Jesteś w:
Nie-Boska komedia
Zygmunt Krasiński napisał „Nie-Boską komedię” w kilka lat po powstaniu listopadowym. Niewątpliwie jego dramat ma związek z tym historycznym wydarzeniem. Jednak obraz rewolucji ukształtowany został na wzór Wielkiej Rewolucji Francuskiej / 1789 – 1799 /, ponieważ był to pewien cykl historyczny, który został zamknięty – otworzyło go obalenie monarchii i dynastii Burbonów a zamknęła restauracja tejże monarchii i zwrócenie tronu Burbonom.
Oba te zdarzenia autor przytacza jako wielkie porażki ludzkości. Szczególnie Rewolucję Francuską widzi jako pogwałcenie porządku świata i przejęcie władzy przez motłoch. Dla pisarza wynikało to z pewnej koncepcji filozofii historii / historiozofii /.
Historiozofia zajmuje się przewidywaniem przebiegu procesów historycznych. Zygmunt Krasiński odwoływał się do historiozofii św. Augustyna. Ten chrześcijański myśliciel uważał, że losem świata kieruje Bóg / prowidencjalizm /. Człowiek w tym procesie może uczestniczyć w niewielkim stopniu. Tę koncepcję wzbogacili dziewiętnastowieczni myśliciele / narody wybierane przez Boga i przydzielane im zadania /.
Widząc w ten sposób historię Krasiński uważał, że rewolucja jest najgorszym sposobem rozwiązywania skomplikowanych spraw społecznych. Dostrzegał problemy i niesprawiedliwość ale był przeciwny wprowadzanym gwałtem, przy rozlewie krwi przemianom. Jego główny bohater, hrabia Henryk mówi do przywódcy rewolucji Pankracego: „Tyś młodszym bratem szatana”.
„Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego często uważana jest za klasyczny dramat romantyczny. Autor zrezygnował z zachowania trzech jedności miejsca czasu i akcji, korzystał z innych gatunków literackich / synkretyzm rodzajowy i gatunkowy /, wykreował głównego bohatera na bohatera romantycznego, wprowadzi sceny zbiorowe, świat realny pomieszał ze światem fantastycznym i zamknął swój dramat otwartym zakończeniem.
W polskim dramacie romantycznym / polistopadowym / charakterystyczne jest nawiązanie do tematyki narodowej. Krasiński przedstawia to w formie konfliktu między klasami społecznymi, który prowadzi do rewolucji.
Metafizyka tego utworu zaczyna się od romantycznego klimatu pełnego ciemności, mgieł, pięknych krajobrazów i tajemniczych zjaw, które mają wpływ na losy bohaterów. Akcja przeważnie toczy się wieczorem lub w nocy. Towarzyszy temu napięcie, strach lub wręcz uczucie grozy. W tych okolicznościach rozgrywa się psychomachia – walka sił dobra z siłami zła o duszę głównego bohatera. By sprawę skomplikować, miesza się tu ze sobą sacrum i profanum, w czym bohaterowie gubią się. Uwieńczeniem dramatu jest scena końcowa, gdy wizja Chrystusa przypomina wodzom rewolucji o obecności Boga. Śmierć Pankracego w obliczu tej wizji udowadnia słabość człowieka wobec siły Stwórcy.
Zygmunt Krasiński hrabia herbu Ślepowron urodził się w 1812 roku w Paryżu. Był potomkiem magnackiej rodziny Krasińskich, II ordynatem opinogórskim, synem generała Wincentego i księżnej Marii Radziwiłłówny.
Kształcił się w domu w Warszawie i Opinogórze pod kierunkiem pisarza Józefa Korzeniowskiego i Piotra Chlebowskiego, później w Liceum Warszawskim i na wydziale prawa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego do roku 1829. Ponieważ doszło do zajścia między Zygmuntem a jego kolegą, Zenonem Łubieńskim / chodziło o wyłamanie się Krasińskiego z solidarności koleżeńskiej w czasie patriotycznej demonstracji /, ojciec wysłał go do Szwajcarii.
Zygmunt wtedy już od dawna nie miał matki / zmarła w 1822 roku /. Ojciec posiadał duży wpływ na jego poglądy i całe życie. Ingerował w jego przekonania polityczne i sprawy osobiste. Był on generałem napoleońskim, zwolennikiem „obozu klasyków” a później wiernym poddanym cara. Nie pozwolił synowi wziąć udziału w powstaniu listopadowym.
