Jesteś w:
Nie-Boska komedia
Pankracy jest przywódcą obozu rewolucjonistów. Jest to człowiek ambitny, pewny swoich poglądów. Hrabia Henryk widzi w nim przyszłego arystokratę. Pankracy walczy z nim na argumenty. Ma własną wizję przyszłości, jak powinna zaistnieć po zwycięstwie rewolucji. Demonstruje swoją siłę i stanowczość ale w głębi duszy przeżywa rozterki. Ma świadomość, że po zwycięstwie rewolucji ktoś będzie musiał stanąć na straży nowego ładu.
Pankracy jest dobrym przywódcą lecz działa z pobudek egoistycznych. Rewolucja jest dla niego szansą na realizację własnych aspiracji. Tłumem, którym kieruje pogardza. Swoich sprzymierzeńców wykorzystuje dla własnych celów. Hrabiego Henryka próbuje przekonać do swojej ideologii i skłonić go do zaniechania walki. Głęboko wierzy we własne racje. Jest człowiekiem inteligentnym, który umie je przedstawić.
Największą wadą Pankracego jest pycha. Ma on poczucie własnej wyższości. Jest przekonany, że losy świata są w rękach ludzi, którzy mogą decydować o przebiegu historii. Że jest inaczej, świadczy o tym końcowa scena – Pankracy ginie przeszyty wzrokiem Chrystusa, którego wizję spostrzega na niebie.
Maria jest piękną, młodą dziewczyną, która poślubiła hrabiego Henryka. Jej miłość do niego jest nieodwzajemniona. Hrabiemu Henrykowi rodzinne życie wydaje się zbyt trywialne w porównaniu ze światem jego fantazji.. Maria nie może pojąć dlaczego uczucia Męża wobec niej stały się chłodne? Szybko odkrywa, że hrabia Henryk żyje w świecie poetyckich złudzeń. Ona też widzi zjawę Dziewicy ale według niej jest to piekielna zjawa trupa kobiety.
Maria bardzo przeżywa fakt, że Mąż nie pojawia się na chrzcie ich syna, Orcia. Po ceremonii pada zemdlona. Wcześniej błaga Boga, by jej syn został poetą i tym zasłużył sobie na miłość swojego ojca. Jej rozpacz przekształca się w obłęd. Niespełnienie się w życiu rodzinnym niszczy jej zdrowie. Umieszczona zostaje w domu obłąkanych. Ma tam wizję świata, w którym Bóg oszalał a ofiara Chrystusa stała się zbyteczna. Wyobraża też sobie, że jest poetką. Uważa, że tylko dzięki poezji może odzyskać miłość męża. Umiera w domu obłąkanych, gdy hrabia Henryk odwiedza ją. Nawet w chwili śmierci daje wyraz swojej miłości do niego: „Dobrze mi, bo umieram przy tobie”.
Orcio jest synem hrabiego Henryka i Marii .Jego matka swoją modlitwą sprawiła, że syn obdarzony został przez Boga darem poezji – chciała by ojciec pokochał go z tego powodu. Jest to dziecko, które nie zaznało szczęścia. Straciło wcześnie matkę a hrabia też nie poświęcał mu zbyt wiele uwagi goniąc za sławą i pogrążając się w poezji.
Orcio jest wątły, smutny, zamyślony. Widuje czasami ducha matki, z którym rozmawia. Nie ma w nim dziecięcej beztroski – jest dojrzały ponad swój wiek. Na dodatek zaczyna nękać go choroba, która powoduje utratę wzroku. Od tego momentu staje się natchnionym poetą. Przewiduje swoją bliską śmierć. Jego poetyckość jest szczera – niekiedy przekształca się w prorocze wizje. Stan Orcia budzi niepokój ojca i innych dorosłych, którzy mogą go obserwować. Orcio stara się ratować ojca przed potępieniem. Ginie przy nim od zabłąkanej kuli.
strona: - 1 - - 2 -
Nie-Boska komedia - bohaterowie
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPankracy jest przywódcą obozu rewolucjonistów. Jest to człowiek ambitny, pewny swoich poglądów. Hrabia Henryk widzi w nim przyszłego arystokratę. Pankracy walczy z nim na argumenty. Ma własną wizję przyszłości, jak powinna zaistnieć po zwycięstwie rewolucji. Demonstruje swoją siłę i stanowczość ale w głębi duszy przeżywa rozterki. Ma świadomość, że po zwycięstwie rewolucji ktoś będzie musiał stanąć na straży nowego ładu.
