Jesteś w:
Chłopcy z Placu Broni
Feri Acz oraz Janosz Boka, to przywódcy dwóch grup chłopców, którzy bawili się na ulicach dziewiętnastowiecznego Budapesztu. Byli to chłopcy, z pozoru zupełnie odmienni charakterem, ale było coś, co ich łączyło.
Janosz Boka był to czternastoletni chłopak, który potrafił wpływać na swoich kolegów. Nie robił tego jednak siłą fizyczną, ale siłą argumentów. Jest to miły i odważny chłopiec, który opiekuje się niejako młodszymi kolegami. Był zawsze szczery wobec swoich kolegów. Będąc przywódcą Boka pokazał, że trzeba również być wyrozumiałym i potrafić wybaczać. Przebaczył Gerebowi jego zdradę, a nawet w uznaniu jego zasług podczas walk o Plac Broni awansował go ponownie na porucznika. Ważną cechą Janosza Boki było również to, że szanował nie tylko swoich kolegów, ale również wrogów. Potrafił docenić odwagę, bohaterstwo również pokonanemu przeciwnikowi. Był dobrym mediatorem, potrafił zażegnać konflikty, które powstawały wewnątrz grupy chłopców z Placu Broni. Doskonale również sprawdzał się jako dowódca w walce. Jego taktyka działania przyniosła efekt w postaci pokonania silniejszego wroga. Janosz Boka mógłby być wzorem do naśladowania.
Innym człowiekiem był Feri Acz. To silny fizycznie chłopak, który posłuszeństwo swoich kolegów wymusza dzięki przewadze. Był odważny, potrafił zakraść się do obozu chłopców z Placu Broni i skraść im chorągiew. Jako przywódca nie znosił sprzeciwu swoich podwładnych, karząc ich za popełnione przewinienia. Ukarał braci Pastorów za kradzież kulek Nemeczkowi, dokonanego mimo zakazu, który wcześniej wydał. Potrafił jednak być sprawiedliwy i cenił odwagę u innych. Rozkazał oddać hołd małemu Nemeczkowi, który nie przestraszył się Gereba i wolał się wykąpać w zimnej wodzie niż przystąpić do Czerwonych Koszul. Starał się postępować uczciwie, nie chciał zdobywać czegoś przy pomocy podstępu, ale uważał, że każda ze stron powinna mieć równe szanse. Szczególnie było to widać, kiedy nie zgodził się na plan Deżo Gereba na przejęcie Placu Broni za pomocą przekupstwa. Trzeba jednak pamiętać, że chciał złamać zasady i uwolnić jeńców, kiedy jego chłopcy zaczęli przegrywać walkę. Był niezłym strategiem, jednak zbyt ufał swoim siłom, co doprowadziło do przegranej.
Obaj chłopcy jako przywódcy mimo różnic w podejściu do swoich żołnierzy podczas działań zachowywali się podobnie: mieli szacunek dla odwagi, byli uczciwi i honorowi. Byli świetnymi dowódcami.
Feri Acz i Janosz Boka jako wodzowie – ocena
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimFeri Acz oraz Janosz Boka, to przywódcy dwóch grup chłopców, którzy bawili się na ulicach dziewiętnastowiecznego Budapesztu. Byli to chłopcy, z pozoru zupełnie odmienni charakterem, ale było coś, co ich łączyło.
Janosz Boka był to czternastoletni chłopak, który potrafił wpływać na swoich kolegów. Nie robił tego jednak siłą fizyczną, ale siłą argumentów. Jest to miły i odważny chłopiec, który opiekuje się niejako młodszymi kolegami. Był zawsze szczery wobec swoich kolegów. Będąc przywódcą Boka pokazał, że trzeba również być wyrozumiałym i potrafić wybaczać. Przebaczył Gerebowi jego zdradę, a nawet w uznaniu jego zasług podczas walk o Plac Broni awansował go ponownie na porucznika. Ważną cechą Janosza Boki było również to, że szanował nie tylko swoich kolegów, ale również wrogów. Potrafił docenić odwagę, bohaterstwo również pokonanemu przeciwnikowi. Był dobrym mediatorem, potrafił zażegnać konflikty, które powstawały wewnątrz grupy chłopców z Placu Broni. Doskonale również sprawdzał się jako dowódca w walce. Jego taktyka działania przyniosła efekt w postaci pokonania silniejszego wroga. Janosz Boka mógłby być wzorem do naśladowania.
Innym człowiekiem był Feri Acz. To silny fizycznie chłopak, który posłuszeństwo swoich kolegów wymusza dzięki przewadze. Był odważny, potrafił zakraść się do obozu chłopców z Placu Broni i skraść im chorągiew. Jako przywódca nie znosił sprzeciwu swoich podwładnych, karząc ich za popełnione przewinienia. Ukarał braci Pastorów za kradzież kulek Nemeczkowi, dokonanego mimo zakazu, który wcześniej wydał. Potrafił jednak być sprawiedliwy i cenił odwagę u innych. Rozkazał oddać hołd małemu Nemeczkowi, który nie przestraszył się Gereba i wolał się wykąpać w zimnej wodzie niż przystąpić do Czerwonych Koszul. Starał się postępować uczciwie, nie chciał zdobywać czegoś przy pomocy podstępu, ale uważał, że każda ze stron powinna mieć równe szanse. Szczególnie było to widać, kiedy nie zgodził się na plan Deżo Gereba na przejęcie Placu Broni za pomocą przekupstwa. Trzeba jednak pamiętać, że chciał złamać zasady i uwolnić jeńców, kiedy jego chłopcy zaczęli przegrywać walkę. Był niezłym strategiem, jednak zbyt ufał swoim siłom, co doprowadziło do przegranej.
Obaj chłopcy jako przywódcy mimo różnic w podejściu do swoich żołnierzy podczas działań zachowywali się podobnie: mieli szacunek dla odwagi, byli uczciwi i honorowi. Byli świetnymi dowódcami.