Jesteś w:
Tango
„Tango”, najsłynniejszy utwór Sławomira Mrożka miało swoją premierę w 1965 roku w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Spektakl reżyserowała Teresa Żukowska. Jeszcze w tym samym roku sztukę wystawił Erwin Axer w warszawskim Teatrze Współczesnym. Przedstawienie to należało do najbardziej pamiętnych spektakli w historii teatru powojennej Polski. Axer bezbłędnie odczytał groteskowy i tragiczny rys utworu. Stworzył przedstawienie możliwie bliskie literze tekstu, co w przypadku dramatów Mrożka często miało zasadnicze znaczenie.
Mocną stroną spektaklu była znakomita obsada aktorska. Artura zagrał Wiesław Michnikowski, Edka – Mieczysław Czechowicz, Stomila – Mieczysław Pawlikowski, wujem Eugeniuszem był
Tadeusz Fijewski, Eleonorą – Halina Kossobudzka, Babcią – Barbara Ludwiżanka. W 1966 roku Axer wystawił „Tango” za granicą – zrealizował je w Schauspielhaus w Dusseldorfie.
„Tango” realizował też Jerzy Jarocki w Krakowie / 1965 Stary Teatr /, Kazimierz Dejmek / 1990 Teatr Polski w Warszawie / i Maciej Englert w Warszawie / 1999 Teatr Współczesny /. Wyżej wymienione spektakle należą do najlepszych inscenizacji. Chętnie sięgały również po tę sztukę teatry prowincjonalne.
Przedstawienia sztuk Mrożka od czasu, gdy debiutował dramatem „Policja” wyreżyserowanym przez Jana Świderskiego w 1958 roku w Teatrze Dramatycznym, stawały się nie tylko wydarzeniami teatralnymi ale i społecznymi. Chociaż pisarz mieszkał poza krajem, jego sztuki zawsze silnie oddziaływały na polską publiczność. Szybko też stały się klasyczną pozycją współczesnego repertuaru w teatrach europejskich i amerykańskich.
W Polsce latach 1968 – 1972 i w stanie wojennym władze zakazały wystawiania i drukowania jego utworów. Uniwersalny język jego sztuk spowodował jednak, że niezmiennie cieszyły się one popularnością poza granicami Polski.
„Tango” Sławomira Mrożka w teatrze
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim„Tango”, najsłynniejszy utwór Sławomira Mrożka miało swoją premierę w 1965 roku w Teatrze Polskim w Bydgoszczy. Spektakl reżyserowała Teresa Żukowska. Jeszcze w tym samym roku sztukę wystawił Erwin Axer w warszawskim Teatrze Współczesnym. Przedstawienie to należało do najbardziej pamiętnych spektakli w historii teatru powojennej Polski. Axer bezbłędnie odczytał groteskowy i tragiczny rys utworu. Stworzył przedstawienie możliwie bliskie literze tekstu, co w przypadku dramatów Mrożka często miało zasadnicze znaczenie.
Mocną stroną spektaklu była znakomita obsada aktorska. Artura zagrał Wiesław Michnikowski, Edka – Mieczysław Czechowicz, Stomila – Mieczysław Pawlikowski, wujem Eugeniuszem był
Tadeusz Fijewski, Eleonorą – Halina Kossobudzka, Babcią – Barbara Ludwiżanka. W 1966 roku Axer wystawił „Tango” za granicą – zrealizował je w Schauspielhaus w Dusseldorfie.
„Tango” realizował też Jerzy Jarocki w Krakowie / 1965 Stary Teatr /, Kazimierz Dejmek / 1990 Teatr Polski w Warszawie / i Maciej Englert w Warszawie / 1999 Teatr Współczesny /. Wyżej wymienione spektakle należą do najlepszych inscenizacji. Chętnie sięgały również po tę sztukę teatry prowincjonalne.
Przedstawienia sztuk Mrożka od czasu, gdy debiutował dramatem „Policja” wyreżyserowanym przez Jana Świderskiego w 1958 roku w Teatrze Dramatycznym, stawały się nie tylko wydarzeniami teatralnymi ale i społecznymi. Chociaż pisarz mieszkał poza krajem, jego sztuki zawsze silnie oddziaływały na polską publiczność. Szybko też stały się klasyczną pozycją współczesnego repertuaru w teatrach europejskich i amerykańskich.
W Polsce latach 1968 – 1972 i w stanie wojennym władze zakazały wystawiania i drukowania jego utworów. Uniwersalny język jego sztuk spowodował jednak, że niezmiennie cieszyły się one popularnością poza granicami Polski.