Jesteś w:
Wesele
Pan Młody do Gospodarza o niezabliźnionych ranach z czasów rabacji galicyjskiej:
„Myśmy wszystko zapomnieli;
mego dziadka piłą rżnęli…
Myśmy wszystko zapomnieli”
Gospodarz do Pana Młodego o niezabliźnionych ranach z czasów rabacji galicyjskiej:
„Mego ojca gdzieś zadźgali,
gdzieś zatłukli, spopychali;
kijakami, motykami
krwawiącego przez lud gnali…
Myśmy wszystko zapomnieli”
Dziennikarz do Stańczyk o dziedziczeniu przewinień:
„Wina ojca idzie w syna;
niegodnych synowie niegodni;
ten przeklina, ów przeklina –
ród pamięta, brat pamięta,
kto te pozakładał pęta
i że ręka, co przeklęta,
była swoja”
Stańczyk do Dziennikarza o sacrum:
„(…) ale Świętości nie szargać,
bo trza, żeby święte były,
ale Świętości nie szargać:
to boli”
Stańczyk do Dziennikarza podczas wręczania kaduceusza:
„Oto naści twoje wiosło;
błądzący w odmętów powodzi,
masz tu kaduceus polski,
mąć nim wodę, mąć”
Rachel do Poety o atmosferze panującej w gospodzie:
„W powietrzu atmosferyczna zmiana:
chata stała się rozkochana
w polskości – właściwa skala:
żar, co się duchem udziela,
co się na powietrzu spala
jak garść lnu”
Poeta do Racheli o podziałach panujących między klasami:
„Oni i my – my i oni,
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
„Wesele” – najważniejsze cytaty
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPan Młody do Gospodarza o niezabliźnionych ranach z czasów rabacji galicyjskiej:
„Myśmy wszystko zapomnieli;
mego dziadka piłą rżnęli…
Myśmy wszystko zapomnieli”
Gospodarz do Pana Młodego o niezabliźnionych ranach z czasów rabacji galicyjskiej:
„Mego ojca gdzieś zadźgali,
gdzieś zatłukli, spopychali;
kijakami, motykami
krwawiącego przez lud gnali…
Myśmy wszystko zapomnieli”
Dziennikarz do Stańczyk o dziedziczeniu przewinień:
„Wina ojca idzie w syna;
niegodnych synowie niegodni;
ten przeklina, ów przeklina –
ród pamięta, brat pamięta,
kto te pozakładał pęta
i że ręka, co przeklęta,
była swoja”
Stańczyk do Dziennikarza o sacrum:
„(…) ale Świętości nie szargać,
bo trza, żeby święte były,
ale Świętości nie szargać:
to boli”
Stańczyk do Dziennikarza podczas wręczania kaduceusza:
„Oto naści twoje wiosło;
błądzący w odmętów powodzi,
masz tu kaduceus polski,
mąć nim wodę, mąć”
Rachel do Poety o atmosferze panującej w gospodzie:
„W powietrzu atmosferyczna zmiana:
chata stała się rozkochana
w polskości – właściwa skala:
żar, co się duchem udziela,
co się na powietrzu spala
jak garść lnu”
Poeta do Racheli o podziałach panujących między klasami:
„Oni i my – my i oni,
strona: - 1 - - 2 - - 3 -