W Szwajcarii Krasiński zetknął się z literaturą i myślą romantyzmu. W 1829 roku zaprzyjaźnił się z Anglikiem Henrykiem Reeve, z którym korespondował. W 1830 roku spotkał się z Adamem Mickiewiczem. Wyjechał z nim na wycieczkę w Alpy. W następnym roku zaczęły nękać go różne choroby, a zwłaszcza choroba oczu. Wyjeżdżał z ojcem do Petersburga, później do Krakowa i Wiednia, gdzie leczył się, a następnie do Włoch. W 1936 roku poznał w Rzymie Słowackiego i zaprzyjaźnił się z nim. Drugą jego trwałą przyjaźnią stała się znajomość z Augustem Cieszkowskim.
W lipcu 1843 roku pod wpływem ojca ożenił się z Elizą Branicką, malarką, chociaż wcześniej romansował z Delfiną Potocką. Jego młodzieńczą miłością była kuzynka Amelia Załuska.
W czasie rewolucji 1848 roku w Rzymie razem z Kamilem Cyprianem Norwidem bronił zagrożonego papieża Piusa IX. Od połowy maja do września 1857 roku przebywał w Złotym Potoku. Wyjechał po śmierci swojej najmłodszej córki.
Zygmunt Krasiński zmarł w 1859 roku w Paryżu. Jego zwłoki sprowadzono do Opinogóry koło Ciechanowa, gdzie znajduje się obecnie Muzeum Romantyzmu.
„Grób Rodziny Reichstalów” / powieść, 1828 – debiut literacki /.
„Władysław Herman i dwór jego” / powieść historyczna 1830 /.
„ Irydion” / dramat romantyczny napisany w 1835 roku w Wiedniu /
„Agaj-Han” / Powieść historyczna” wydana we Wrocławiu w 1833 pod pseudonimem A.K. /
„Nie-Boska komedia” / napisana w1833, wydana w 1835 w Paryżu /
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Do błędów, nagromadzonych przez przodków,
dodali to, czego nie znali ich przodkowie -
wahanie się i bojaźń, i stało się zatem,
że zniknęli z powierzchni ziemi i wielkie milczenie jest po nich.”
Bezimienny
Motto odnosi się do klasy ar... wiecej
W obozie arystokratów nie ma jednomyślności. Już wybór hrabiego H... wiecej
Hrabia Henryk jest głównym bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia”. Należy on do arystokracji. Oprócz tego jest poetą głęboko przekonanym o swojej niezwykłej indywidualności i zapatrzonym w siebie. Ta cecha decyduje o sposobie jego funkcjonowania.
Poznajemy g... wiecej
Już na wstępie dramatu pojawia się personifikacja poezj... wiecej
polemiki przywódcy rewolucji Pankracego z hrabią Henrykiem, który stoi na czele obozu arystokratów. Obaj bohaterowie prowadzą tę dyskusję nie tylko we własnym imieniu – reprezentują sobą grupy społeczne, na któ... wiecej
W dramacie Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” pojawia się motyw szaleństwa jako reakcja bohaterów na sytuacje, które przerastają ich. Z całą pewnością szalona jest Maria – żona hrabiego Henryka. Niespełnienie się w życiu rodzinnym powoduje, że Maria wpada w obłęd.... wiecej
wiecej
Część I
1. Wstęp, w którym ukazana jest personifikacja poezji.
2. Anioł Stróż czuwa nad hrabią Henrykiem.
3. Chór Złych Duchów postanawia omamić hrabiego Henryka.
4. Hrabia Henryk i Maria biorą ślub w wi... wiecej
Maria poślubiając hrabiego Henryka nie przewiduje, że życie z człowieki... wiecej
Nie-Boska komedia
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Okoliczności powstania „Nie-Boskiej komedii”
- Interpretacja tytułu „Nie-Boska komedia”
- Interpretacja motta „Nie-Boskiej komedii”
- „Nie-Boska komedia” - budowa dramatu
- „Nie-Boska komedia” - postacie dramatu
- Stylistyka i artyzm „Nie-Boskiej komedii”
- Historia i historiozofia w „Nie-Boskiej komedii”
- „Nie-Boska komedia” jako dramat romantyczny i metafizyczny
- Zygmunt Krasiński – biogram - notatka szkolna
- Zygmunt Krasiński – najważniejsze dzieła
Historia i historiozofia w „Nie-Boskiej komedii”
Zygmunt Krasiński napisał „Nie-Boską komedię” w kilka lat po powstaniu listopadowym. Niewątpliwie jego dramat ma związek z tym historycznym wydarzeniem. Jednak obraz rewolucji ukształtowany został na wzór Wielkiej Rewolucji Francuskiej / 1789 – 1799 /, ponieważ był to pewien cykl historyczny, który został zamknięty – otworzyło go obalenie monarchii i dynastii Burbonów a zamknęła restauracja tejże monarchii i zwrócenie tronu Burbonom.
