Jesteś w: Chłopi

Motyw wyobcowania w „Chłopach” Reymonta

Autor: Karolina Marlęga     Serwis chroniony prawem autorskim

Społeczność wiejska przedstawiona w powieści Reymonta „Chłopi” stanowi zwartą grupę, w której każdy ma swoje określone miejsce. Jedni starają się utrzymywać je, jak Maciej Boryna; inni czekają aż coś się zmieni / Antek Boryna czy Szymek Dominikowej /. Osobą, która do tej społeczności nie pasuje jest córka Dominikowej, Jagna.


Jagna jest inna niż pozostałe kobiety wiejskie. Nie musi pracować w polu, bo robią to za nią bracia. Dzięki temu zachowuje urodę / jasna twarz, gładkie ręce /. Matka nie zapędza jej do pracy w gospodarstwie. Chce tylko, by bogato wyszła za mąż. Jagna nic nie musi, toteż życie wydaje jej się jałowe i pozbawione sensu. Miewa chimeryczne nastroje. Jest przy tym osobą wrażliwą na piękno natury i na wzornictwo ludowe / odświętne stroje /. Sama potrafi malować niezwykłe pisanki. Te cechy w społeczności wiejskiej nie mają jednak żadnego znaczenia. Kobiety wiejskie patrzą na nią krzywo, gdy stroi się do pracy, którą czasami jednak wykonuje. Jagna nie jest lubiana. Jej atutem jest bogactwo matki.


Uroda Jagny przyciąga do niej mężczyzn. Ona sama lubi ich uwodzić. Romanse uprzyjemniają jej nudne życie. Poddaje się swoim żądzom w przekonaniu, że nie może przeciwstawiać się własnej naturze. Romanse te nie mają żadnego znaczenia, ponieważ do niczego nie mogą prowadzić – Mateusz jest biedny, Antek i wójt są żonaci a Jasio ma zostać księdzem. Małżeństwo z dużo starszym od siebie Maciejem Boryną też nie jest w stanie zrobić z Jagny gospodyni wiejskiej.
strona:   - 1 -  - 2 - 



  Dowiedz się więcej