Jesteś w:
Wesele
Na bronowickim weselu goście wyraźnie podzieleni byli na dwa „obozy”. Nie były one wobec siebie wrogo nastawione, jednak czuć było między nimi obopólną niechęć i skrępowanie. Choć nie mówili tego na głos, zaledwie garstka z nich nie miała nic przeciwko mezaliansowi krakowskiego inteligenta z chłopką.
Wyspiański ukazał mieszkańców wsi bez chłopomańskich zachwytów. W „Weselu” widzimy tę grupę społeczną jako wielki, ale niewykorzystany potencjał. Chłopi są dumni, silni i gotowi do podjęcia walki o wyzwolenie ojczyzny. Zdają sobie równocześnie sprawę, że sami nie będą w stanie nic wskórać i potrzebują przywództwa. Spoglądają z nadzieją na inteligentów czekając na ich sygnał, ten jednak nie nadchodzi.
Chłopi, których najlepiej reprezentuje Czepiec, są dumni ze swojego pochodzenia, co często podkreślają: „Z takich jak my był Głowacki” (nawiązanie do Bartosza Głowackiego, bohatera bitwy pod Racławicami). Wielokrotnie podkreślają, że są gotowi do wielkich czynów. Ponadto są zorientowani w bieżącej sytuacji politycznej, także tej światowej.
Obraz chłopów w „Weselu” daleki jest od charakterystycznej dla Młodej Polski chłopomani, ponieważ Wyspiański ukazuje także ich wady. Bezsprzecznie do największych z nich możemy zaliczyć pijaństwo i pieniactwo. Widać to tym lepiej im dłużej trwa wesele. Chłopi prowokują wiele bijatyk i awantur, głównie między sobą. Kolejną ich wadą, którą widać na przykładzie choćby Jaśka, jest ich niekryta zazdrość bogactwa. Chłopi wielokrotnie podkreślają, że marzą im się wielkie pieniądze. Również ich zapał i nadgorliwość, jeśli źle ukierunkowane, mogą jawić się jako skazy, co najlepiej udowodniła rabacja galicyjska.
Charakterystyka chłopów w „Weselu”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimNa bronowickim weselu goście wyraźnie podzieleni byli na dwa „obozy”. Nie były one wobec siebie wrogo nastawione, jednak czuć było między nimi obopólną niechęć i skrępowanie. Choć nie mówili tego na głos, zaledwie garstka z nich nie miała nic przeciwko mezaliansowi krakowskiego inteligenta z chłopką.
Wyspiański ukazał mieszkańców wsi bez chłopomańskich zachwytów. W „Weselu” widzimy tę grupę społeczną jako wielki, ale niewykorzystany potencjał. Chłopi są dumni, silni i gotowi do podjęcia walki o wyzwolenie ojczyzny. Zdają sobie równocześnie sprawę, że sami nie będą w stanie nic wskórać i potrzebują przywództwa. Spoglądają z nadzieją na inteligentów czekając na ich sygnał, ten jednak nie nadchodzi.
Chłopi, których najlepiej reprezentuje Czepiec, są dumni ze swojego pochodzenia, co często podkreślają: „Z takich jak my był Głowacki” (nawiązanie do Bartosza Głowackiego, bohatera bitwy pod Racławicami). Wielokrotnie podkreślają, że są gotowi do wielkich czynów. Ponadto są zorientowani w bieżącej sytuacji politycznej, także tej światowej.
Obraz chłopów w „Weselu” daleki jest od charakterystycznej dla Młodej Polski chłopomani, ponieważ Wyspiański ukazuje także ich wady. Bezsprzecznie do największych z nich możemy zaliczyć pijaństwo i pieniactwo. Widać to tym lepiej im dłużej trwa wesele. Chłopi prowokują wiele bijatyk i awantur, głównie między sobą. Kolejną ich wadą, którą widać na przykładzie choćby Jaśka, jest ich niekryta zazdrość bogactwa. Chłopi wielokrotnie podkreślają, że marzą im się wielkie pieniądze. Również ich zapał i nadgorliwość, jeśli źle ukierunkowane, mogą jawić się jako skazy, co najlepiej udowodniła rabacja galicyjska.