Jesteś w:
Granica
W „Granicy” Zofia Nałkowska zawarła prawdziwy przegląd przez charaktery kobiet, zwracając uwagę na różnice w pochodzeniu, wykształceniu, wyglądzie, zachowaniu czy wieku.
Spośród kilkudziesięciu powieściowych bohaterek, na uwagę zasługuje czternaście z nich, reprezentujących odmienne postawy, losy, charaktery czy światopoglądy.
• Elżbieta Biecka – postać wielowymiarowa, z pozoru wyniosła i zdystansowana, w głębi serca wyczulona na ludzkie cierpienie, współczująca i chętna do pomocy – nawet kochance własnego męża.
• Justyna Bogutówna – reprezentuje wszystko to, co naiwne, kojarzące się z prostotą i bezpretensjonalnością. Miłość do syna pracodawcy matki kończy się dla niej tragicznie – dokonuje aborcji, której psychiczne konsekwencje doprowadzają do schizofrenii.
• Cecylia Kolichowska – symbol kobiety bitej i kontrolowanej przez zazdrosnego męża, lecz twardej i często bezwzględnej, nie potrafiącej pogodzić się z upływem czasu i widokiem własnego, zmienionego odbicia w lustrze.
• Karolina Bogutowa – uosabia cechy charakterystyczne dla kobiet, których życie kręci się wokół pracy i obowiązków, a jedno wydarzenie – nieplanowana ciąża w dojrzałym wieku - zmienia na zawsze ich los.
• Romana z Gierłowskich Biecka Niewieska – matka Elżbiety jest typem uwodzicielki, która mimo upływu czasu, skończonych czterdziestu pięciu lat, zmian w swoim wyglądzie i małżeństwa, nadal romansuje i przedkłada własne szczęście ponad dobro dziecka (zostawiła Elżbietę w kraju na wychowanie siostrze pierwszego męża) czy towarzysza życia, którego odciągnęła od pierwszej żony.
• Jasia Gołąbska – reprezentantka kobiet zniszczonych przez życie: matka czwórki chorych i umierających dzieci, żona niepracującego męża, córka wyniszczanej przez raka matki i siostra brata, który nie kwapi się do pomocy.
• Łucja Posztraska – symbol kobiet usprawiedliwiających męża, mimo jego widocznych wad (Maurycy był nieustannie zwalniany z pracy, przepijał pieniądze), zapatrzonych w partnera jak w obrazek.
• Żancia Ziembiewiczowa – kobieta zdolna w imię miłość tolerować permanentne zdrady swojego męża, pobłażliwa, prostoduszna i nad wyraz wyrozumiała.
• Adela – kochanka Zenona z czasów jego nauki w Paryżu jest przedstawicielką kobiet, które mimo iż kochają bez wzajemności, nie przestają darzyć obiektu uczuć bezgranicznym oddaniem i godzą się na związek z jednostronnym uczuciem.
• Hrabina Olgierdowa Tczewska – symbol kobiet cieszących się w młodości powodzeniem u mężczyzn (była nazywana „demonem powiatu”), a w wieku dojrzałym – sympatią i szacunkiem otoczenia.
• Julia Wagner - nauczycielka francuskiego Elżbiety reprezentująca pogląd, iż romans należy trzymać w największej tajemnicy (tak też czyniła, mówiąc, że Awaczewicz jest jej kuzynem).
• Władysława Niska – mieszkająca w kamienicy Kolichowskiej panna z dzieckiem uosabia kobiety, którym z przelotnego romansu, mającego prowadzić do małżeństwa, pozostało na wychowaniu dziecko, ale które nie użalają się nad swoim losem, tylko walczą o lepszą przyszłość, nie boją się konfrontacji czy krzyku.
• Warkoniowa – stara przyjaciółka Cecylii Kolichowskiej, wdowa po szanowanym mecenasie to symbol kobiet z tak zwanej elity miejskiej, które żyją według wewnętrznego, niepisanego prawa i nie zawahają się dać wyraz dezaprobaty dla braku moralności, zwalniając uczciwą pracownicę (Karolina Bogutowa).
• Ewcia – choć jest postacią epizodyczną, to jednak znaczącą – przepracowała całe życie jako służąca Kolichowskiej, była milczącym obserwatorem jej życia.
