Jesteś w:
Ania z Zielonego Wzgórza
Główną cechą Ani Shirley, tytułowej bohaterki powieści Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”, jest bogata wyobraźnia. Wszystkiemu co ją otaczało nadawała fantastyczne znaczenie. Nazywała przedmioty, miejsca specjalnie wymyślonymi nazwami.
Ania Shirley miała trudne dzieciństwo. Wychowywała się w biednych rodzinach, opiekując się dziećmi swych gospodarzy. Także w sierocińcu nie była szczęśliwa, nauczyła się jednak czytać. Świat literatury stał się jej światem – uciekała do niego od codziennych trosk i zmartwień. W wyobraźni wcielała się w wielu literackich bohaterów, zapominając o ponurej rzeczywistości.
Gdy Ania przybyła na Zielone Wzgórze zaczęła nazywać po swojemu napotykane zjawiska i rzeczy, inaczej je odbierać. Wiśniowe drzewo za oknem zostało Królową Śniegu, pelargonia – Jutrzenką, staw Barrych był Jeziorem Lśniących Wód, porośnięta jabłoniami aleja do miasteczka była Białą Drogą Rozkoszy, lasek między Sosnowym i Zielonym Wzgórzem pełen był duchów, strumyki śmiały się, a w stawie kryły się tajemnicze istoty.
Dziewczynka uważała, że rośliny noszące ludzkie imiona były bardziej zbliżone do ludzi. Często rozmawiała z drzewami i kwiatami, wydawało się jej , że przemawiają i wołają. Dzięki temu nigdy się nie nudziła, ponieważ zawsze potrafiła sobie wyobrazić coś niesamowitego i baśniowego.
Dzięki skłonności do marzeń Ania potrafiła w codziennym monotonnym życiu widzieć rzeczy niezwykłe. Ania uważała, że „Każdy poranek jest zajmujący, […]. Nigdy nie wiemy, co nas spotka w ciągu dnia. Mamy więc tyle pola do wyobraźni.” W wyobraźni Ania marzyła o szczęśliwej przyszłości, o odnalezieniu prawdziwego domu, przyjaciółki, o sukcesach. Dzięki optymizmowi większość z jej marzeń spełniała się. Chociaż uważała, że nie jest urodziwa, w myślach widziała się piękną. Gdy Maryla zapytała ją pewnego dnia czy podobają się jej szyte przez nią skromne sukienki, Ania odpowiedziała: „mogę sobie wyobrazić, że mi się podobają”.
Marzenia Ani dotyczyły także przeszłości. Potrafiła wyobrazić sobie ciepły dom, w którym mogła się wychować. Pozwalało jej to nie czuć się Anią „znikąd”. Bohaterka nie była jednak niepoprawną marzycielką. W chwilach refleksji uświadamiała sobie, że „przychodzi chwila, w której trzeba przerwać marzenie, a to bardzo boli…”. Rozczarowania przyjmowała emocjonalnie, używając wówczas górnolotnego języka zaczerpniętego z książek („cmentarz nadziei”, „otchłań rozpaczy”). Pozwalało jej to nabrać do rzeczywistości i porażek dystansu.
Marzenia i wyobraźnia towarzyszyły Ani przez cały czas. Dzięki nim mogła godnie znieść chwile trosk, cierpienia, a czasem rozpaczy. Ania żyła w dwóch światach – w realnym i w świecie fantazji, dzięki czemu zawsze potrafiła poczuć się szczęśliwa. Wyobraźnia także urozmaicała jej codzienne zabawy z koleżankami, czyniąc je oryginalnymi. Wyobraźnia nie opuszczała bohaterki nigdy – nawet w pięknych chwilach wiedziała, że życie może być jeszcze piękniejsze.
Uczucia Ani są bardzo głębokie - kocha i nienawidzi z pasją. Jednak jako dziecko, Ania nie potrafi odróżnić prawdziwego wzruszenia od zwykłego sentymentalizmu lub fałszywych emocji, często pozwalając sobie na sobie na sentyment, bo uważa, że to jest romantyczne. Jej słabość do fikcyjnych historii, koloryzowanie świata, powodują, że często jej zachowania przypominają melodramat – błahe zdarzenia traktuje jako prawdziwą miłość, wieczne oddanie i tragiczną stratę.
