Jesteś w:
Wesele
Według Słownika Teatralnego dramat fantastyczny to taki, w którym „dominujące miejsce przypada wątkom fantastycznym (…). Wątki i motywy fantastyczne współistnieją z wątkami realistycznymi (…)”. Co ciekawe, za czołowego polskiego autora tego gatunku uznaje się Lucjana Rydla, który posłużył jako pierwowzór Pana Młodego w „Weselu”.
Wyspiański wyraźnie w takiej właśnie konwencji napisał akt drugi swojego najbardziej znanego dramatu. Mamy w nim do czynienia z serią objawień. Bohaterowie, których dość dobrze poznaliśmy w pierwszym akcie, napotykają w różnych zakamarkach chaty nadprzyrodzone zjawy. Każda ze zjaw coś sobą symbolizuje i nie ukazuje się przypadkowym gościom, a tym świadomie do siebie pasującym. W ten sposób tworzą się pary: Marysia i Widmo, Dziennikarz i Stańczyk, Poeta i Rycerz, Pan Młody i Hetman, Dziad i Upiór, Gospodarz i Wernyhora.
„Wesele” jako dramat fantastyczny
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimWedług Słownika Teatralnego dramat fantastyczny to taki, w którym „dominujące miejsce przypada wątkom fantastycznym (…). Wątki i motywy fantastyczne współistnieją z wątkami realistycznymi (…)”. Co ciekawe, za czołowego polskiego autora tego gatunku uznaje się Lucjana Rydla, który posłużył jako pierwowzór Pana Młodego w „Weselu”.
Wyspiański wyraźnie w takiej właśnie konwencji napisał akt drugi swojego najbardziej znanego dramatu. Mamy w nim do czynienia z serią objawień. Bohaterowie, których dość dobrze poznaliśmy w pierwszym akcie, napotykają w różnych zakamarkach chaty nadprzyrodzone zjawy. Każda ze zjaw coś sobą symbolizuje i nie ukazuje się przypadkowym gościom, a tym świadomie do siebie pasującym. W ten sposób tworzą się pary: Marysia i Widmo, Dziennikarz i Stańczyk, Poeta i Rycerz, Pan Młody i Hetman, Dziad i Upiór, Gospodarz i Wernyhora.