Pankracy jest dobrym przywódcą lecz działa z pobudek egoistycznych. Rewolucja jest dla niego szansą na realizację własnych aspiracji. Tłumem, którym kieruje pogardza. Swoich sprzymierzeńców wykorzystuje dla własnych celów. Hrabiego Henryka próbuje przekonać do swojej ideologii i skłonić go do zaniechania walki. Głęboko wierzy we własne racje. Jest człowiekiem inteligentnym, który umie je przedstawić.
Największą wadą Pankracego jest pycha. Ma on poczucie własnej wyższości. Jest przekonany, że losy świata są w rękach ludzi, którzy mogą decydować o przebiegu historii. Że jest inaczej, świadczy o tym końcowa scena – Pankracy ginie przeszyty wzrokiem Chrystusa, którego wizję spostrzega na niebie.
Maria – charakterystyka
Maria jest piękną, młodą dziewczyną, która poślubiła hrabiego Henryka. Jej miłość do niego jest nieodwzajemniona. Hrabiemu Henrykowi rodzinne życie wydaje się zbyt trywialne w porównaniu ze światem jego fantazji.. Maria nie może pojąć dlaczego uczucia Męża wobec niej stały się chłodne? Szybko odkrywa, że hrabia Henryk żyje w świecie poetyckich złudzeń. Ona też widzi zjawę Dziewicy ale według niej jest to piekielna zjawa trupa kobiety.
Maria bardzo przeżywa fakt, że Mąż nie pojawia się na chrzcie ich syna, Orcia. Po ceremonii pada zemdlona. Wcześniej błaga Boga, by jej syn został poetą i tym zasłużył sobie na miłość swojego ojca. Jej rozpacz przekształca się w obłęd. Niespełnienie się w życiu rodzinnym niszczy jej zdrowie. Umieszczona zostaje w domu obłąkanych. Ma tam wizję świata, w którym Bóg oszalał a ofiara Chrystusa stała się zbyteczna. Wyobraża też sobie, że jest poetką. Uważa, że tylko dzięki poezji może odzyskać miłość męża. Umiera w domu obłąkanych, gdy hrabia Henryk odwiedza ją. Nawet w chwili śmierci daje wyraz swojej miłości do niego: „Dobrze mi, bo umieram przy tobie”.
Orcio – charakterystyka postaci
Orcio jest synem hrabiego Henryka i Marii .Jego matka swoją modlitwą sprawiła, że syn obdarzony został przez Boga darem poezji – chciała by ojciec pokochał go z tego powodu. Jest to dziecko, które nie zaznało szczęścia. Straciło wcześnie matkę a hrabia też nie poświęcał mu zbyt wiele uwagi goniąc za sławą i pogrążając się w poezji.
Orcio jest wątły, smutny, zamyślony. Widuje czasami ducha matki, z którym rozmawia. Nie ma w nim dziecięcej beztroski – jest dojrzały ponad swój wiek. Na dodatek zaczyna nękać go choroba, która powoduje utratę wzroku. Od tego momentu staje się natchnionym poetą. Przewiduje swoją bliską śmierć. Jego poetyckość jest szczera – niekiedy przekształca się w prorocze wizje. Stan Orcia budzi niepokój ojca i innych dorosłych, którzy mogą go obserwować. Orcio stara się ratować ojca przed potępieniem. Ginie przy nim od zabłąkanej kuli.
strona: - 1 - - 2 -