Wyobraźnia i skłonność do przeżywania emocji powodują, że Ania z koleżankami płaczliwie żegnają pana Phillipsa (którego przecież nie lubią), czy też boją się przejść przez las, wierząc, że tam straszy.
Po części skłonność Anny do sentymentalizmu zapewnia jej schronienie od prawdziwych emocji, strachu i straty, których doświadczyła, jako dziecko. Śmierć jej rodziców zostawiła ją na łasce innych, a jako młoda dziewczyna nie zaznała miłości i uwagi, które otrzymuje większość dzieci. Ania zna ból prawdziwej emocji, świat gry nastrojów jest stanowi dla niej pocieszenie.
Kiedy bohaterka wyobraża sobie sentymentalne historie jest w stanie kontrolować sytuację, czego nie potrafiła w kontaktach z prawdziwym wzruszeniem. Dopiero, gdy Ania staje się dorosła potrafi radzić sobie z prawdziwym wzruszeniem. Kiedy Mateusz umiera na końcu powieści Ania prawdziwie przeżywa stratę. Potrafi dojrzale poradzić sobie z utratą kogoś dla niej drogiego i uznać swój ból jako prawdziwą emocję, a nie sentymentalne wspomnienie jej dziecięcych zabaw.
Anna Shirley w życiu kieruje się wyobraźnią i romantyzmem, które często prowadzą ją na manowce. Marzenia ciągle przerywają jej zajęcia czy rozmowy, odciągając ją od rzeczywistości i przenosząc we własny wyimaginowany świat. Ta ucieczka podoba się Ani, ale jej bogate życie wewnętrzne często wchodzi w konflikt z oczekiwaniami społeczności Avonlea. Pomysły dziewczyny prowadzą od drobnych katastrof w gospodarstwie domowym, takich jak pieczenie niejadalnego ciasta, do klęsk zagrażających życiu, takich jak utoniecie w stawie w trakcie recytacji wiersza.
Maryla nie poddaje się fantazji i wpaja Ani zasady dobrego wychowania oraz rozsądnego zachowania. Przestrzega obowiązujących w jej społeczności zasad, który powinny charakteryzować dobrze ułożone kobiety. Ania ma trudności ze zrozumieniem, dlaczego Maryla nie potrafi marzyć. Częściowo Maryla nie jest zdolna do wejścia w świat wyobraźni, a częściowo martwi się o Anię, myśląc że będzie ona wyobrażać sobie wiele wspaniałych rzeczy, a następnie przeżyje bolesne rozczarowanie, gdy rzeczywistość nie spełni jej oczekiwań.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
2. Zdziwienie sąsiadki Małgorzaty Linde.
3. Informacje Maryli o przyczynach adopcji.
4. Zaskoczenie Mateusza na dworcu.
5. Powrót na Zielone Wzgórze z dziewczynką.
6. Narada Mateusza i Maryli w sprawie odesłania Ani.
7. Przebudzenie Ani na Zielonym Wzgórzu.
wiecej
wiecej
Natura na Wyspie Księcia Edwarda była szczególnie malownicza. Avonlea położone było w wyżynnym regionie, a gospodarstwa oddalone od miasteczka położone były na wzgórzach. Na piękno natury szczególnie wyczulona była Ania. Potrafiła je dostrzec w najdrobniejszych rzeczach.
... wiecej
• „Całe życie składa się tylko z powitań i pożegnań, jak mówi pani Linde (...).” – Ania Shirley
• „Przecież już jak się coś sobie wyobraża, to się myśli o czymś najpiękniejszym.” - Ania Shirley
wiecej
Ania z Zielonego Wzgórza - kompletne opracowanie lektury
Autor: Karolina Marlęga Serwis chroniony prawem autorskim
Spis treści
- Geneza „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Czas i miejsce akcji „Ani z Zielonego Wzgórza”
- „Ania z Zielonego Wzgórza” - streszczenie
- Rola wyobraźni i marzeń w „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Sentymentalizm kontra prawdziwe emocje w „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Konflikt między wyobraźnią a oczekiwaniami społecznymi w „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Rola ubioru w życiu Ani Shirley
- Ekranizacja „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Recenzja „Ani z Zielonego Wzgórza”
- Lucy Maud Montgomery – notatka szkolna
Rola wyobraźni i marzeń w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Główną cechą Ani Shirley, tytułowej bohaterki powieści Lucy Maud Montgomery „Ania z Zielonego Wzgórza”, jest bogata wyobraźnia. Wszystkiemu co ją otaczało nadawała fantastyczne znaczenie. Nazywała przedmioty, miejsca specjalnie wymyślonymi nazwami.
