Jesteś w: Potop

Elementy stylu biblijnego w „Potopie” Henryka Sienkiewicza

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Elementy biblijnej stylizacji w „Potopie” widać między innymi we fragmencie rozmowy Andrzeja Kmicica i Oleńki:
- Waćpan wiedziałeś o śmierci dziadziusia podkomorzego? - spytała panna.
- Nie wiedziałem, alem go łzami rzewnymi opłakał, dobrodzieja mojego, gdym się o jego zgonie od owych szaraczków dowiedział, którzy z tych stron do mnie przybyli. Szczery to był przyjaciel, nieledwie brat mego nieboszczyka rodzica. […]Waćpannie wiadomo dobrze, że przed czterema laty aż pod Orszę do nas przybył. Wtedy mi to waćpannę obiecywał i konterfekt pokazał, do którego po nocach wzdychałem. Byłbym tu wcześniej przyjechał, ale wojna nie matka, ze śmiercią jeno ludzi swata.

Już ten krótki wycinek tekstu pozwala dostrzec obecne w „Potopie” elementy stylu biblijnego – podniosły ton, archaiczne formy słów, inwersje przydawki, np. „łzami rzewnymi”, „dobrodzieja mojego”, a także usytuowanie orzeczenia na końcu zdania, np. „(…) z tych stron do mnie przybyli”, „(…) po nocach wzdychałem”. W dziele Sienkiewicza znajdziemy jeszcze wiele fragmentów stylizowanych na Biblię, m.in. opisy obrony Jasnej Góry, słowa księdza Koreckiego, opis podnoszenia się narodu z klęski czy wreszcie spowiedź Kmicica.

Stylizacja służy tu ważnym celom artystycznym – nadaje fragmentom utworu podniosłego, patetycznego charakteru – ale i znaczeniowym., np. w spowiedzi Kmicica język bogaty w elementy stylu biblijnego jest środkiem uwznioślającym bohatera.



  Dowiedz się więcej