Jesteś w:
Bracia Lwie Serce
Utwór Astrid Lindgren „Bracia Lwie Serce” to powieść o charakterze uniwersalnym. Jest w nim mowa o bardzo ważnych problemach, pokazane są wspaniałe wartości, ważne dla każdego człowieka. Jednak te wartości pokazane są z perspektywy małego dziesięcioletniego chłopca, który jest narratorem utworu. Astrid Lindgren zarzucano, że książka traktuje o trudnym temacie śmieci dzieci, jednak książka jest o miłości, wspanialej braterskiej miłości, a także o wolności, zdolności do poświęceń w imię wyznawanych wartości.
Braterska miłość pomiędzy Sucharkiem i jego starszym o trzy lata bratem Jonatanem wysuwa się na pierwszy plan utworu „Bracia Lwie Serce”. To wspaniała miłość, która jest bezwarunkowa. Z jednej strony ciężko chory, umierający Karol podziwia swojego brata, pragnie się stać takim jak on. Wierzy mu we wszystko co mówi. Jonatan jest dla swojego młodszego braciszka nie tylko wzorem. Jonatan otacza Sucharka opieką, kocha go bezgranicznie, potrafi poświęcić to co ma najdroższego swoje życie by ratować Karola z pożaru.
Karol przeżywa bardzo śmierć swojego najlepszego przyjaciela. Tęskni bardzo za Jonatanem, wierząc bardzo w przedstawianą przez Jonatana w opowieściach magiczną krainę Nangijalę. Kiedy umiera trafia do Doliny Wiśni, gdzie spotyka swojego ukochanego braciszka. Ponownie Jonatan zaczyna się opiekować Sucharkiem. Karol obserwując bacznie swojego starszego brata, stara się być takim jak on. Pokonuje swój strach i jest ze swym bratem wszędzie.
Dzięki wzajemnej miłości, jaka bracia się obdarzają obaj są zdolni do wielkich czynów. Nie wahają się również do wielkich poświęceń, a ukoronowaniem tego jest skok Karola z Jonatanem na plecach w przepaść, by ułatwić sparaliżowanemu Jonatanowi przejście na drugą stronę do Nangilimy. Miłość, która łączy tych dwóch chłopców, to miłość bezgraniczna i bezwarunkowa. To najpiękniejszy z rodzajów miłości.
Jednak nie tylko o miłości pisze szwedzka pisarka Astrid Lindgren w swoim utworze „Bracia Lwie Serce”. Autorka porusza również inne ważne kwestie, jakim są niewątpliwie wolność osobista, godność. Nangijala to kraina szczęścia, każdy mógł robić to co chciał, wszyscy byli dla siebie dobrzy. Tak było do czasu, kiedy Tengil – tyran i władca Karmaniaki nie najechał na Dolinę Dzikich Róż, niewoląc zamieszkałych tam ludzi. Mieszkańcy podbitych ziem głodowali, robili tylko to co im pozwolił lub nakazał Tengil. Ich sąsiedzi z Doliny Wiśni pomagali im jak mogli. Dzięki ich pomocy, mieszkańcy Doliny Dzikich Róż mogli podnieść bunt przeciw tyranowi. W walce, w której wielu zginęło odzyskali coś bardzo ważnego – wolność. Uczestnikami tej walki są również bracia Jonatan i Karol, którzy uważają tę walkę za swój obowiązek. Walka z władcą Karmaniaki, pokazana jest tu jako walka dobra ze złem. Każdy może się opowiedzieć po jednej ze stron. Jednak ogromna większość przeciwstawia się złu, pokonując go w ostatecznym boju. Lindgren pokazuje, że zło można zawsze pokonać i warto się mu przeciwstawić, by zachować godność osobistą.
W swojej książce Astrid Lindgren porusza również trudny problem śmierci. Wielu krytykowało ją, że w książce dla dzieci pokazuje śmierć dziecka. Jednak jak można zauważyć, śmierć nie jest tu pokazana jako kres wszystkiego. Śmierć w utworze pokazana jest jako pewien etap, jako przejście z jednego świata w drugi. Z tym, że Nangijala nie jest rajem, ani czyśćcem w rozumieniu religii chrześcijańskiej, nie jest nawet miejscem, ale raczej trzeba ją rozpatrywać jako czas, czas próby. Każdy ma możliwość kierowania własnym losem i po zakończeniu próby trafia do Nangilimy – jeśli opowiada się za dobrem, lub do Lokrume, jeśli występował przeciw drugiemu człowiekowi.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Bracia Lwie Serce” – problematyka, opracowanie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Bracia Lwie Serce” – problematyka
Utwór Astrid Lindgren „Bracia Lwie Serce” to powieść o charakterze uniwersalnym. Jest w nim mowa o bardzo ważnych problemach, pokazane są wspaniałe wartości, ważne dla każdego człowieka. Jednak te wartości pokazane są z perspektywy małego dziesięcioletniego chłopca, który jest narratorem utworu. Astrid Lindgren zarzucano, że książka traktuje o trudnym temacie śmieci dzieci, jednak książka jest o miłości, wspanialej braterskiej miłości, a także o wolności, zdolności do poświęceń w imię wyznawanych wartości.