Ania Shirley miała trudne dzieciństwo. Wychowywała się w biednych rodzinach, opiekując się dziećmi swych gospodarzy. Także w sierocińcu nie była szczęśliwa, nauczyła się jednak czytać. Świat literatury stał się jej światem – uciekała do niego od codziennych trosk i zmartwień. W wyobraźni wcielała się w wielu literackich bohaterów, zapominając o ponurej rzeczywistości.
Gdy Ania przybyła na Zielone Wzgórze zaczęła nazywać po swojemu napotykane zjawiska i rzeczy, inaczej je odbierać. Wiśniowe drzewo za oknem zostało Królową Śniegu, pelargonia – Jutrzenką, staw Barrych był Jeziorem Lśniących Wód, porośnięta jabłoniami aleja do miasteczka była Białą Drogą Rozkoszy, lasek między Sosnowym i Zielonym Wzgórzem pełen był duchów, strumyki śmiały się, a w stawie kryły się tajemnicze istoty.
Dziewczynka uważała, że rośliny noszące ludzkie imiona były bardziej zbliżone do ludzi. Często rozmawiała z drzewami i kwiatami, wydawało się jej , że przemawiają i wołają. Dzięki temu nigdy się nie nudziła, ponieważ zawsze potrafiła sobie wyobrazić coś niesamowitego i baśniowego.
Dzięki skłonności do marzeń Ania potrafiła w codziennym monotonnym życiu widzieć rzeczy niezwykłe. Ania uważała, że „Każdy poranek jest zajmujący, […]. Nigdy nie wiemy, co nas spotka w ciągu dnia. Mamy więc tyle pola do wyobraźni.” W wyobraźni Ania marzyła o szczęśliwej przyszłości, o odnalezieniu prawdziwego domu, przyjaciółki, o sukcesach. Dzięki optymizmowi większość z jej marzeń spełniała się. Chociaż uważała, że nie jest urodziwa, w myślach widziała się piękną. Gdy Maryla zapytała ją pewnego dnia czy podobają się jej szyte przez nią skromne sukienki, Ania odpowiedziała: „mogę sobie wyobrazić, że mi się podobają”.
Marzenia Ani dotyczyły także przeszłości. Potrafiła wyobrazić sobie ciepły dom, w którym mogła się wychować. Pozwalało jej to nie czuć się Anią „znikąd”. Bohaterka nie była jednak niepoprawną marzycielką. W chwilach refleksji uświadamiała sobie, że „przychodzi chwila, w której trzeba przerwać marzenie, a to bardzo boli…”. Rozczarowania przyjmowała emocjonalnie, używając wówczas górnolotnego języka zaczerpniętego z książek („cmentarz nadziei”, „otchłań rozpaczy”). Pozwalało jej to nabrać do rzeczywistości i porażek dystansu.
Marzenia i wyobraźnia towarzyszyły Ani przez cały czas. Dzięki nim mogła godnie znieść chwile trosk, cierpienia, a czasem rozpaczy. Ania żyła w dwóch światach – w realnym i w świecie fantazji, dzięki czemu zawsze potrafiła poczuć się szczęśliwa. Wyobraźnia także urozmaicała jej codzienne zabawy z koleżankami, czyniąc je oryginalnymi. Wyobraźnia nie opuszczała bohaterki nigdy – nawet w pięknych chwilach wiedziała, że życie może być jeszcze piękniejsze.
Sentymentalizm kontra prawdziwe emocje w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Uczucia Ani są bardzo głębokie - kocha i nienawidzi z pasją. Jednak jako dziecko, Ania nie potrafi odróżnić prawdziwego wzruszenia od zwykłego sentymentalizmu lub fałszywych emocji, często pozwalając sobie na sobie na sentyment, bo uważa, że to jest romantyczne. Jej słabość do fikcyjnych historii, koloryzowanie świata, powodują, że często jej zachowania przypominają melodramat – błahe zdarzenia traktuje jako prawdziwą miłość, wieczne oddanie i tragiczną stratę.