Oba te zdarzenia autor przytacza jako wielkie porażki ludzkości. Szczególnie Rewolucję Francuską widzi jako pogwałcenie porządku świata i przejęcie władzy przez motłoch. Dla pisarza wynikało to z pewnej koncepcji filozofii historii / historiozofii /.
Historiozofia zajmuje się przewidywaniem przebiegu procesów historycznych. Zygmunt Krasiński odwoływał się do historiozofii św. Augustyna. Ten chrześcijański myśliciel uważał, że losem świata kieruje Bóg / prowidencjalizm /. Człowiek w tym procesie może uczestniczyć w niewielkim stopniu. Tę koncepcję wzbogacili dziewiętnastowieczni myśliciele / narody wybierane przez Boga i przydzielane im zadania /.
Widząc w ten sposób historię Krasiński uważał, że rewolucja jest najgorszym sposobem rozwiązywania skomplikowanych spraw społecznych. Dostrzegał problemy i niesprawiedliwość ale był przeciwny wprowadzanym gwałtem, przy rozlewie krwi przemianom. Jego główny bohater, hrabia Henryk mówi do przywódcy rewolucji Pankracego: „Tyś młodszym bratem szatana”.
„Nie-Boska komedia” jako dramat romantyczny i metafizyczny
„Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego często uważana jest za klasyczny dramat romantyczny. Autor zrezygnował z zachowania trzech jedności miejsca czasu i akcji, korzystał z innych gatunków literackich / synkretyzm rodzajowy i gatunkowy /, wykreował głównego bohatera na bohatera romantycznego, wprowadzi sceny zbiorowe, świat realny pomieszał ze światem fantastycznym i zamknął swój dramat otwartym zakończeniem.
W polskim dramacie romantycznym / polistopadowym / charakterystyczne jest nawiązanie do tematyki narodowej. Krasiński przedstawia to w formie konfliktu między klasami społecznymi, który prowadzi do rewolucji.
Metafizyka tego utworu zaczyna się od romantycznego klimatu pełnego ciemności, mgieł, pięknych krajobrazów i tajemniczych zjaw, które mają wpływ na losy bohaterów. Akcja przeważnie toczy się wieczorem lub w nocy. Towarzyszy temu napięcie, strach lub wręcz uczucie grozy. W tych okolicznościach rozgrywa się psychomachia – walka sił dobra z siłami zła o duszę głównego bohatera. By sprawę skomplikować, miesza się tu ze sobą sacrum i profanum, w czym bohaterowie gubią się. Uwieńczeniem dramatu jest scena końcowa, gdy wizja Chrystusa przypomina wodzom rewolucji o obecności Boga. Śmierć Pankracego w obliczu tej wizji udowadnia słabość człowieka wobec siły Stwórcy.
Zygmunt Krasiński – biogram - notatka szkolna
Zygmunt Krasiński hrabia herbu Ślepowron urodził się w 1812 roku w Paryżu. Był potomkiem magnackiej rodziny Krasińskich, II ordynatem opinogórskim, synem generała Wincentego i księżnej Marii Radziwiłłówny.
Kształcił się w domu w Warszawie i Opinogórze pod kierunkiem pisarza Józefa Korzeniowskiego i Piotra Chlebowskiego, później w Liceum Warszawskim i na wydziale prawa Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego do roku 1829. Ponieważ doszło do zajścia między Zygmuntem a jego kolegą, Zenonem Łubieńskim / chodziło o wyłamanie się Krasińskiego z solidarności koleżeńskiej w czasie patriotycznej demonstracji /, ojciec wysłał go do Szwajcarii.
