Jesteś w:
Ania z Zielonego Wzgórza
Trudno porównać szkołę w Avonlea ze szkołą współczesną. Zmieniły się warunki i okoliczności. To co pozostało niezmienne to entuzjazm uczniów, ich zabawy, rywalizacja, przekomarzanie się i różny stosunek do nauki. Myślę, że także obraz nauczyciela można odnieść do dzisiejszej szkoły – sprawiedliwi i wyrozumiali pedagodzy cieszą się większym szacunkiem niż stronniczy i niepozwalający uczniom na posiadanie własnego zdania.
Ania Shirley to główna bohaterka powieści „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery. Dziewczynka przez całe dzieciństwo żyła u obcych ludzi, zajmując się głównie opieką nad ich dziećmi. Nie miała możliwości poznać prawdziwej przyjaciółki, choć zawsze o tym marzyła, wymyślając nierzeczywiste towarzyszki zabaw dziewczęcych. Ta sytuacja zmieniła się, kiedy przyjechała do domu Maryli i Mateusza, na Zielone Wzgórze. Poznała tam Dianę Barry, dziewczynkę mieszkającą na Sosnowym Wzgórzu. Diana miała to, za czym Ania zawsze tęskniła: czarne długie włosy i śliczne dołeczki.
Dziewczynki szybko zbliżyły się do siebie, przyrzekając sobie wieczną przyjaźń. Jednak ich relacje nie zawsze układały się pomyślnie. Między innymi Ania została oskarżona o upicie koleżanki sokiem (w rzeczywistości winem) na proszonym podwieczorku, co spowodowało, że rodzice Diany zakazali jej spotykania się z koleżanką. Dopiero, gdy mieszkanka Zielonego Wzgórza ratuje siostrę Diany ich związek znów może się rozwijać. Przez kolejne lata przyjaciółki wspierają się i pomagają sobie nawzajem. Diana często uczestniczy w szalonych pomysłach Ani, choć zawsze stara się zachować zdrowy rozsądek.
Dzięki przyjaźni z panną Shirley rozbudza swoją wyobraźnię i otwiera się na piękno świata. Montgomery w swej powieści pokazała bardzo typowy obraz przyjaźni między dwiema dziewczynkami., dzięki czemu wiele czytelniczek może się utożsamiać z przedstawionymi bohaterkami. Wzajemne wspieranie się, zrozumienie i szacunek, a przy tym zwariowane pomysły sprawiły, że relacje panien z Avonlea do dziś stanowią wzór przyjaźni.
strona: - 1 - - 2 -
Motyw literackie w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimTrudno porównać szkołę w Avonlea ze szkołą współczesną. Zmieniły się warunki i okoliczności. To co pozostało niezmienne to entuzjazm uczniów, ich zabawy, rywalizacja, przekomarzanie się i różny stosunek do nauki. Myślę, że także obraz nauczyciela można odnieść do dzisiejszej szkoły – sprawiedliwi i wyrozumiali pedagodzy cieszą się większym szacunkiem niż stronniczy i niepozwalający uczniom na posiadanie własnego zdania.
Motyw przyjaźni w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Ania Shirley to główna bohaterka powieści „Ania z Zielonego Wzgórza” Lucy Maud Montgomery. Dziewczynka przez całe dzieciństwo żyła u obcych ludzi, zajmując się głównie opieką nad ich dziećmi. Nie miała możliwości poznać prawdziwej przyjaciółki, choć zawsze o tym marzyła, wymyślając nierzeczywiste towarzyszki zabaw dziewczęcych. Ta sytuacja zmieniła się, kiedy przyjechała do domu Maryli i Mateusza, na Zielone Wzgórze. Poznała tam Dianę Barry, dziewczynkę mieszkającą na Sosnowym Wzgórzu. Diana miała to, za czym Ania zawsze tęskniła: czarne długie włosy i śliczne dołeczki.
Dziewczynki szybko zbliżyły się do siebie, przyrzekając sobie wieczną przyjaźń. Jednak ich relacje nie zawsze układały się pomyślnie. Między innymi Ania została oskarżona o upicie koleżanki sokiem (w rzeczywistości winem) na proszonym podwieczorku, co spowodowało, że rodzice Diany zakazali jej spotykania się z koleżanką. Dopiero, gdy mieszkanka Zielonego Wzgórza ratuje siostrę Diany ich związek znów może się rozwijać. Przez kolejne lata przyjaciółki wspierają się i pomagają sobie nawzajem. Diana często uczestniczy w szalonych pomysłach Ani, choć zawsze stara się zachować zdrowy rozsądek.
Dzięki przyjaźni z panną Shirley rozbudza swoją wyobraźnię i otwiera się na piękno świata. Montgomery w swej powieści pokazała bardzo typowy obraz przyjaźni między dwiema dziewczynkami., dzięki czemu wiele czytelniczek może się utożsamiać z przedstawionymi bohaterkami. Wzajemne wspieranie się, zrozumienie i szacunek, a przy tym zwariowane pomysły sprawiły, że relacje panien z Avonlea do dziś stanowią wzór przyjaźni.
strona: - 1 - - 2 -