Jesteś w:
Potop
Jerzy Lubomirski – książę, marszałek wielki i hetman polny koronny, studiował na Akademii Krakowskiej i uniwersytetach zachodnich, wysławił się otoczeniem wraz z Stanisławem Czarnieckim wojsk szwedzkich w widłach Wisły i Sanu, a także w bitwie pod Warką. Spustoszył Siedmiogród zmuszając Jerzego Rakoczego do opuszczenia Polski.
Jan Sobiepan Zamoyski - herbu Jelita (ur. w 9 kwietnia 1627 w Zamościu – zm. 7 kwietnia 1665 tamże), III Ordynat zamojski, wojewoda sandomierski od 1659, wojewoda kijowski od 1658, podczaszy wielki koronny od 1655, krajczy wielki koronny od 1653, generał ziem podolskich od 1637, starosta kałuski i rostocki. 1655 r., z nadejściem potopu szwedzkiego, w przeciwieństwie do większości szlachty, zachował wierność królowi Janowi Kazimierzowi.
Hieronim Radziejowski – podkanclerzy koronny, od 1652 roku w Szwecji, gdzie spiskował przeciwko królowi polskiemu, pomagał w przygotowaniu najazdu szwedzkiego na Polskę w 1655 roku, podczas którego towarzyszył Szwedom. Otrzymał za to liczne nadania ziemskie i tytuły. W obliczu klęski Szwedów w 1656 roku pragnął ich opuścić – aresztowany i uwieziony.
Weyhard Wrzeszczowicz – Czech na służbie Szwedów, odpowiadał za zaopatrzenie wojsk szwedzkich, główny pomysłodawca oblężenia Jasnej Góry, którą próbował zdobyć już po odstąpieniu głównych sił nieprzyjacielskich.
Krzysztof Opaliński - poeta, od 1637 wojewoda poznański, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1641 roku, jeden z przywódców opozycji magnackiej przeciw Władysławowi IV i Janowi Kazimierzowi. Podczas potopu szwedzkiego poddał Wielkopolskę Szwedom w 1655 roku.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -
Bohaterowie historyczni w „Potopie”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimJerzy Lubomirski – książę, marszałek wielki i hetman polny koronny, studiował na Akademii Krakowskiej i uniwersytetach zachodnich, wysławił się otoczeniem wraz z Stanisławem Czarnieckim wojsk szwedzkich w widłach Wisły i Sanu, a także w bitwie pod Warką. Spustoszył Siedmiogród zmuszając Jerzego Rakoczego do opuszczenia Polski.
Jan Sobiepan Zamoyski - herbu Jelita (ur. w 9 kwietnia 1627 w Zamościu – zm. 7 kwietnia 1665 tamże), III Ordynat zamojski, wojewoda sandomierski od 1659, wojewoda kijowski od 1658, podczaszy wielki koronny od 1655, krajczy wielki koronny od 1653, generał ziem podolskich od 1637, starosta kałuski i rostocki. 1655 r., z nadejściem potopu szwedzkiego, w przeciwieństwie do większości szlachty, zachował wierność królowi Janowi Kazimierzowi.
Hieronim Radziejowski – podkanclerzy koronny, od 1652 roku w Szwecji, gdzie spiskował przeciwko królowi polskiemu, pomagał w przygotowaniu najazdu szwedzkiego na Polskę w 1655 roku, podczas którego towarzyszył Szwedom. Otrzymał za to liczne nadania ziemskie i tytuły. W obliczu klęski Szwedów w 1656 roku pragnął ich opuścić – aresztowany i uwieziony.
Weyhard Wrzeszczowicz – Czech na służbie Szwedów, odpowiadał za zaopatrzenie wojsk szwedzkich, główny pomysłodawca oblężenia Jasnej Góry, którą próbował zdobyć już po odstąpieniu głównych sił nieprzyjacielskich.
Krzysztof Opaliński - poeta, od 1637 wojewoda poznański, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1641 roku, jeden z przywódców opozycji magnackiej przeciw Władysławowi IV i Janowi Kazimierzowi. Podczas potopu szwedzkiego poddał Wielkopolskę Szwedom w 1655 roku.
strona: - 1 - - 2 - - 3 -