Zygmunt wtedy już od dawna nie miał matki / zmarła w 1822 roku /. Ojciec posiadał duży wpływ na jego poglądy i całe życie. Ingerował w jego przekonania polityczne i sprawy osobiste. Był on generałem napoleońskim, zwolennikiem „obozu klasyków” a później wiernym poddanym cara. Nie pozwolił synowi wziąć udziału w powstaniu listopadowym.
W Szwajcarii Krasiński zetknął się z literaturą i myślą romantyzmu. W 1829 roku zaprzyjaźnił się z Anglikiem Henrykiem Reeve, z którym korespondował. W 1830 roku spotkał się z Adamem Mickiewiczem. Wyjechał z nim na wycieczkę w Alpy. W następnym roku zaczęły nękać go różne choroby, a zwłaszcza choroba oczu. Wyjeżdżał z ojcem do Petersburga, później do Krakowa i Wiednia, gdzie leczył się, a następnie do Włoch. W 1936 roku poznał w Rzymie Słowackiego i zaprzyjaźnił się z nim. Drugą jego trwałą przyjaźnią stała się znajomość z Augustem Cieszkowskim.
W lipcu 1843 roku pod wpływem ojca ożenił się z Elizą Branicką, malarką, chociaż wcześniej romansował z Delfiną Potocką. Jego młodzieńczą miłością była kuzynka Amelia Załuska.
W czasie rewolucji 1848 roku w Rzymie razem z Kamilem Cyprianem Norwidem bronił zagrożonego papieża Piusa IX. Od połowy maja do września 1857 roku przebywał w Złotym Potoku. Wyjechał po śmierci swojej najmłodszej córki.
Zygmunt Krasiński zmarł w 1859 roku w Paryżu. Jego zwłoki sprowadzono do Opinogóry koło Ciechanowa, gdzie znajduje się obecnie Muzeum Romantyzmu.
Zygmunt Krasiński – najważniejsze dzieła
„Grób Rodziny Reichstalów” / powieść, 1828 – debiut literacki /.
„Władysław Herman i dwór jego” / powieść historyczna 1830 /.
„ Irydion” / dramat romantyczny napisany w 1835 roku w Wiedniu /
„Agaj-Han” / Powieść historyczna” wydana we Wrocławiu w 1833 pod pseudonimem A.K. /
„Nie-Boska komedia” / napisana w1833, wydana w 1835 w Paryżu /
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Nie-Boska komedia” - streszczenie
Autor dramatu umieścił na wstępie motto:„Do błędów, nagromadzonych przez przodków,
dodali to, czego nie znali ich przodkowie -
wahanie się i bojaźń, i stało się zatem,
że zniknęli z powierzchni ziemi i wielkie milczenie jest po nich.”
Bezimienny
Motto odnosi się do klasy ar... wiecej
Charakterystyka dwóch obozów w „Nie-Boskiej komedii”
W dramacie Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” mamy przedstawione dwa walczące ze sobą obozy. Są to: obóz arystokratów i obóz rewolucjonistów. Na czele obozu arystokratów staje hrabia Henryk. Przywódcą rewolucjonistów jest Pankracy.W obozie arystokratów nie ma jednomyślności. Już wybór hrabiego H... wiecej
Nie-Boska komedia - bohaterowie
Hrabia Henryk – charakterystykaHrabia Henryk jest głównym bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia”. Należy on do arystokracji. Oprócz tego jest poetą głęboko przekonanym o swojej niezwykłej indywidualności i zapatrzonym w siebie. Ta cecha decyduje o sposobie jego funkcjonowania.
