Jesteś w:
Potop
Henryk Sienkiewicz (pseudonim Litwos) przyszedł na świat w Woli Okrzejskiej 5 maja 1846 roku. Jego ojciec – Józef – był ubożejącym szlachcicem przywiązanym do tradycji swego rodu i patriotyzmu, co przekazał swoim dzieciom. Młody Sienkiewicz ukończył gimnazjum realne w Warszawie, a w 1866 roku wstąpił na Wydział lekarski Szkoły Głównej w Warszawie, a po roku przeniósł się na Wydział Filologiczno-Historyczny. Podjął wówczas prace jako dziennikarz.
Debiutował w 1872 roku powieścią „Na marne” opublikowaną w „Wieńcu”, wówczas ukazały się także „Humoreski z teki Worszyłły”. Dalsza kariera dziennikarska związana jest z wyjazdem do Ameryki w 1876 roku skąd przyszły Noblista przysyłał korespondencję. Oprócz tego powstały w tych latach „Szkice węglem” i „Sachem”, a także nowele poświęcone losom emigrantów.
Po powrocie do Europy w 1878 roku pisarz mieszkał w Londynie i Paryżu. Wciąż publikował swoje utwory („Orso”, „Janko Muzykant”). Sukces przyniosła mu wydana w 1884 roku powieść historyczne „Ogniem i mieczem”. W kolejnych latach powstaje „Potop” drukowany w „Słowie” od grudnia 1884 roku do września 1886 roku, a także „Pan Wołodyjowski”.
W kolejnych latach uznany pisarz podróżuje (Hiszpania, Afryka) oraz prowadzi działalność społeczną. W 1896 roku ukazuje się powieść „Quo vadis”, która przyniosła Sienkiewiczowi w 1905 roku Nagrodę Nobla. Jego nazwisko rozsławiła także powieść „Krzyżacy”. W 1900 roku Sienkiewicz z okazji jubileuszu pracy twórczej pisarz otrzymał od polskiego społeczeństwa dworek w Oblęgorku pod Kielcami, został także doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
strona: - 1 - - 2 -
Henryk Sienkiewicz – notatka szkolna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimHenryk Sienkiewicz (pseudonim Litwos) przyszedł na świat w Woli Okrzejskiej 5 maja 1846 roku. Jego ojciec – Józef – był ubożejącym szlachcicem przywiązanym do tradycji swego rodu i patriotyzmu, co przekazał swoim dzieciom. Młody Sienkiewicz ukończył gimnazjum realne w Warszawie, a w 1866 roku wstąpił na Wydział lekarski Szkoły Głównej w Warszawie, a po roku przeniósł się na Wydział Filologiczno-Historyczny. Podjął wówczas prace jako dziennikarz.
Debiutował w 1872 roku powieścią „Na marne” opublikowaną w „Wieńcu”, wówczas ukazały się także „Humoreski z teki Worszyłły”. Dalsza kariera dziennikarska związana jest z wyjazdem do Ameryki w 1876 roku skąd przyszły Noblista przysyłał korespondencję. Oprócz tego powstały w tych latach „Szkice węglem” i „Sachem”, a także nowele poświęcone losom emigrantów.
Po powrocie do Europy w 1878 roku pisarz mieszkał w Londynie i Paryżu. Wciąż publikował swoje utwory („Orso”, „Janko Muzykant”). Sukces przyniosła mu wydana w 1884 roku powieść historyczne „Ogniem i mieczem”. W kolejnych latach powstaje „Potop” drukowany w „Słowie” od grudnia 1884 roku do września 1886 roku, a także „Pan Wołodyjowski”.
W kolejnych latach uznany pisarz podróżuje (Hiszpania, Afryka) oraz prowadzi działalność społeczną. W 1896 roku ukazuje się powieść „Quo vadis”, która przyniosła Sienkiewiczowi w 1905 roku Nagrodę Nobla. Jego nazwisko rozsławiła także powieść „Krzyżacy”. W 1900 roku Sienkiewicz z okazji jubileuszu pracy twórczej pisarz otrzymał od polskiego społeczeństwa dworek w Oblęgorku pod Kielcami, został także doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
strona: - 1 - - 2 -