeprowadzając się na wieś (kufer posagowy w kącie izby).
Faktycznie, wsłuchując się w jego słowa czytelnik nabiera przekonania, że Gospodarz jest patriotą tęskniącym za czasami wielkiej Polski. Ponadto łatwo zorientować się, że jego fascynacja wsią i chłopstwem nie ma wiele wspólnego z ludomanią, a jest szczera. Szczególnie imponuje mu bohaterstwo i waleczność chłopów.
Nie jest to postać jednowymiarowa, o czym szybko się przekonujemy. Widać to w momencie, kiedy rozmawia z Panem Młodym. Chociaż obydwaj są zafascynowani chłopami to widać, że w głębi ducha czują przed nimi strach – obydwaj wspominają rabację i straszne zbrodnie, jakich ofiarami padły wówczas ich rodziny. Gospodarz zasymilował się z mieszkańcami Bronowic na tyle, że postrzegany jest przez chłopów jako swój. Tak samo patrzą na niego goście z Krakowa.
strona: - 1 - - 2 -