Jesteś w:
Cierpienia młodego Wertera
Świat dostrzega poprzez pryzmat marzeń, dlatego spotykając na swej drodze Lottę, zakochuje się w niej widząc wyłącznie łączącą ich więź dusz. Jednak, gdy dowiaduje się, że jego wybranka jest zaręczona z kimś innym nie może się z tym pogodzić. Pozostawiony sam sobie w braku zrozumienia buntuje się przeciw niesprawiedliwemu światu. Uważa, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Niemożność pogodzenia się z tą sytuacją doprowadza Wertera wręcz do obłędu. Coraz częściej miewa myśli samobójcze oraz egoistycznie pragnie Lottę tylko dla siebie. Odczuwa głęboko pojęty ból istnienia, nazywany inaczej Weltschmerz. Wprowadza go to w melancholijne stany apatii oraz świadomość wielkiej bezsilności. Bezpowrotnie żegna się ze światem, w którym nie ma dla niego miejsca. Nie otrzymuje również żadnego wsparcia lub pomocy i w konsekwencji popełnia samobójstwo.
Jak bardziej można być niepogodzonym ze światem jak odebrać sobie życie? Werter jest przykładem bohatera, który poprzez swą „niepraktyczność” nie pasuje do realiów, w których dane było mu żyć. Jego romantyczna wizja prawdziwej miłości zderza się z twardą rzeczywistością. Prezentuje on także bierną formę buntu, jest rozdarty wewnętrznie. Kotłujące się w nim emocje ostatecznie skłaniają go ku samozagładzie.
Motyw obłędu w Niemczech pojawił się w epoce preromantyzmu, zwanego także okresem „burzy i naporu” (1767-1785), który charakteryzował się postawą buntu i ukazywaniem dramatu jednostki wybitnej. Goethe stworzył ten utwór, pod wpływem impulsu, jakim było samobójstwo przyjaciela a także nieszczęśliwa miłość do Charlotty Buff. W związku z tym portret obłąkanego, ukazany w „Cierpieniach młodego Wertera”, z pewnością wiele zawdzięcza zarówno czerpaniu inspiracji z życiorysu Goethego jak i realiom epoki, w której on tworzył.
Tytułowy bohater, Werter, po tajemniczym romansie, przenosi się na wieś, aby na łanie natury w samotności mógł powrócić do równowagi psychicznej. Wiedzie tam spokojne, beztroskie życie, zachwycając się prostymi wiejskimi ludźmi. Przy okazji zaproszenia na bal, Werter poznaje Lottę. Bohater zachwycał się wszystkim, co było z nią związane, mówił, że odnalazł w niej bratnią duszę, jednak miał także świadomość, że Lotta była zaręczona z Albertem. Od momentu poznania ukochanej, życie Wertera zmienia się diametralnie. Następuje szczęśliwy okres, spotkań z Lottą.
Bohater wiele czasu spędza na wspólnych spacerach i rozmowach z dziewczyną. Coraz bardziej angażuje się w związek, miłość w takim stopniu wypełnia jego umysł, że przestaje racjonalnie myśleć. Ważny dla Wertera staje się każde spojrzenie i gest ukochanej. Podczas dyskusji o uczuciach bohater, nie może opanować łez i opuszcza towarzystwo. Lotta ostrzega go, że zbyt emocjonalnie podchodzi do życia a to może go w przyszłości zgubić. Wertera zaczyna ogarniać szaleństwo miłosne, myśli o Locie stają się obsesją, natomiast ta traktuje go jako przyjaciela i powiernika sekretów. Skrajnie zmienne nastroje stają się dla niego udręką. Nie może słuchać czułego wyrażania się Lotty o Albercie.