Wyobraźnia i skłonność do przeżywania emocji powodują, że Ania z koleżankami płaczliwie żegnają pana Phillipsa (którego przecież nie lubią), czy też boją się przejść przez las, wierząc, że tam straszy.
Po części skłonność Anny do sentymentalizmu zapewnia jej schronienie od prawdziwych emocji, strachu i straty, których doświadczyła, jako dziecko. Śmierć jej rodziców zostawiła ją na łasce innych, a jako młoda dziewczyna nie zaznała miłości i uwagi, które otrzymuje większość dzieci. Ania zna ból prawdziwej emocji, świat gry nastrojów jest stanowi dla niej pocieszenie.
Kiedy bohaterka wyobraża sobie sentymentalne historie jest w stanie kontrolować sytuację, czego nie potrafiła w kontaktach z prawdziwym wzruszeniem. Dopiero, gdy Ania staje się dorosła potrafi radzić sobie z prawdziwym wzruszeniem. Kiedy Mateusz umiera na końcu powieści Ania prawdziwie przeżywa stratę. Potrafi dojrzale poradzić sobie z utratą kogoś dla niej drogiego i uznać swój ból jako prawdziwą emocję, a nie sentymentalne wspomnienie jej dziecięcych zabaw.
Konflikt między wyobraźnią a oczekiwaniami społecznymi w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Anna Shirley w życiu kieruje się wyobraźnią i romantyzmem, które często prowadzą ją na manowce. Marzenia ciągle przerywają jej zajęcia czy rozmowy, odciągając ją od rzeczywistości i przenosząc we własny wyimaginowany świat. Ta ucieczka podoba się Ani, ale jej bogate życie wewnętrzne często wchodzi w konflikt z oczekiwaniami społeczności Avonlea. Pomysły dziewczyny prowadzą od drobnych katastrof w gospodarstwie domowym, takich jak pieczenie niejadalnego ciasta, do klęsk zagrażających życiu, takich jak utoniecie w stawie w trakcie recytacji wiersza.
Maryla nie poddaje się fantazji i wpaja Ani zasady dobrego wychowania oraz rozsądnego zachowania. Przestrzega obowiązujących w jej społeczności zasad, który powinny charakteryzować dobrze ułożone kobiety. Ania ma trudności ze zrozumieniem, dlaczego Maryla nie potrafi marzyć. Częściowo Maryla nie jest zdolna do wejścia w świat wyobraźni, a częściowo martwi się o Anię, myśląc że będzie ona wyobrażać sobie wiele wspaniałych rzeczy, a następnie przeżyje bolesne rozczarowanie, gdy rzeczywistość nie spełni jej oczekiwań.
strona: - 1 - - 2 - - 3 - - 4 -
„Ania z Zielonego Wzgórza” – streszczenie
Sąsiadka rodzeństwa Maryli i Mateusza Cuthbertów mieszkająca nieopodal gościńca Małgorzata Linde zdziwiła się, gdy pewnego popołudnia ujrzała Mateusza zmierzającego bryczką do miasta. Maryla wyjaśniła jej, że wraz z bratem postanowili adoptować chłopca z Domu Sierot do pomocy w gospodarstwie. Przekonała ich pani Spencer i za ... wiecejPlan wydarzeń „Ani z Zielonego Wzgórza”
