Jesteś w:
Cyprian Kamil Norwid
Podmiot twierdzi, że ludzie umysłowo przewyższający swoich współczesnych, nie mogą być przez nich zrozumiani i dopiero „łzy drugiej potęgi” – czyli przodków, będą mogły opłakiwać ich tak, jak należy. Owe łzy są tu pewną nadzieją, że jednak zostanie okazany ludziom należny szacunek. Wiersz jest regularny, rytmiczny. W większości składa się z wersów jedenastozgłoskowych, lecz występują też wersy krótkie, pięciowersowe. Budowa strof części pierwszej przypomina strofę saficką. Odnajdujemy w tekście wiele pytań retorycznych, epitetów, metafor. Występują rymy dokładne i przerzutnie, które nadają dynamiki.
W budowie tekstu w oczy rzuca się najbardziej paralelizm składniowy w części pierwszej. Do opisu historii poszczególnych ludzi, Norwid użył tego samego schematu. Nawet przemilczenie dotyczące Mickiewicza realizuje tę kalkę. Cyprian Norwid, pisząc ten tekst, nie mógł wiedzieć, że to nie jest koniec pośmiertnych losów Mickiewicza. W roku 1890, a więc aż 34 lata po powstaniu tego wiersza, ciało Adama Mickiewicza ponownie zostało przeniesione, tym razem z Paryża do Krakowa, gdzie spoczęło w krypcie wawelskiej.
strona: - 1 - - 2 -
Coś ty Atenom zrobił Sokratesie - notatka interpretacyjna
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskimPodmiot twierdzi, że ludzie umysłowo przewyższający swoich współczesnych, nie mogą być przez nich zrozumiani i dopiero „łzy drugiej potęgi” – czyli przodków, będą mogły opłakiwać ich tak, jak należy. Owe łzy są tu pewną nadzieją, że jednak zostanie okazany ludziom należny szacunek. Wiersz jest regularny, rytmiczny. W większości składa się z wersów jedenastozgłoskowych, lecz występują też wersy krótkie, pięciowersowe. Budowa strof części pierwszej przypomina strofę saficką. Odnajdujemy w tekście wiele pytań retorycznych, epitetów, metafor. Występują rymy dokładne i przerzutnie, które nadają dynamiki.
W budowie tekstu w oczy rzuca się najbardziej paralelizm składniowy w części pierwszej. Do opisu historii poszczególnych ludzi, Norwid użył tego samego schematu. Nawet przemilczenie dotyczące Mickiewicza realizuje tę kalkę. Cyprian Norwid, pisząc ten tekst, nie mógł wiedzieć, że to nie jest koniec pośmiertnych losów Mickiewicza. W roku 1890, a więc aż 34 lata po powstaniu tego wiersza, ciało Adama Mickiewicza ponownie zostało przeniesione, tym razem z Paryża do Krakowa, gdzie spoczęło w krypcie wawelskiej.
strona: - 1 - - 2 -