Jesteś w:
Tango
Twórczość dramatyczna Sławomira Mrożka ma szerokie powiązania z literacką tradycją teatru polskiego i powszechnego. Widać w niej związki z twórczością znanych europejskich
dramatopisarzy, którzy stworzyli teatr absurdu. Są to przede wszystkim Samuel Beckett i Eugene Ionesco. W ich utworach scenicznych, podobnie jak u Mrożka, sytuacje banalne, często przedstawione w komicznym świetle, przekształcają się w tragedię. Parodia i farsa nabierają charakteru satyry z okrutnymi akcentami. Twórcy przedstawiają osaczenie i samotność człowieka we współczesnym świecie.
Są też u Mrożka nawiązania do starszej, klasycznej twórczości dramatycznej – np. do „Hamleta” Szekspira. Stosunki między Alą i Arturem bardzo przypominają układ tytułowego bohatera dramatu Szekspira z Ofelią. Zabiegający o dziewczynę Artur tuż przed ślubem dochodzi do wniosku, że to wszystko jest bez sensu. U Mrożka nie ma jednak mowy o „pójściu do klasztoru” - Ala od początku nie ufa deklaracjom Artura. Gdy, podobnie jak Hamlet, jej narzeczony ginie w absurdalny sposób, ma przynajmniej tę satysfakcję, że przed śmiercią wyznał jej miłość i tego zdania już nie może zmienić.
Z literatury polskiej da się odnaleźć nawiązania do III cz. Dziadów Mickiewicza / Artur, podobnie jak Konrad, bezskutecznie walczy o „rząd dusz”; do „Wesela” Wyspiańskiego / konfrontacja inteligencji z prymitywną prostotą, ocena układu społecznego, słabość inteligencji i symboliczny taniec na zakończenie sztuki /; do „Moralności pani Dulskiej” Zapolskiej / parodia dramatu rodzinnego, gdzie do głosu dochodzi konflikt pokoleń /; do powieści Gombrowicza
„Ferdydurke” / groteskowa forma, Edek zastępujący parobka, mit nowoczesności lansowany przez pokolenie rodziców /; do dramatu Gombrowicza „Ślub” / problem formy, ślub jako sposób na rozwiązanie problemu /; do „Szewców” Witkacego / groteska, w której widać podobieństwo postawy szewców do sposobu funkcjonowania Edka /; oraz do „Kartoteki” Różewicza / obraz świata, który wyrósł z minionej wojny, dezintegracja społeczeństwa /. Wszystko to składa się na zupełnie oryginalny utwór sceniczny Sławomira Mrożka - „Tango”.
Konteksty literackie „Tanga” Sławomira Mrożka
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTwórczość dramatyczna Sławomira Mrożka ma szerokie powiązania z literacką tradycją teatru polskiego i powszechnego. Widać w niej związki z twórczością znanych europejskich
dramatopisarzy, którzy stworzyli teatr absurdu. Są to przede wszystkim Samuel Beckett i Eugene Ionesco. W ich utworach scenicznych, podobnie jak u Mrożka, sytuacje banalne, często przedstawione w komicznym świetle, przekształcają się w tragedię. Parodia i farsa nabierają charakteru satyry z okrutnymi akcentami. Twórcy przedstawiają osaczenie i samotność człowieka we współczesnym świecie.
Są też u Mrożka nawiązania do starszej, klasycznej twórczości dramatycznej – np. do „Hamleta” Szekspira. Stosunki między Alą i Arturem bardzo przypominają układ tytułowego bohatera dramatu Szekspira z Ofelią. Zabiegający o dziewczynę Artur tuż przed ślubem dochodzi do wniosku, że to wszystko jest bez sensu. U Mrożka nie ma jednak mowy o „pójściu do klasztoru” - Ala od początku nie ufa deklaracjom Artura. Gdy, podobnie jak Hamlet, jej narzeczony ginie w absurdalny sposób, ma przynajmniej tę satysfakcję, że przed śmiercią wyznał jej miłość i tego zdania już nie może zmienić.
Z literatury polskiej da się odnaleźć nawiązania do III cz. Dziadów Mickiewicza / Artur, podobnie jak Konrad, bezskutecznie walczy o „rząd dusz”; do „Wesela” Wyspiańskiego / konfrontacja inteligencji z prymitywną prostotą, ocena układu społecznego, słabość inteligencji i symboliczny taniec na zakończenie sztuki /; do „Moralności pani Dulskiej” Zapolskiej / parodia dramatu rodzinnego, gdzie do głosu dochodzi konflikt pokoleń /; do powieści Gombrowicza
„Ferdydurke” / groteskowa forma, Edek zastępujący parobka, mit nowoczesności lansowany przez pokolenie rodziców /; do dramatu Gombrowicza „Ślub” / problem formy, ślub jako sposób na rozwiązanie problemu /; do „Szewców” Witkacego / groteska, w której widać podobieństwo postawy szewców do sposobu funkcjonowania Edka /; oraz do „Kartoteki” Różewicza / obraz świata, który wyrósł z minionej wojny, dezintegracja społeczeństwa /. Wszystko to składa się na zupełnie oryginalny utwór sceniczny Sławomira Mrożka - „Tango”.