Poznajemy g... wiecej
Rewolucja i walka klas w „Nie-Boskiej komedii”
Zygmunt Krasiński w swoim dramacie „Nie-Boska komedia” ukazał rewolucję i walkę klas. Jej obraz wzorował na wydarzeniach Wielkiej Rewolucji Francuskiej / 1789 – 1799 /. Jego główny bohater, hrabia Henryk jest arystokratą. Hrabia Henryk w imię starych wartości i dla złudnej sławy staje do walki z rewolucjonistami. J... wiecejRola poety i poezji w „Nie-Boskiej komedii”
Główny bohater dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia”, hrabia Henryk oprócz tego, że jest arystokratą jest również poetą. Postrzega on siebie i poezję na sposób romantyczny. Uważa, że talent poetycki jest darem Boga. Ktoś, kto został obdarzony takim darem pozostaje w szczególnych relacjach z Bogiem. Dzięk... wiecejInterpretacja zakończenia „Ni-Boskiej komedii”
Główny bohater dramatu Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” przy końcu sztuki ponosi klęskę i ginie śmiercią samobójczą. Rzecz rozgrywa się na murach św. Trójcy. Zwyciężają rewolucjoniści. Odbywa się sąd nad arystokracją. Wszystkich czeka gilotyna. Zmęczony walką wódz rewolucjonistów, Pankracy razem z Le... wiecej„Nie-Boska komedia” jako dramat rodzinny
Dramat Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” zaczyna się w dniu zaślubin hrabiego Henryka z Marią. Błogosławi temu małżeństwu Anioł Stróż: „Pokój ludziom dobrej woli – błogosławiony pośród stworzeń kto ma serce – on jeszcze zbawion być może. - Żono dobra i skromna, zjaw się dla niego ̵... wiecej„Nie-Boska komedia” - tło historyczne
„Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego wydana została w 1835 roku. Było to kilka lat po powstaniu listopadowym. Z całą pewnością dramat powstał w kontekście tego wydarzenia. Zygmunt Krasiński nie brał udziału w powstaniu. Pozostawał pod silnym wpływem swojego ojca, który był wiernym poddanym cara i traktował zryw... wiecejRealizm i fantastyka w „Nie-Boskiej komedii”
W dramacie romantycznym, a więc również w „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego świat realny miesza się ze światem fantastycznym. Fantazje zaczynają sterować życiem człowieka, tak jak ma to miejsce w przypadku hrabiego Henryka i jego syna Orcia.Już na wstępie dramatu pojawia się personifikacja poezj... wiecej
„Nie-Boska komedia” jako dramat społeczny. Polemika Pankracego z hrabią Henrykiem.
W „Nie-Boskiej komedii” Krasiński pokazuje starcie się dwóch ideologii. Przedstawia to w postacipolemiki przywódcy rewolucji Pankracego z hrabią Henrykiem, który stoi na czele obozu arystokratów. Obaj bohaterowie prowadzą tę dyskusję nie tylko we własnym imieniu – reprezentują sobą grupy społeczne, na któ... wiecej
Motywy literackie w „Nie-Boskiej komedii”
Motyw szaleństwa w „Nie-Boskiej komedii”W dramacie Zygmunta Krasińskiego „Nie-Boska komedia” pojawia się motyw szaleństwa jako reakcja bohaterów na sytuacje, które przerastają ich. Z całą pewnością szalona jest Maria – żona hrabiego Henryka. Niespełnienie się w życiu rodzinnym powoduje, że Maria wpada w obłęd.... wiecej
„Nie-Boska komedia” - najważniejsze cytaty
„Gwiazdy wkoło twojej głowy – pod twoimi nogi fale morza – na falach morzach tęcza przed tobą pędzi i rozdziela mgły – co ujrzysz jest twoim – brzegi, miasta i ludzie tobie się przynależą – niebo jest twoim. - Chwale twojej niby nic nie zrówna.” / Część I, wstęp, personifikacja poezji /.„Nie-Boska komedia” - plan zdarzeń
Tekst dramatu poprzedza dedykacja „Dla Marii” i podwójne motto.Część I
1. Wstęp, w którym ukazana jest personifikacja poezji.
2. Anioł Stróż czuwa nad hrabią Henrykiem.
3. Chór Złych Duchów postanawia omamić hrabiego Henryka.
4. Hrabia Henryk i Maria biorą ślub w wi... wiecej
Symbolika „Nie-Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego
„Nie-Boska komedia” pod względem symboliki przypomina średniowieczny moralitet. Nic w tym dziwnego, skoro autor wcześniej pisywał powieści gotyckie a w poglądach na dzieje ludzkości odwołał się do historiozofii św. Augustyna. Są tu więc symbole chrześcijaństwa – zarówno drobne, jak i te większego kalibru. Nad ... wiecejDramatyzm bohaterów „Nie-Boskiej komedii”
Bohaterowie „Nie-Boskiej komedii” to postacie tragiczne. Uwikłani są w bieg zdarzeń i zdeterminowani swoim sposobem myślenia. Jest to związane z ich pochodzeniem społecznym, wpojonymi im zasadami, sposobem odczuwania oraz z ich ambicjami.Maria poślubiając hrabiego Henryka nie przewiduje, że życie z człowieki... wiecej