Portrety kobiece w „Granicy”
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimW „Granicy” Zofia Nałkowska zawarła prawdziwy przegląd przez charaktery kobiet, zwracając uwagę na różnice w pochodzeniu, wykształceniu, wyglądzie, zachowaniu czy wieku.
Spośród kilkudziesięciu powieściowych bohaterek, na uwagę zasługuje czternaście z nich, reprezentujących odmienne postawy, losy, charaktery czy światopoglądy.
• Elżbieta Biecka – postać wielowymiarowa, z pozoru wyniosła i zdystansowana, w głębi serca wyczulona na ludzkie cierpienie, współczująca i chętna do pomocy – nawet kochance własnego męża.
• Justyna Bogutówna – reprezentuje wszystko to, co naiwne, kojarzące się z prostotą i bezpretensjonalnością. Miłość do syna pracodawcy matki kończy się dla niej tragicznie – dokonuje aborcji, której psychiczne konsekwencje doprowadzają do schizofrenii.
• Cecylia Kolichowska – symbol kobiety bitej i kontrolowanej przez zazdrosnego męża, lecz twardej i często bezwzględnej, nie potrafiącej pogodzić się z upływem czasu i widokiem własnego, zmienionego odbicia w lustrze.
• Karolina Bogutowa – uosabia cechy charakterystyczne dla kobiet, których życie kręci się wokół pracy i obowiązków, a jedno wydarzenie – nieplanowana ciąża w dojrzałym wieku - zmienia na zawsze ich los.
• Romana z Gierłowskich Biecka Niewieska – matka Elżbiety jest typem uwodzicielki, która mimo upływu czasu, skończonych czterdziestu pięciu lat, zmian w swoim wyglądzie i małżeństwa, nadal romansuje i przedkłada własne szczęście ponad dobro dziecka (zostawiła Elżbietę w kraju na wychowanie siostrze pierwszego męża) czy towarzysza życia, którego odciągnęła od pierwszej żony.
• Jasia Gołąbska – reprezentantka kobiet zniszczonych przez życie: matka czwórki chorych i umierających dzieci, żona niepracującego męża, córka wyniszczanej przez raka matki i siostra brata, który nie kwapi się do pomocy.
• Łucja Posztraska – symbol kobiet usprawiedliwiających męża, mimo jego widocznych wad (Maurycy był nieustannie zwalniany z pracy, przepijał pieniądze), zapatrzonych w partnera jak w obrazek.
• Żancia Ziembiewiczowa – kobieta zdolna w imię miłość tolerować permanentne zdrady swojego męża, pobłażliwa, prostoduszna i nad wyraz wyrozumiała.
• Adela – kochanka Zenona z czasów jego nauki w Paryżu jest przedstawicielką kobiet, które mimo iż kochają bez wzajemności, nie przestają darzyć obiektu uczuć bezgranicznym oddaniem i godzą się na związek z jednostronnym uczuciem.
• Hrabina Olgierdowa Tczewska – symbol kobiet cieszących się w młodości powodzeniem u mężczyzn (była nazywana „demonem powiatu”), a w wieku dojrzałym – sympatią i szacunkiem otoczenia.
• Julia Wagner - nauczycielka francuskiego Elżbiety reprezentująca pogląd, iż romans należy trzymać w największej tajemnicy (tak też czyniła, mówiąc, że Awaczewicz jest jej kuzynem).
• Władysława Niska – mieszkająca w kamienicy Kolichowskiej panna z dzieckiem uosabia kobiety, którym z przelotnego romansu, mającego prowadzić do małżeństwa, pozostało na wychowaniu dziecko, ale które nie użalają się nad swoim losem, tylko walczą o lepszą przyszłość, nie boją się konfrontacji czy krzyku.
• Warkoniowa – stara przyjaciółka Cecylii Kolichowskiej, wdowa po szanowanym mecenasie to symbol kobiet z tak zwanej elity miejskiej, które żyją według wewnętrznego, niepisanego prawa i nie zawahają się dać wyraz dezaprobaty dla braku moralności, zwalniając uczciwą pracownicę (Karolina Bogutowa).
• Ewcia – choć jest postacią epizodyczną, to jednak znaczącą – przepracowała całe życie jako służąca Kolichowskiej, była milczącym obserwatorem jej życia.