Bohater bezskutecznie próbował szukać wytchnienia w wyjazdach w góry a także do pracy w poselstwie. Tam jednak doznaje upokorzenia z racji swojego niższego pochodzenia, co jest dla niego wielkim szokiem. Po powrocie miłość zaczyna wypalać Wertera całkowicie, przestaje widzieć sens dalszego życia a jego cierpienie ma charakter totalny. Bohater zaczyna cierpieć na Weltschmerz, czyli ból istnienia, ponieważ każdy dzień jego życia staje się coraz trudniejszy. Przygnębienie Wertera sprawia, że zmienia lekturę z Homera na Osjana, a podczas samotnych spacerów często myśli o samobójstwie, które według niego może być rozwiązaniem w sytuacjach beznadziejnych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -
Motyw literackie w „Cierpieniach młodego Wertera”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Motyw samobójczej śmierci w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw cierpienia w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw nieszczęśliwej miłości w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw buntu w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw szaleństwa w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw samotności w „Cierpieniach młodego Wertera”
- Motyw marzyciela w „Cierpieniach młodego Wertera”
Świat dostrzega poprzez pryzmat marzeń, dlatego spotykając na swej drodze Lottę, zakochuje się w niej widząc wyłącznie łączącą ich więź dusz. Jednak, gdy dowiaduje się, że jego wybranka jest zaręczona z kimś innym nie może się z tym pogodzić. Pozostawiony sam sobie w braku zrozumienia buntuje się przeciw niesprawiedliwemu światu. Uważa, że jego życie bez ukochanej nie ma sensu. Niemożność pogodzenia się z tą sytuacją doprowadza Wertera wręcz do obłędu. Coraz częściej miewa myśli samobójcze oraz egoistycznie pragnie Lottę tylko dla siebie. Odczuwa głęboko pojęty ból istnienia, nazywany inaczej Weltschmerz. Wprowadza go to w melancholijne stany apatii oraz świadomość wielkiej bezsilności. Bezpowrotnie żegna się ze światem, w którym nie ma dla niego miejsca. Nie otrzymuje również żadnego wsparcia lub pomocy i w konsekwencji popełnia samobójstwo.
Jak bardziej można być niepogodzonym ze światem jak odebrać sobie życie? Werter jest przykładem bohatera, który poprzez swą „niepraktyczność” nie pasuje do realiów, w których dane było mu żyć. Jego romantyczna wizja prawdziwej miłości zderza się z twardą rzeczywistością. Prezentuje on także bierną formę buntu, jest rozdarty wewnętrznie. Kotłujące się w nim emocje ostatecznie skłaniają go ku samozagładzie.
Motyw szaleństwa w „Cierpieniach młodego Wertera”
Motyw obłędu w Niemczech pojawił się w epoce preromantyzmu, zwanego także okresem „burzy i naporu” (1767-1785), który charakteryzował się postawą buntu i ukazywaniem dramatu jednostki wybitnej. Goethe stworzył ten utwór, pod wpływem impulsu, jakim było samobójstwo przyjaciela a także nieszczęśliwa miłość do Charlotty Buff. W związku z tym portret obłąkanego, ukazany w „Cierpieniach młodego Wertera”, z pewnością wiele zawdzięcza zarówno czerpaniu inspiracji z życiorysu Goethego jak i realiom epoki, w której on tworzył.
Tytułowy bohater, Werter, po tajemniczym romansie, przenosi się na wieś, aby na łanie natury w samotności mógł powrócić do równowagi psychicznej. Wiedzie tam spokojne, beztroskie życie, zachwycając się prostymi wiejskimi ludźmi. Przy okazji zaproszenia na bal, Werter poznaje Lottę. Bohater zachwycał się wszystkim, co było z nią związane, mówił, że odnalazł w niej bratnią duszę, jednak miał także świadomość, że Lotta była zaręczona z Albertem. Od momentu poznania ukochanej, życie Wertera zmienia się diametralnie. Następuje szczęśliwy okres, spotkań z Lottą.
Bohater wiele czasu spędza na wspólnych spacerach i rozmowach z dziewczyną. Coraz bardziej angażuje się w związek, miłość w takim stopniu wypełnia jego umysł, że przestaje racjonalnie myśleć. Ważny dla Wertera staje się każde spojrzenie i gest ukochanej. Podczas dyskusji o uczuciach bohater, nie może opanować łez i opuszcza towarzystwo. Lotta ostrzega go, że zbyt emocjonalnie podchodzi do życia a to może go w przyszłości zgubić. Wertera zaczyna ogarniać szaleństwo miłosne, myśli o Locie stają się obsesją, natomiast ta traktuje go jako przyjaciela i powiernika sekretów. Skrajnie zmienne nastroje stają się dla niego udręką. Nie może słuchać czułego wyrażania się Lotty o Albercie.
Bohater bezskutecznie próbował szukać wytchnienia w wyjazdach w góry a także do pracy w poselstwie. Tam jednak doznaje upokorzenia z racji swojego niższego pochodzenia, co jest dla niego wielkim szokiem. Po powrocie miłość zaczyna wypalać Wertera całkowicie, przestaje widzieć sens dalszego życia a jego cierpienie ma charakter totalny. Bohater zaczyna cierpieć na Weltschmerz, czyli ból istnienia, ponieważ każdy dzień jego życia staje się coraz trudniejszy. Przygnębienie Wertera sprawia, że zmienia lekturę z Homera na Osjana, a podczas samotnych spacerów często myśli o samobójstwie, które według niego może być rozwiązaniem w sytuacjach beznadziejnych.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 - - 5 -