1. Wyjazd Mateusza bryczką na stacje.2. Zdziwienie sąsiadki Małgorzaty Linde.
3. Informacje Maryli o przyczynach adopcji.
4. Zaskoczenie Mateusza na dworcu.
5. Powrót na Zielone Wzgórze z dziewczynką.
6. Narada Mateusza i Maryli w sprawie odesłania Ani.
7. Przebudzenie Ani na Zielonym Wzgórzu.
wiecej
Problematyka „Ani z Zielonego Wzgórza”
W „Ani z Zielonego Wzgórza” Montgomery stworzyła postać, z którą utożsamiało się i wciąż utożsamia wiele młodych dziewcząt i kobiet na całym świecie. Najbardziej charakterystyczną cechą jest niezależność Anny Shirley. Postawa ta może odzwierciedlać uczucia autorki o własnym wychowaniu przez jej prezbit... wiecej„Ania z Zielonego Wzgórza” – bohaterowie
Ania Shirley - główna bohaterka powieści, poznajemy ją gdy w wieku jedenastu lat przybywa na Zielone Wzgórze i mimo pomyłki zostaje adoptowana przez Marylę i Mateusza Cuthbertów. Ania jest ruda i piegowata, jednak z czasem z „Marchewki” zmienia się w piękną dziewczynę. Jej główne cechy to szczerość, prostolini... wiecejCharakterystyka Ani Shirley
Ania Shirley była sierotą. Urodziła się w Nowej Szkocji 5 marca 1865 roku jako jedyne dziecko Waltera i Berty Shirley. Jej rodzice zmarli, gdy miała trzy miesiące. Do ósmego roku życia mieszkała u państwa Thomas, pomagając w wychowaniu ich czwórki dzieci. Potem przez dwa lata mieszkała u pani Hammond, która miała ośmioro dzieci.... wiecejCharakterystyka Gilberta Blythe
Gilbert urodził się w 1862 roku w Avonlea. Był synem Johna Blythe i jego żony. Uczęszczał do szkoły wraz z Anią i Diana, mimo że był starszy od dziewczynek o dwa lata (miał trzynaście lat). Musiał wcześniej przerwać naukę ze względu na chorobę ojca. Zmotywowało go to do ciężkiej pracy i szybko nadrobił zaległości.wiecej
Charakterystyka Diany Barry
Diana Barry jest córką Jerzego i pani Barry, jest siostrą o osiem lat młodszej Minnie. Urodziła się w lutym 1865 w Orchard Slope Avonlea. Była bardzo ładną dziewczynką, miała czarne oczy i kręcone, czarne włosy, rumiane policzki i wesoły uśmiech, który odziedziczyła po ojcu. Od września 1871 roku uczęszczała do szkoły w Avo... wiecejMateusz Cuthbert - charakterystyka
Mateusz Cuthbert był bratem Maryli i mieszkańcem Zielonego Wzgórza oraz „bratnią duszą” Anny Shirley. Mateusz urodził się w 1816 roku w Avonlea, na Wyspie Księcia Edwarda. Kilka lat później, na świat przyszła jego młodsza siostra Maryla. Ich rodzice wybudowali dom na Zielonym Wzgórzu. Miał niezdarną figurę i długie... wiecejMaryla Cuthbert – charakterystyka
Maryla Cuthbert była siostrą Mateusza, opiekunką Anne Shirley, najlepszą przyjaciółką Małgorzaty Linde i mieszkanką Zielonego Wzgórza. Maryla urodziła się w 1824 roku w Avonlea, na Wyspie Księcia Edwarda. Wychowała się wraz ze starszym bratem – Mateuszem na Zielonym Wzgórzu, gdzie kilka lat po jej urodzeniu przenieśli si... wiecejMotyw literackie w „Ani z Zielonego Wzgórza”
Motyw natury w „Ani z Zielonego Wzgórza”Natura na Wyspie Księcia Edwarda była szczególnie malownicza. Avonlea położone było w wyżynnym regionie, a gospodarstwa oddalone od miasteczka położone były na wzgórzach. Na piękno natury szczególnie wyczulona była Ania. Potrafiła je dostrzec w najdrobniejszych rzeczach.
... wiecej
Losy Ani Shirley
Przed przybyciem na Zielone Wzgórze Ania Shirley nie miała łatwego życia. Urodziła się w rodzinie nauczycielskiej. Jej rodzice zmarli na febrę, gdy Ania miała zaledwie trzy miesiące. Wówczas zaopiekowała się nią biedna rodzina państwa Thomas. Gdy dziewczynka podrosła pomagała w opiece nad ich czwórką dzieci. W ostatnim roku po... wiecej„Ania z Zielonego Wzgórza” – najważniejsze cytaty
„Ani z Zielonego Wzgórza” – najważniejsze cytaty• „Całe życie składa się tylko z powitań i pożegnań, jak mówi pani Linde (...).” – Ania Shirley
• „Przecież już jak się coś sobie wyobraża, to się myśli o czymś najpiękniejszym.” - Ania Shirley
wiecej