Braterska miłość pomiędzy Sucharkiem i jego starszym o trzy lata bratem Jonatanem wysuwa się na pierwszy plan utworu „Bracia Lwie Serce”. To wspaniała miłość, która jest bezwarunkowa. Z jednej strony ciężko chory, umierający Karol podziwia swojego brata, pragnie się stać takim jak on. Wierzy mu we wszystko co mówi. Jonatan jest dla swojego młodszego braciszka nie tylko wzorem. Jonatan otacza Sucharka opieką, kocha go bezgranicznie, potrafi poświęcić to co ma najdroższego swoje życie by ratować Karola z pożaru.
Karol przeżywa bardzo śmierć swojego najlepszego przyjaciela. Tęskni bardzo za Jonatanem, wierząc bardzo w przedstawianą przez Jonatana w opowieściach magiczną krainę Nangijalę. Kiedy umiera trafia do Doliny Wiśni, gdzie spotyka swojego ukochanego braciszka. Ponownie Jonatan zaczyna się opiekować Sucharkiem. Karol obserwując bacznie swojego starszego brata, stara się być takim jak on. Pokonuje swój strach i jest ze swym bratem wszędzie.
Dzięki wzajemnej miłości, jaka bracia się obdarzają obaj są zdolni do wielkich czynów. Nie wahają się również do wielkich poświęceń, a ukoronowaniem tego jest skok Karola z Jonatanem na plecach w przepaść, by ułatwić sparaliżowanemu Jonatanowi przejście na drugą stronę do Nangilimy. Miłość, która łączy tych dwóch chłopców, to miłość bezgraniczna i bezwarunkowa. To najpiękniejszy z rodzajów miłości.
Jednak nie tylko o miłości pisze szwedzka pisarka Astrid Lindgren w swoim utworze „Bracia Lwie Serce”. Autorka porusza również inne ważne kwestie, jakim są niewątpliwie wolność osobista, godność. Nangijala to kraina szczęścia, każdy mógł robić to co chciał, wszyscy byli dla siebie dobrzy. Tak było do czasu, kiedy Tengil – tyran i władca Karmaniaki nie najechał na Dolinę Dzikich Róż, niewoląc zamieszkałych tam ludzi. Mieszkańcy podbitych ziem głodowali, robili tylko to co im pozwolił lub nakazał Tengil. Ich sąsiedzi z Doliny Wiśni pomagali im jak mogli. Dzięki ich pomocy, mieszkańcy Doliny Dzikich Róż mogli podnieść bunt przeciw tyranowi. W walce, w której wielu zginęło odzyskali coś bardzo ważnego – wolność. Uczestnikami tej walki są również bracia Jonatan i Karol, którzy uważają tę walkę za swój obowiązek. Walka z władcą Karmaniaki, pokazana jest tu jako walka dobra ze złem. Każdy może się opowiedzieć po jednej ze stron. Jednak ogromna większość przeciwstawia się złu, pokonując go w ostatecznym boju. Lindgren pokazuje, że zło można zawsze pokonać i warto się mu przeciwstawić, by zachować godność osobistą.
W swojej książce Astrid Lindgren porusza również trudny problem śmierci. Wielu krytykowało ją, że w książce dla dzieci pokazuje śmierć dziecka. Jednak jak można zauważyć, śmierć nie jest tu pokazana jako kres wszystkiego. Śmierć w utworze pokazana jest jako pewien etap, jako przejście z jednego świata w drugi. Z tym, że Nangijala nie jest rajem, ani czyśćcem w rozumieniu religii chrześcijańskiej, nie jest nawet miejscem, ale raczej trzeba ją rozpatrywać jako czas, czas próby. Każdy ma możliwość kierowania własnym losem i po zakończeniu próby trafia do Nangilimy – jeśli opowiada się za dobrem, lub do Lokrume, jeśli występował przeciw drugiemu człowiekowi.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -